Οι εκλογές των αιρετών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια στην εκπαίδευση που έχει ανακοινώσει το υπουργείο Παιδείας έχουν προκηρυχτεί και πάλι με αποκλειστικά ηλεκτρονικό τρόπο.
Είναι απροκάλυπτη η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να επιβάλει τις ηλεκτρονικές διαδικασίες, παρά την εκφρασμένη αντίθεση των εκπαιδευτικών που πριν από δύο χρόνια απείχαν κατά 95% από ανάλογες εκλογές, καθώς δεν υπάρχει καν το «φύλλο συκής» της επικινδυνότητας λόγω πανδημίας με το οποίο δικαιολογούσε τότε την επιμονή της. Το υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση παρεμβαίνουν στην κατεύθυνση υπονόμευσης των εκπαιδευτικών σωματείων, που – πάρα τις ανεπάρκειές τους- παραμένουν ένας μόνιμος χώρος αγώνα για την υπεράσπιση μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων και αντιστάσεων στην αντιδραστική πολιτική τους.
Προβλέπει μάλιστα ανερυθρίαστα πρωτόγνωρες διαδικασίες, που οδηγούν ανοιχτά σε εκλογές «βίας και νοθείας» με χαρακτηριστικότερο το γεγονός ότι απαγορεύει την πρόσβαση των σωματείων, των υποψηφίων ακόμα και των μελών των εφορευτικών επιτροπών στην κατάσταση των ψηφισάντων!!!
Δηλαδή, εκτός από τα επιτελεία της διοίκησης και του υπουργείου, σε όλους τους υπόλοιπους θα είναι μυστικό το ποιος ψήφισε τελικά σ΄ αυτές τις εκλογές!!! Επιπρόσθετα, το υπουργείο ποτέ δεν απάντησε στο γεγονός ότι δεν διασφαλίζεται η ταυτοπροσωπία του εκλογέα καθώς και σε πολλά άλλα.
Είναι φανερό ότι η αποδοχή των ηλεκτρονικών διαδικασιών στις εκλογές των αιρετών θέλουν να ανοίξει τον δρόμο για την επιβολή τους και στις διαδικασίες των σωματείων, όπου ήδη δόθηκε μια σκληρή αλλά νικηφόρα μάχη ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη, την άνοιξη του 2022 εν όψει των Συνεδρίων των ομοσπονδιών, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ.
Όλες οι εκλογικές διαδικασίες για την εκλογή αντιπροσώπων για το συνέδριο της ΟΛΜΕ και η συντριπτική πλειοψηφία στις αντίστοιχες διαδικασίες για το συνέδριο της ΔΟΕ, έγιναν δια ζώσης και χωρίς επιβολή των αντισυνδικαλιστικών διατάξεων του νέου νόμου. Σε αυτή τη μάχη ωστόσο οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥ, στη ΔΟΕ, επέμειναν να διεξάγουν ηλεκτρονικές εκλογές για την εκλογή των αντιπροσώπων όπου μπορούσαν. Ενώ το ΔΙΚΤΥΟ –η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση– από τη μία δήλωνε αντίθετο με τη διεξαγωγή ηλεκτρονικών εκλογών στους συλλόγους, από την άλλη πρόσφερε πλειοψηφία στη ΔΑΚΕ και τη ΔΗΣΥ, με την ψήφο του στο ΔΣ της ΔΟΕ, ώστε να μην υπάρχει κεντρική οδηγία – δέσμευση ενάντια στη διεξαγωγή των εκλογών ηλεκτρονικά. Ταυτόχρονα, στο συνέδριο ψήφισε μαζί τους υπέρ της νομιμοποίησης των αντιπροσώπων που εκλέχθηκαν με ηλεκτρονικές εκλογές.
Στις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια γίνεται ένα βήμα πιο απροκάλυπτης πολιτικής συνεργασίας, με ταύτιση των επιλογών των πολιτικών δυνάμεων της ΝΔ – ΚΙΝΑΛ – ΣΥΡΙΖΑ, για την επιβολή της άμεσης παρέμβασης και του ελέγχου του κράτους, στα εσωτερικά των συνδικάτων. Δηλαδή στην εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη με τους πιο ακραιφνείς όρους. Αυτό αποτυπώνει η πλήρης ταύτιση των συνδικαλιστικών τους δυνάμεων στα ΔΣ και των δύο ομοσπονδιών. Το ότι πρόκειται για πολιτική επιλογή των δυνάμεων αυτών κι όχι απλά για μια συνδικαλιστική τακτική, αποτυπώνεται στην πραξικοπηματική τους τακτική να αναβάλουν την τελευταία ημέρα τη Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ όλης της χώρας, υπό τον φόβο ότι θα μπορούσε να ανατρέψει την απόφαση της συμμετοχής στις ηλεκτρονικές εκλογές Κεραμέως.
