Η προταση της ΝΔ για «ελεύθερη επιλογή σχολείου» από τους γονείς, «προλειαίνει την εγκατάλειψη της ευθύνης άσκησης δημόσιων πολιτικών για την εκπαίδευση στο σύνολό της, ως αρμοδιότητας της κεντρικής κυβέρνησης και διαμορφώνει, με άξονες την αυτοαξιολόγηση και την εξωτερική αξιολόγηση, τη χάραξη ενός οδικού χάρτη που σε πρώτη φάση θα οριοθετήσει την ανάθεση της αρμοδιότητας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην τοπική αυτοδιοίκηση και σε δεύτερη φάση τον ολοκληρωτικό αποχαρακτηρισμό της ως δημόσιο αγαθό»
Αυτό τονίζει η Α' ΕΛΜΕ Κορινθίας σε ανακοίνωσή της, συμπληρώνοντας ότι η αλλαγή αυτή της εκπαιδευτικής πραγματικότητας θα σηματοδοτήσει την κυριαρχία των ανισοτήτων και την διαγραφή του στόχου της δημόσιας και δωρεάν παιδείας να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά, ειδικά των ασθενέστερων οικονομικά και κοινωνικά στρωμάτων
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Α' ΕΛΜΕ Κορινθίας
Στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ για την Παιδεία, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η «προβαλλόμενη ως καινοτόμα» πρόταση για ελεύθερη επιλογή της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών από τον γονέα. Η πρόταση αυτή θα σηματοδοτήσει τον μετασχηματισμό του σχολείου, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, τόσο παιδαγωγικά όσο και ως σημείο αναφοράς στην κοινωνία.
Η «ευχάριστη» στα αυτιά διακήρυξη ότι οι γονείς θα μπορούν να επιλέγουν ελεύθερα σχολείο σημαίνει στην πραγματικότητα ότι μεταρρυθμίζεται η πολιτική χρηματοδότησης. Αντί μιας χρηματοδότησης των σχολείων με ορίζοντα την ισότιμη και κοινωνικά δίκαιη αντιμετώπισή τους, οδηγούμαστε σε μια επιλογή ατομική, όπου, με όχημα το κουπόνι, ο κάθε γονέας θα επιλέγει τα «καλά», στα μάτια του, σχολεία. Τα κριτήρια μπορεί να είναι ποικίλα και σύνθετα. Το σίγουρο είναι ότι οδηγούμαστε σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον, όπου τα σχολεία θα λειτουργούν αγοραία , οι γονείς ως πελάτες και το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης θα γίνει προϊόν χρηματιστηριακής λογικής, όπου άλλα σχολεία θα κερδίζουν μαθητές και άλλα θα χάνουν.
Η διακήρυξη αυτή για το σχολείο του μέλλοντος αποκαλύπτει ότι σχεδιάζεται η μεθόδευση της κατηγοριοποίησης των σχολείων με όχημα την αυτοαξιολόγηση και την εξωτερική αξιολόγηση. Πρόκειται για μια επιλογή απροκάλυπτα ταξική και με μόνο κριτήριο την αποθέωση του νεοφιλελεύθερου αφηγήματος. Η απουσία κράτους πρόνοιας σε μια κοινωνία που φτωχοποιείται δραματικά, επεκτείνεται με τραγικούς όρους και στην εκπαίδευση.
Ας αναλογιστούμε όλες και όλοι ποια θα είναι η αντιμετώπιση των ασθενέστερων οικογενειών στο περιβάλλον αυτό, ένα περιβάλλον όπου τα σχολεία θα έχουν μετασχηματιστεί σε οργανισμούς με κριτήριο την κερδοφορία. Η αλλαγή αυτή της εκπαιδευτικής πραγματικότητας θα σηματοδοτήσει την κυριαρχία των ανισοτήτων και την διαγραφή του στόχου της δημόσιας και δωρεάν παιδείας να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά, ειδικά των ασθενέστερων οικονομικά και κοινωνικά στρωμάτων. Επίσης, η επίδραση στα εργασιακά δικαιώματα και στις συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου θα είναι δραματική . Η κοινωνία, οι γονείς, οι μαθητές, οι μαθήτριες και οι εκπαιδευτικοί θεωρούμε πως η εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό και αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τον μετασχηματισμό του σχολείου σε μια αγορά που συνδυάζει τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και την ελεημοσύνη του voucher.
Λέμε όχι στο κράτος της ελεημοσύνης, των κουπονιών και των vouchers!
Η χρηματοδότηση της εκπαίδευσης δεν είναι δαπάνη αλλά επένδυση!
Η εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό.
