της Έλενας Πετροπούλου*, Από selidodeiktis
ΚΡΕΩΝ: Ώστε τόλμησες να παραβείς το νόμο μου;
ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Δεν νομίζω πως οι νόμοι σου είναι αρκετά ισχυροί ώστε να επιτρέπουν σ’ έναν θνητό να παραβεί άλλους νόμους, νόμους άγραφους, ακλόνητους, θεϊκούς.
Η άρνηση της Αντιγόνης απέναντι στο μίσος και στην αλαζονεία της εξουσίας και η κατάφαση απέναντι στην αλληλεγγύη και στο κοινό αίσθημα δικαίου γίνονται όλο και πιο επίκαιρα απέναντι στην νέα βαρβαρότητα των ημερών. Εδώ και καιρό το ΥΠΑΙΘ εξαπολύει ένα νέο κυνήγι μαγισσών στο χώρο της Εκπαίδευσης με την λεγόμενη Αξιολόγηση- Αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Σχολεία φθηνά, ανταγωνιστικά, σχολεία των λίγων, των αποκλεισμών, της κατηγοροποίησης, της αμάθειας και της ασφυξίας. Η εκπαίδευση στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία τους δεν είναι εκπαίδευση, δεν είναι αγαθό, είναι υπηρεσία, είναι εμπόρευμα με εκπαιδευτικούς πιστούς στα όργανα της τάξης που θα προωθούν μόνο τη δουλεία, την υποταγή και την υπακοή. Για τους μη εντάξιμους, τους μη ανήκοντες στην παραπάνω κατηγορία όπως σωστά έλεγε ο Χάξλευ: «Δεν βλέπω τίποτα άλλο παρά μόνο την κάμαρα του θανάτου». Και αυτό γιατί το νομοσχέδιο είναι εξ ορισμού κυνικό και αυταρχικό ενθαρρύνοντας τις συγχωνεύσεις σχολείων, την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την απογύμνωση της εκπαίδευσης από τα κοινωνικά και δημοκρατικά της συμφραζόμενα. Σε αυτό τον αγώνα δεν κρίνεται μόνο το αύριο των εκπαιδευτικών. Σε αυτόν τον αγώνα, κόντρα στην υπονόμευση από τις Ομοσπονδίες ΔΟΕ ΟΛΜΕ, κόντρα στις απειλές και στα απειλητικά έγγραφα του Συνταγματάρχη Γενικού Γραμματέα Παιδείας, μια σειρά από σωματεία κήρυξαν από αρχές Νοέμβρη Απεργία Αποχή από την διαδικασία της Αξιολόγησης. Το απεργιακό δικαίωμα κατακτήθηκε με αιματοβαμμένες εργατικές συγκεντρώσεις, χιλιόμετρα πορείας, με μεγάλες θυσίες χιλιάδων αγωνιστών. Απέναντι σε αυτό τον αγώνα για δωρεάν μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα η κυβέρνηση στρέφεται με απειλητικά χουντόχαρτα και με πειθαρχικές διώξεις εναντίον 114 προϊσταμένων και διευθυντων-ντριων, που ασκούν το νόμιμο απεργιακό τους δικαίωμα. 114 συναδελφισσών/ων μας που σεβάστηκαν τις αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων τους και δεν εφάρμοσαν την αξιολόγηση της κατηγοροποίησης και της ντροπής, που πάλεψαν και παλεύουν για δημόσια δωρεάν Παιδεία και δεν υπέκυψαν στην τρομοκρατία τους. Χιλιάδες ψηφίσματα συμπαράστασης από σχολεία και εργατικά σωματεία από όλη την Ελλάδα κατακλύζουν το διαδίκτυο δείχνοντας την αλληλεγγύη τους, ψηφίσματα που ζητάνε να παρθούν πίσω, η ολοκληρωτικής έμπνευσης, ποινές. Η στήριξη αυτή πήρε την πρώτη της αγωνιστική μορφή έξω από τις διευθύνσεις εκπαίδευσης όπου οι διωκόμενες/οι μαζί με εκατοντάδες εκπαιδευτικούς πήραν να παραλάβουν τα χαρτιά των ποινών. Με το σύνθημα «Είμαστε όλες/οι απεργοί» σείστηκαν οι διευθύνσεις Α’ Αθήνας, Δυτικής και Ανατολικής Αττικής. Με μαχητικότητα και παλμό, ο εκπαιδευτικός κόσμος έκανε το καθήκον του!
Αντίθετα, οι ομοσπονδίες ΔΟΕ/ΟΛΜΕ έχουν μοναδική έγνοια να ξεμπερδεύουν με την «παραφωνία» όπως ονόμασε η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ την Απεργία Αποχή των σωματείων και «κατακερματισμό» το ΠΑΜΕ, αλλά με τρόπο που να μη διασυρθούν εντελώς με την απουσία τους. Ψάχνουν τον τρόπο να γλιτώσουν την κατακραυγή υπονομεύοντας όμως τα πρωτοβάθμια σωματεία και την Απεργία Αποχή.
Η ευθύνη τους είναι τεράστια! Κατ’ αρχήν γιατί έδωσαν «αέρα στα πανιά» του Κόπτση και της Κεραμέως όταν στα απειλητικά ραβασάκια τους τον Δεκέμβρη του 2021 δεν έβγαλαν ούτε μια γραμμή καταγγελίας. Η στάση των ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΣΥΡΙΖΑ καθορίζεται αποκλειστικά από την προσπάθειά τους να υπερασπίσουν το ξεπούλημα της απεργίας τον Οκτώβριο του 2021 και την άρνησή τους την κρίσιμη ώρα να κηρύξουν νέα απεργία αποχή. Ούτε λίγο ούτε πολύ στοχοποιούν τα σωματεία και όχι την κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό υπονομεύουν την υπεράσπιση των διωκόμενων απεργών μια και εξαντλούν την κριτική τους σε αυτά, δίνοντας μάλιστα, πάτημα στην κυβέρνηση.
Είναι η ώρα να ξεδιπλωθεί η στήριξη και η αλληλεγγύη στον υπέρτατο βαθμό από κάθε αγωνιστική πτέρυγα του κινήματος και της κοινωνίας. Είναι η ώρα να προχωρήσουν σε Απεργία Αποχή κι άλλα πρωτοβάθμια της εκπαίδευσης. Αυτό θα υποχρεώσει την κυβέρνηση σε υποχώρηση και τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό να σταματήσει να παίζει παιχνίδια στην πλάτη των απεργών.
*Η ‘Ελενα Πετροπούλου είναι μέλος του ΔΣ ΣΕΠΕ Αριστοτέλη.