Η δικαιολογία ότι δεν έβρισκαν αίθουσα σε κανένα σχολείο της Αθήνας, που χρησιμοποίησαν, ξεπέρασε τα όρια πρόκλησης της κοινής λογικής. Από την άλλη είναι εκτός ορίων απλής λογικής τα επιχειρήματα ότι αφού δε συμφωνεί η ΔΑΚΕ ώστε να υπάρχει ομόφωνη απόφαση αποχής στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, δεν αρκεί η πλειοψηφία και είναι προτιμότερο να υλοποιήσουμε ό,τι λέει η ΔΑΚΕ (ΣΥΝΕΚ) ή η πρόταση να συμμετέχουμε σε μια διάτρητη διαδικασία, αφού έτσι κι αλλιώς η Κεραμέως θα νομιμοποιήσει αιρετούς ακόμη και με 7 ψήφους, όπως έκανε την προηγούμενη φορά (ΔΑΚΕ). Μάλιστα, χωρίς περιστροφές, επιτίθενται στα δεκάδες σωματεία (44 μέχρι τώρα σωματεία στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση –30 στα 32 στην Αττική και 37 ΕΛΜΕ σε όλη τη χώρα) που έχουν τοποθετηθεί υπέρ της ΑΠΟΧΗΣ από τις ηλεκτρονικές εκλογές.
Θλιβερός κομπάρσος στην πολιτική ταύτιση των δυνάμεων ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση αναδεικνύεται το ΜΕΡΑ25. Σε μια απολύτως αδικαιολόγητη απόφαση, κατεβάζει σε αυτό το περιβάλλον, ένα ψηφοδέλτιο μόνο στο πανελλαδικό υπηρεσιακό συμβούλιο –πανελλαδικό ψηφοδέλτιο με έναν μεμονωμένο υποψήφιο, μέλος μάλιστα της κεντρικής επιτροπής του! Πρόκειται για ένα ψηφοδέλτιο που δε φιλοδοξεί να εκφράσει κάποια συλλογικότητα ή έστω κάποιο «ρεύμα» στον χώρο, ούτε να διεκδικήσει κάποιο ενδεχόμενο εκλογής, αλλά υπηρετεί λογικές παραγοντισμού του χειρίστου είδους ενώ έρχεται να λειτουργήσει ως πλυντήριο για την πολιτική επιλογή του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού και να συμβάλει στη νομιμοποίηση των ηλεκτρονικών εκλογών. Το ΜΕΡΑ25, μέσω του στελέχους του επιλέγει τον ρόλο του μαϊντανού στο στημένο σκηνικό αντιδραστικής πολιτικής προσέγγισης με το συντηρητικό μέτωπο των δυνάμεων της ΝΔ – ΚΙΝΑΛ – ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος του μάχιμου εκπαιδευτικού κινήματος.
Η πλήρης ταύτιση όλου του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, των τριών πολιτικών δυνάμεων, με το σχέδιο Κεραμέως είναι πολύ σοβαρή εξέλιξη. Δεν πρόκειται για μια μεμονωμένη εξέλιξη, αλλά έρχεται να επιταχύνει μια συμπόρευσή τους που επιδιώκεται να οικοδομηθεί με πιο μόνιμο τρόπο. Είναι συνέχεια της πραξικοπηματικής εξέλιξης στο Συνέδριο της ΟΛΜΕ με την κοινή ψηφοφορία αντιεκπαιδευτικού πλαισίου από τις δυνάμεις ΔΑΚΕ-ΠΕΚ-ΣΥΝΕΚ χωρίς να τεθεί σε συζήτηση στο σώμα, της άρνησης οποιασδήποτε κινητοποίησης από την αρχή της χρονιάς για τα οξυμένα εργασιακά και εκπαιδευτικά ζητήματα και στις δύο ομοσπονδίες. Διαμορφώνει μια ισχυρή πολική συμφωνία δυνάμεων, εκ των έσω στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα υπονομεύσει τη δυνατότητα ανάπτυξης μαχητικού συνδικαλιστικού κινήματος ανατροπής της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου επιβάλοντας σιγή νεκροταφείου και στο εκπαιδευτικό κίνημα.
