Για ακόμη μία φορά, με όχημα παραπλανητικά, επιλεκτικά και αναξιόπιστα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος βγάζει συμπεράσματα που βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με την εκπαιδευτική πραγματικότητα.
Αυτή τη φορά, «κενά στην εκπαίδευση λόγω κακοδιαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού» και άλλα δαιμόνια με υπεύθυνους τους εκπαιδευτικούς διαπίστωσε ο συντάκτης της «Καθημερινής», Απόστολος Λακασάς, στο άρθρο του «Πιο πολλοί εκπαιδευτικοί, πιο πολλά κενά - Ερευνα του ΟΟΣΑ δείχνει τα παράδοξα», στο φύλλο της Κυριακής 28 Αυγούστου.
Ο κ. Λακασάς, επικαλούμενος στοιχεία του ΟΟΣΑ, υποστηρίζει στο άρθρο του, ανάμεσα σε άλλα, ότι η χώρα μας έχει τους περισσότερους εκπαιδευτικούς σε Δημοτικό και Γυμνάσιο ανά μαθητή μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΟΟΣΑ. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, ο οποίος αναρωτιέται για το αν χρειάζονται όλοι οι αναπληρωτές που προσλαμβάνονται (!), τα κενά υπάρχουν γιατί υπάρχει κακοδιαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού στην εκπαίδευση, εξαιτίας του ότι το υποχρεωτικό ωράριο κάθε καθηγητή εξαρτάται από τα χρόνια υπηρεσίας του, οπότε προσλαμβάνονται αναπληρωτές για τις ώρες που περισσεύουν!
Επίσης πρόβλημα αποτελεί, κατά τον δημοσιογράφο, η άρνηση που υπάρχει από μόνιμους καθηγητές, που ζητούν να διδάσκουν το πολύ σε δύο σχολεία «για να έχουν τη… βολή τους», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει.
Στο άρθρο του δημοσιογράφου έχει βρει στασίδι, εκτός από ανώνυμους παράγοντες του υπουργείου Παιδείας που χαρίζουν τη σκέψη τους, και ο πρώην περιφερειακός διευθυντής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής Ιωάννης Κουμέντος (και νυν διευθυντής Εκπαίδευσης), ο οποίος, πάντα σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, αναφέρει πως «φέτος πρόκειται να διοριστούν σε Λέσβο και Ζάκυνθο περισσότεροι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας από τις κενές θέσεις. Κάτι ανάλογο γίνεται στη δευτεροβάθμια».
Τα συμπεράσματα του δημοσιογράφου έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την εκπαιδευτική πραγματικότητα των ασφυκτικά μεγάλων τμημάτων, των τραγικών ελλείψεων προσωπικού, του υπερβολικού και ολοένα αυξανόμενου φόρτου εργασίας.
Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ ευπρεπίζουν τις κυβερνητικές προθέσεις
Οσον αφορά τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που παραθέτει ο δημοσιογράφος, «η χώρα μας έχει τους περισσότερους εκπαιδευτικούς σε Δημοτικό και Γυμνάσιο ανά μαθητή», γελάνε και οι κιμωλίες. Είναι γνωστό ότι οι στατιστικές αναλύσεις του ΟΟΣΑ αποκαλύπτουν ένα μείζον θέμα εγκυρότητας καθώς για να βρουν την αναλογία εκπαιδευτικών-μαθητών απλώς κάνουν μια διαίρεση του συνολικού αριθμού των εκπαιδευτικών με τον συνολικό αριθμό των μαθητών, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης της χώρας μας με τα πάρα πολλά νησιά και απομακρυσμένα χωριά.
Οπως αποδεικνύει έρευνα του εκπαιδευτικού ερευνητή Γιάννη Βαρδαλαχάκη, η οποία παρουσιάστηκε σε εκπαιδευτικό συνέδριο του Κέντρου Μελέτης και Τεκμηρίωσης (ΚΕΜΕΤΕ) της ΟΛΜΕ, οι μαθητές που αντιστοιχούν σε κάθε Ελληνα εκπαιδευτικό είναι πολύ κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, παρά την ιδιαίτερη γεωγραφική μορφολογία της χώρας και παρά την ουσιαστική ανυπαρξία οποιουδήποτε επικουρικού προσωπικού (εκπαιδευτικού ή ειδικού επιστημονικού προσωπικού, γραμματειακής υποστήριξης κ.ά.).
