Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά.
Η διευθύντρια του 99ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, προσπάθησε να εμποδίσει το αυτονόητο δικαίωμα όχι μόνο της Ντίνας αλλά κάθε αγωνιστή και αγωνίστριας να έρθει σε επαφή με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, να συζητήσει μαζί τους, να τους ενημερώσει για αυτά που συμβαίνουν στη δημόσια εκπαίδευση και στην κοινωνία. Η Ντίνα αρνήθηκε να υπακούσει. Γιατί όσοι και όσες είναι πραγματικοί αγωνιστές αναπνέουν από το οξυγόνο της επαφής με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες και όχι από τον αντεργατικό, αλαζονικό αέρα στους διαδρόμους των γραφείων και των υπουργείων.
Αυτή ακριβώς η αρχή είναι για όσους και όσες έχουν μάθει να συναγελάζονται με την εξουσία «ανάρμοστη συμπεριφορά». Γι’ αυτό και η εξουσία φροντίζει κάθε φορά να θωρακίζεται απέναντι σε τέτοιου τύπου «ανάρμοστες συμπεριφορές» με νόμους και διατάγματα, όπως τον ν. 4823/21 που δίνει υπεραρμοδιότητες στους διευθυντές και στις διευθύντριες των σχολείων, υποβαθμίζοντας τη δημοκρατία των συλλόγων διδασκόντων. Όπως τον νόμο Χατζηδάκη που προσπαθεί να κόψει τα πόδια στην συνδικαλιστική δράση. Όπως το νόμο για την πανεπιστημιακή αστυνομία που με «βαριοπούλα» προσπαθεί να γκρεμίσει ό,τι έχει απομείνει από την ακαδημαϊκή και συνδικαλιστική ελευθερία στα Πανεπιστήμια.
Σε μια εκπαίδευση που θα υπακούει μόνο στους νόμους της αγοράς και τις εντολές της κυβέρνησης, φυσικά και δεν είναι καλοδεχούμενοι και καλοδεχούμενες οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που πασχίζουν να κρατήσουν όρθιο το δημόσιο σχολείο και υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων και των μαθητών. Γιατί το σχολείο που επιδιώκει η εξουσία είναι ένα σχολείο με τις πόρτες ορθάνοιχτες σε κάθε τι που λένε ο ΟΟΣΑ, η ΕΕ, οι επιχειρήσεις και κλειστές σε κάθε φωνή που υψώνει πύργο ατίθασο απέναντί τους. Εμείς δηλώνουμε ότι η φωνή της Ντίνας, είναι η δική μας φωνή και δεν θα σωπάσει!
Δεν είναι τυχαίο που δεκάδες ψηφίσματα συμπαράστασης και εκατοντάδες υπογραφές στήριξης έχουν συγκεντρωθεί μέχρι τώρα. Δεν είναι απλά μια πράξη συμπαράστασης σε μια αγωνίστρια που η πρωτοπόρα και ασυμβίβαστη δράση της ξεπερνά τα όρια της εκπαίδευσης και φτάνει σε όλους τους μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Είναι η βαθιά επίγνωση ότι η νέα εποχή έχει βαθιά στο DNA της τον αυταρχισμό και την καταστολή ως απαραίτητο συμπλήρωμα του κοινωνικού πολέμου που έχει εξαπολυθεί ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Είναι η γνώση ότι «σήμερα εσύ, αύριο εγώ» και ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η συστημική επίθεση είναι η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, ο αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των διαχειριστών της. Είναι η ελπίδα και η πεποίθηση ότι μπορούμε με την πάλη μας να κερδίσουμε ένα κόσμο χειραφετημένων και ελεύθερων ανθρώπων, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν «ότι τίποτα δε γίνεται». Θα φροντίσουν για αυτό όλες οι Ντίνες του κόσμου, που κουβαλάμε εντός μας…
Αντί επιλόγου, κλείνουμε με το παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο υπογραφών ενάντια στη δίωξη της Ντίνας:
«Ανάρμοστη συμπεριφορά δεν είναι ο αγώνας για το δίκιο. Ανάρμοστη συμπεριφορά είναι να προσπαθείς να κάνεις κακό σε αυτόν που υπερασπίζεται το δίκιο. Ανάρμοστη συμπεριφορά είναι η τρομοκρατία των εργαζομένων. Ανάρμοστη συμπεριφορά είναι η έλλειψη σεβασμού στα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Και τέτοια συμπεριφορά εσύ δεν έχεις επιδείξει ποτέ»…