Πρόκειται για εγκληματική επιλογή υπέρ ενός συνδικαλισμού ελεγχόμενου από την κυβέρνηση, με εκλογή αιρετών και άσκησης διοίκησης πελατειακών σχέσεων με όρους κυβέρνησης, προς όφελός της και όχι με συλλογικούς όρους κινήματος, λογοδοσίας και υπεράσπισης εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δίνουν χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση της ΝΔ. Όχι μόνο ψηφίζουν στη Βουλή υπέρ των πολεμικών δαπανών και των ενισχύσεων του κεφαλαίου, που γεννούν φτώχεια και ακρίβεια, όχι μόνο αποδέχθηκαν την αξιοποίηση της πανδημίας ως άλλοθι για να σαρωθεί η εργασία, η κοινωνία, η υγεία αλλά και η εκπαίδευση από μια σειρά αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, αφήνοντας αμόρφωτη και απαίδευτη μια ολόκληρη γενιά αλλά συνεισφέρουν τα μέγιστα με τη στάση τους στη διάλυση των σωματείων.
Σπέρνουν απογοήτευση και αναποτελεσματικότητα, στέλνουν τους εργαζόμενους στον καναπέ και στην οθόνη, στον ατομισμό και την αδυναμία. Ο καθένας μόνος του σε επαφή με εκπροσώπους διοικητικούς υπάλληλους, «δια την υπόθεσή τους», μακριά από στιγμές σαν κι αυτές του 2006 και του 2013, των μαζικών συλλογικών διαδικασιών, αποφάσεων και συγκρούσεων για το δίκιο μας.
Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις περιμένουν χειμώνες τύπου 1942, εξεγέρσεις και αμφισβητήσεις, όσο η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση εντείνεται παγκόσμια. Γι’ αυτό στην Αθήνα αλλά και στο Παρίσι χτυπούν κάθε διαδήλωση αλύπητα, βγάζουν ακόμη κι αυτά τα αδύναμα συνδικάτα στην «παρανομία», ποδηγετούν κάθε δυνατότητα ανεξαρτησίας από κρατικό και διοικητικό μηχανισμό.
Βέβαια η πολιτική αυτή επιλογή δεν προχωράει χωρίς σοβαρούς τριγμούς στο εσωτερικό κυρίως των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ ενώ υπάρχουν μικρές αντιδράσεις ακόμα και από μεμονωμένα στελέχη της ΔΑΚΕ που στοιχειωδώς σέβονται τον εαυτό τους και θέλουν να μείνουν συνεπείς στα όσα διακήρυξαν μόλις δύο χρόνια πριν στην αντίστοιχη διαδικασία. Στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις που εκφράζονται με αποφάσεις σχημάτων σε πολλούς νομούς που ΔΕΝ ΣΥΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ στις εκλογές παρωδία και υποταγής στην Κεραμέως και δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν τον κυβερνητισμό του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση και την ανοιχτή προσέγγιση και ταύτιση με τις δυνάμεις της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ. Είναι χαρακτηριστικό ότι αγωνιωδώς προσπαθεί η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ να κρύψει την έκρυθμη κατάσταση στο εσωτερικό της με την παρουσίαση ενός ψηφοδελτίου 600 ανθρώπων πανελλαδικά!!! Ένα ψηφοδέλτιο, στο οποίο συνυπάρχουν πρώην και φερέλπιδα για το μέλλον διοικητικά και κυβερνητικά στελέχη, που βλέπουν τη θέση του/της αιρετού όχι ως υπερασπιστή των συμφερόντων του κλάδου αλλά ως επικουρική στη διοίκηση, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να κρύψει τις ηχηρές απουσίες υποψηφίων από ολόκληρους νομούς. Φυσικά και στα ψηφοδέλτια της ΔΑΚΕ και της ΔΗΣΥ συμμετέχουν πρώην στελέχη της διοίκησης και του Υπουργείου Παιδείας, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι για τις παρατάξεις αυτές οι συνδικαλιστικές θέσεις είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τα διοικητικά και κυβερνητικά οφίτσια.