Θα έπρεπε, λοιπόν, να γνωρίζει ο δημοσιογράφος, ως ένας από τους πιο παλιούς εκπαιδευτικούς συντάκτες, ότι η Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες του ΟΟΣΑ, έχει ένα μεγάλο νησιωτικό σύμπλεγμα όπου –ακόμη κι όταν υπάρχουν λίγοι μαθητές– θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν σχολεία και εκπαιδευτικοί για να μαθαίνουν τα παιδιά γράμματα (αν και τελευταία αυτό αμφισβητείται από το ΥΠΑΙΘ). Με λίγα λόγια, η έκθεση δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη παράγοντες όπως, π.χ., το γεωγραφικό ανάγλυφο της χώρας (80% του εδάφους χαρακτηρίζεται ορεινό, ενώ παράλληλα υπάρχουν 165 κατοικούμενα νησιά) και η ύπαρξη ολιγοθέσιων σχολείων ανά την επικράτεια, που καλύπτουν τις μορφωτικές ανάγκες δυσπρόσιτων και παραμεθόριων περιοχών. Ειδικά για την αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό με τη μέθοδο της άθροισης όλου του μαθητικού δυναμικού και της διαίρεσής του με το σύνολο των εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων, είναι λανθασμένη και ξένη προς τη στατιστική επιστήμη.
Οι παραχαράξεις του ΟΟΣΑ έχουν αξιοποιηθεί πολλαπλώς για να αιτιολογηθούν οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των τελευταίων ετών (αυξήσεις ωραρίου, περικοπές μαθημάτων από το ωρολόγιο πρόγραμμα, συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων, τομέων και σχολικών μονάδων). Στο πλαίσιο αυτής της «αθώας» συλλογιστικής-διάγνωσης, που ειρήσθω εν παρόδω αποτελεί την πιο γλυκιά νεοφιλελεύθερη «καραμέλα» όλων των υπουργών Παιδείας της τελευταίας 12ετίας (από τη Διαμαντοπούλου έως τον Αρβανιτόπουλο και από τον Λοβέρδο έως την Κεραμέως), έρχεται σαν ώριμο φρούτο η θεραπευτική αγωγή των «ειδικών» μας: «Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η αναλογία μαθητών - εκπαιδευτικών είναι σκόπιμο να συγκλίνει με τον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε.
Στην κατεύθυνση αυτή μπορεί να συμβάλει η σύγκλιση του διδακτικού και εργασιακού ωραρίου των εκπαιδευτικών, η αναδιάρθρωση του ημερήσιου ωραρίου λειτουργίας και των ωρολογίων προγραμμάτων των σχολείων καθώς και η αύξηση του μεγέθους των τάξεων (με αύξηση του ελάχιστου αριθμού μαθητών ανά τάξη). Επιπλέον, είναι απαραίτητη η προώθηση συγχωνεύσεων σχολείων και η δημιουργία μεγαλύτερων εκπαιδευτικών μονάδων» (Εκθεση Πισσαρίδη).
Οι μεθοδεύσεις σε βάρος των εκπαιδευτικών έχουν ιστορία
Πριν από λίγα χρόνια το υπουργείο Παιδείας, για να πείσει την κοινή γνώμη ότι οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας εργάζονται λίγο, «έδωσε τα ρέστα του» στη διαστρέβλωση των συγκριτικών στοιχείων του χρόνου εργασίας παρουσιάζοντας στοιχεία στο Δίκτυο Ευρυδίκη και στον ΟΟΣΑ με διδακτικό ωράριο 16 ωρών! Στη συνέχεια τα «πρόθυμα» ΜΜΕ «ανακάλυψαν» τους μαθητές «που βρίσκονται στην πιο κρίσιμη φάση της ζωής τους», συμμερίστηκαν τους γονείς «που αγωνιούν για την τύχη των παιδιών τους» και, τραβώντας το νήμα στα άκρα, έπαιξαν το γνωστό τους ρεφρέν με τους «βολεψάκηδες καθηγητές», τους «ιδιαιτεράκηδες», τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας».
