του Θοδωρή Μαυρίδη,
Γιατί απολύθηκε ο Βασίλης Λιόσης;
Γιατί διώχθηκε ένας εκπαιδευτικός μετά από 25 χρόνια εργασίας σε ένα ιδιωτικό σχολείο; Σε συνέντευξη που έδωσε ο ίδιος, περιέγραψε μερικά από τα γεγονότα της χρονιάς που οδήγησαν στην απόλυσή του.
Τόσο πολύ ενόχλησε ότι μετά τον εκθειασμό του Δικτάτορα Μεταξά σε γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, έκανε παράπονα στην Διεύθυνση και έφτιαξε ιστορικό σημείωμα που αποδόμησε όλα τα ανιστόρητα επιχειρήματα, ή μήπως ότι προχώρησε σε σχετική συζήτηση με τα παιδιά;
Μήπως έφταιξε που μίλησε με τα παιδιά για τον φασισμό και τον ναζισμό, την ημέρα που συμπληρωνόταν ένας χρόνος από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, μετά από την οποία δέχθηκε ευθεία απειλή για πειθαρχική δίωξη από την διεύθυνση;
Ή τελικά έφταιξε που αντέδρασε σε ρατσιστικό βίντεο προπαγάνδας που προβλήθηκε στα παιδιά προμοτάροντας την κρατική βία απέναντι σε πρόσφυγες στα σύνορα. Τη στιγμή που η Ελλάδα καταδικάζεται μέχρι και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο της ρατσιστικής αντιπροσφυγικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και κάθε μέρα να μετράμε ολοένα και περισσότερα πτώματα στα σύνορα, τόλμησε ο εκπαιδευτικός να αντιδράσει στην προπαγάνδα αυτής της βίαιης πολιτικής.
Ίσως όμως να ήταν όλα αφορμές. Ο Βασίλης Λιόσης πρωτοστάτησε στη δημιουργία του συνδικαλιστικού παραρτήματος στο σχολείο του και υπερασπίστηκε με πείσμα τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων του όπως επίσης εκπροσώπησε τους συναδέλφους του για χρόνια στα ΔΣ του ΣΙΕΛ και της ΟΙΕΛΕ. Είναι μάχιμος εκπαιδευτικός με κοινωνική, συνδικαλιστική και πολιτική δράση. Για αυτό απολύθηκε, γιατί είχε την τόλμη να διεκδικεί και να αγωνίζεται συλλογικά.
Είναι φανερό ότι ο καπιταλισμός σήμερα θέλει να τελειώνει με όλους τους μαχόμενους εργαζόμενους και εργαζόμενες.
Είναι φανερό από την εκδικητική απόλυση του γιατρού Νικόλα Σκούφογλου από τον Ευαγγελισμό, γιατί την προηγούμενη χρονιά είχε τολμήσει να επισημάνει την αυταρχική συμπεριφορά του Αναπληρωτή Διοικητή και τις ελλείψεις του νοσοκομείου κατά την περίοδο της πανδημίας. Όποια και όποιος τολμά να σηκώνει κεφάλι, να αμφισβητεί την διοίκηση απειλείται με ποινές έως και απόλυση. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα.
Στη δημόσια εκπαίδευση είχαμε τις διώξεις σε 114 διευθυντές/τριες και προισταμένες/ους που τόλμησαν να απεργήσουν (Απεργία-Αποχή) και ακύρωσαν την αξιολόγηση των σχολείων τους. Τόλμησαν να πάνε κόντρα στο Υπουργείο και έπρεπε να διωχθούν. Άρχισαν να βγαίνουν οι αποφάσεις δικαίωσής τους και οι ίδιοι φωνάζουν ότι νικάνε, ότι νικάμε, ότι μπορούμε να νικήσουμε.
Είναι νίκη η αθώωση των 114 διωκόμενων εκπαιδευτικών διότι πήγαν κόντρα σε απειλές, κόντρα στον εκφοβισμό τόσο του Υπουργείου όσο και του υποταγμένου συνδικαλισμού, και όχι απλά άντεξαν και δικαιώθηκαν, αλλά βροντοφωνάζουν ότι έτσι πρέπει να πάμε να αντεπιτεθούμε στην διοίκηση, με την αντίδρασή μας, με τον συλλογικό αγώνα μας, με την ανυπακοή.
Είναι νίκη της Ντίνας Ρέππα, το κύμα στήριξης με τις χιλιάδες υπογραφές στην επιχειρούμενη δίωξή της για την συνδικαλιστικής της δράση.
Είναι νίκη η στήριξη των χιλιάδων στον Νικόλα Σκούφογλου, όπως και παλιότερα η στήριξη στον απολυμένο γιατρό Καταραχιά που επέστρεψε στο δημόσιο νοσοκομείο.
Δεν μπορεί να μην είναι νίκη του Βασίλη Λιόση, με τη στάση του και οι πράξεις του, τόσο τη φετινή χρονιά όσο και όλα τα χρόνια που εργάζεται να μας φανερώνουν το παράδειγμα του εκπαιδευτικού, το ανθρώπου με ήθος, του κοινωνικού αγωνιστή. Ίσως σε ένα σημείο μετανιώνει όπως ο ίδιος αναφέρει, που μίλησε μόνο 15 λεπτά στα παιδιά για το ζήτημα της Χρυσής Αυγής, του Φασισμού και του Ναζισμού την επέτειο καταδίκης της Χρυσής Αυγής. Αλλά είναι φανερό πως ο Βασίλης Λιόσης είναι νικητής.
Τόσο και τόσα ακόμα παραδείγματα διώξεων συνδικαλιστριών και αγωνιστών και πάντα καταφέρνουν και βγαίνουν νικητές.
Έτσι νικητές είναι ήδη και οι 8 φοιτήτριες και φοιτητές που διώκονται στην Κρήτη μετά από παρέμβαση και υπογραφή της Κεραμέως. Διώκονται, από φοιτητές ακόμα, όσες και όσοι έχουν πολιτική δράση και αντιδρούν. Όποιες φωνές αντιδρούν θα πρέπει να φιμώνονται από την κάθε διοίκηση, μόνο και μόνο που τολμούν να αμφισβητήσουν την κυρίαρχη ηγεμονία. Και αν δεν φιμώνονται θα πρέπει να σβήνουν εντελώς.
Όμως όσο στοχοποιούν 8, 15, 114, θα βρίσκουν απέναντί τους εκατοντάδες και χιλιάδες. Γιατί οι διώξεις αυτές δεν είναι ατομικές και προσωπικές, στον Βασίλη, στην Ντίνα και στον Νικόλα αλλά συλλογικές και πολιτικές. Το ξέρουμε καλά αυτό και δεν αφήνουμε καμία και κανέναν μόνο απέναντι στις διώξεις.
Συλλογικά βγαίνουμε πάντα νικητές.