Το αγωνιζόμενο εκπαιδευτικό κίνημα θα δώσει τη μάχη της αποχής και της πλήρους απονομιμοποίησης του στημένου σκηνικού.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό σημάδι ο συντονισμός των 28 ΕΛΜΕ (με τις αποφάσεις 37 ΕΛΜΕ – πάνω από 40% των ψήφων των συνολικών ΕΛΜΕ) που έγινε την ημέρα της ΓΣ Προέδρων της ΟΛΜΕ που αναβλήθηκε, στην Αθήνα. Αλήθεια εκεί πώς βρέθηκε μέσα σε μια νύκτα αμφιθέατρο για να τη φιλοξενήσει ενώ το ΔΣ της ΟΛΜΕ επί ημέρες αδυνατούσε να βρει; Ο συντονισμός αυτός κατέληξε να πάρει μέτρα καλέσματος και του υπόλοιπου κλάδου σε αποχή από τις ηλεκτρονικές εκλογές καθώς και μια σειρά μέτρα για την προετοιμασία της απεργίας της 9ης Νοέμβρη, τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση των σχολείων και στην επιλογή μεντόρων και συντονιστών – πρώτου βήματος της ατομικής αξιολόγησης. Οι δυνάμεις των Παρεμβάσεων και της ΑΣΕ (ΠΑΜΕ) πρωτοστάτησαν σε αυτή την πρωτοβουλία άμεσης απάντησης. Υπάρχει όμως πολύς δρόμος ακόμη που πρέπει συστηματικά να διαβούμε για την ανασυγκρότηση των σωματείων μας, τη συσπείρωση ξανά των εργαζόμενων και την οργάνωση της μαζικής και αποφασιστικής αντίστασης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας, στο νέο αντιδραστικό τοπίο που διαμορφώνει τόσο η άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής όσο και η πνιγηρή συναίνεση που αναδύεται από την «αντιπολίτευση». Συσπειρώνοντας όλο το μαχόμενο κόσμο που επιμένει.
Όσοι μιλούν στο όνομα της ανατρεπτικής αριστεράς οφείλουν να βάλουν πλάτη ενώνοντας κάθε μαχόμενο άνθρωπο σε αυτή την προσπάθεια. Αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειες αλλά μακριά από την ηττημένη λογική της διαχείρισής τους στα όρια μιας προσπάθειας συνδικαλιστικής επιβίωσης. Είναι κοντόφθαλμη μια λογική που μπροστά σε αυτή την επίθεση θεωρεί ότι απλά θα αντλήσει επιχειρήματα καταδίκης των άλλων δυνάμεων για να οδηγήσει σε πολιτικά συμπεράσματα υπέρ του πολιτικού του φορέα. Το ερώτημα δεν είναι μόνο γιατί οι δυνάμεις ΔΑΚΕ-ΠΕΚ-ΣΥΝΕΚ θέλουν να μας οδηγούν σε μια ήττα στην αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική αλλά και ποιος είναι ο δρόμος και τα μέσα για να νικήσει ο κόσμος της εργασίας. Κόσμος γονατισμένος από τη φτώχεια, την καταστολή και την αδικία δεν εξεγείρεται αν δεν εμπνευστεί από τον δρόμο και την πάλη, αν δεν σταθεί στα πόδια του καθημερινά απέναντι στην διευθυντική και διοικητική αυθαιρεσία, την κρατική καταστολή, αστυνομική και μιντιακή.
Ο Συντονισμός των 37 ΕΛΜΕ είναι η αρχή και όχι η κορύφωση της πάλης. Μια αρχή που πρέπει να κοινωνηθεί και με τους συλλόγους της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και με άλλα σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Που πρέπει να αγκαλιάσει όλα τα επείγοντα θέματα της ειρήνης, της αμοιβής και της εργασίας, των δικαιωμάτων, της ζωής και της εκπαίδευσης και να μην περιοριστεί στις εκλογές των Υπηρεσιακών Συμβουλίων. Να ανοίξει τον δρόμο της αποφασιστικής κλιμάκωσης και ανατροπής σε σύγκρουση με τον υποταγμένο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και όχι με την προσκόλληση στο ανύπαρκτο «αγωνιστικό» σχέδιο αποσπασματικών κινητοποιήσεων με περιεχόμενο στα όρια της κυρίαρχης πολιτικής. Ας μην περιμένουμε να μετεξελιχθούν η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ πλήρως σε μικρές, υποταγμένες ΓΣΕΕ με τον κόσμο στο περιθώριο. Τώρα είναι η ώρα!
Το σχέδιο της Κεραμέως, του Χατζηδάκη και της κυβέρνησης Μητσοτάκη ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Η μάχη αυτή είναι ιστορική μάχη για το μέλλον του εκπαιδευτικού κινήματος και ο καθένας θα κριθεί για τη στάση του απέναντι σε όσα διακυβεύονται!
*Εκπαιδευτικός – μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ
