Το φρικτό τέλος της Βάντας Πιέρρη το καλοκαίρι του 1951 στο νησί των Φαιάκων

Παρασκευή 17 Αυγούστου 1951, Κέρκυρα: Η 16χρονη Βάντα Πιέρρη έχει πάει για μπάνιο στην παραλία του Μον Ρεπό μαζί με τον 18χρονο σύντροφο της Γιώργο Αθανάσαινα.

Η Βάντα ανήκε σε οικογένεια της κερκυραϊκής ελίτ. Ο πατέρας της ήταν στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας και αντιπρόσωπος της μπίρας Φιξ. Η μητέρα της ανήκε στην οικογένεια Κογεβίνα, γνωστή για τον πλούτο και τους τίτλους ευγενείας της. Η 16χρονη φοιτούσε στο Γαλλικό Ινστιτούτο και ήταν μέλος του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών. Ο Γιώργος Αθανάσαινας από την άλλη ήταν γεννημένος στο Γαστούρι, και φοιτούσε στο δεύτερο έτος της στρατιωτικής, ιατρικής σχολής. Εκείνο το μεσημέρι μαζί με το ζευγάρι στην παραλία είχε κατέβει και η φίλη της Βάντας, Νάκη Τσεπέτη.

Επέστρεψε και την καταβρόχθισε..

Η Βάντα και ο Γιώργος αποφάσισαν να απομακρυνθούν λίγο από την ακτή για να μείνουν μόνοι τους. Κάποιες αναφορές μιλούν για 250 μέτρα από την παραλία, κάποιες άλλες για 400. Πιθανότατα ισχύει το πρώτο. Ακόμα και όμως και 250 μέτρα από την ακτή στη θάλασσα της Κέρκυρας είναι αρκετό να βρεθείς σε σημείο με μεγάλο βάθος.

Ο 18χρονος βλέπει, σε μικρή απόσταση πίσω από τη Βάντα, ένα πτερύγιο. Το κορίτσι καταλαβαίνει ότι κάτι συμβαίνει και τον ρωτά τι έγινε. «Δεν είναι τίποτα. Είναι ένα δελφίνι» της απαντά.

Το τι ακολούθησε το περιγράφει ο ίδιος ο Αθανάσαινας στον Τύπο της εποχής: «Ενώ ηρχίσαμεν να επιστρέφωμεν προς την ακτήν, σαν να προησθάνθημεν το δράμα, ελιποφυγήσαμεν. Είδα το κήτος να “ζυγίζεται” δια να μας επιτεθή. Πριν προφθάσω να παρακολουθήσω τας κινήσεις του, επετέθη κατά της Βάντας, την άρπαξε με το ρύγχος του και είδα τα πόδια της μόνον εις την επιφάνειαν. Την στιγμήν εκείνην την εκομμάτιασε προφανώς. Επέρασεν έπειτα κοντά μου. Με έσπρωξε με το ρύγχος του εις απόστασιν 3-4 μέτρων. Επέστρεψε κατόπιν εις το σημείον όπου ήσαν τα υπόλοιπα της Βάντας και τα κατεβρόχθισε…».

Οι αναφορές μιλούν για έναν λευκό καρχαρία οχτώ μέτρων. «Ο τεράστιος (μήκους 8 μ., λευκός /Carcharodon) καρχαρίας αφού προσπέρασε ολίγον το ζεύγος των κολυμβητών δεξιά, διήλθε κάτω από την Βάνταν και έμεινε πίσω εις μικράν απόστασιν 7-8 μέτρων» τονίζει ρεπορτάζ της εποχής.

Ο Αθανάσαινας διασώθηκε από ψαράδες της περιοχής ελαφρά τραυματισμένος. Σπούδασε στην Αθήνα και έγινε διάσημος νευρολόγος αλλά και συγγραφέας ιστορικών βιβλίων. Δεν ήθελε να μιλά για την τραγωδία με τη Βάντα και μέχρι τον θάνατο του απέφευγε το θέμα, όταν η συζήτηση πήγαινε εκεί.

Η περιγραφή της θανατηφόρας επίθεσης από τον φίλο της Βάντας, οι μαρτυρίες και η μετάδοση της είδησης

Η ΑΦΗΓΗΣΗ του Αθανάσαινα, σπαρακτική: "Ενώ ηρχίσαμεν να επιστρέφωμεν προς την ακτήν, σαν να προησθάνθημεν το δράμα, ελιποφυγήσαμεν. Είδα το κήτος να "ζυγίζεται” δια να μας επιτεθή. Πριν προφθάσω να παρακολουθήσω τας κινήσεις του, επετέθη κατά της Βάντας, την άρπαξε με το ρύγχος του και είδα τα πόδια της μόνον εις την επιφάνειας. Την στιγμήν εκείνην την εκομμάτιασε προφανώς. Επέρασεν έπειτα κοντά μου. Με έσπρωξε με το ρύγχος του εις απόστασιν 3-4 μέτρων. Επέστρεψε κατόπιν εις το σημείον όπου ήσαν τα υπόλοιπα της Βάντας και τα κατεβρόχθισε…"

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ που διεσώθησαν, σπαρακτικές. Έξω, στην πλαζ, στο καφενείο, το πρώτο σάστισμα δίνει σκυτάλη σ’ έναν πανικό, περίπου ανεξέλεγκτο. Κλάμα. Εκκωφαντικό. Φωνές. Μ’ όλη τη δύναμη του μέσα. Κι όλοι τρέχουν. Να μάσουν "τα παιδιά". Απ’ το νερό κι από τον πόντε.

ΤΟ ΜΑΝΤΑΤΟ μεταδίδεται. Στόμα με στόμα. Σε Γαρίτσα. Ανεμόμυλο. Στη χώρα. Κι έτρεχαν, ουρλιάζοντας, μανάδες να δουν ποια ήταν "η κοπέλα"˙ κι αν ήταν η δική τους; "Άγιε, βοήθα μας…".

Ο ΣΠΥΡΟΣ Β. – πέντε, τότε, ετών, διηγείται: "Βρισκόμασταν στα Μπάνια του Αλέκου, όταν ήρθαν, θυμάμαι, έντρομοι απ’ το Λιμεναρχείο νομίζω, να μας πουν να βγούμε έξω… Οι μεγάλοι φώναζαν "καρχαρίας, καρχαρίας”, δίχως ακόμη να ξέρουν λεπτομερώς τι είχε συμβεί – ήταν και η επικοινωνία δύσκολη τότε. Η θάλασσα άδειασε αμέσως. Τι πραγματικά συνέβη, μαθεύτηκε το απόγευμα στην πλατεία. Όλη η Κέρκυρα γι’ αυτό μιλούσε – για τι άλλο; Και θρηνούσε…"

Ο ΑΘΑΝΑΣΑΙΝΑΣ "διεσώθηκε μετά κόπου", τραυματισμένος ελαφρά. Στον ώμο, το χέρι και το στήθος (τα σημάδια από το στέρνο του δεν έφυγαν ποτέ). Τον περιμάζεψαν –κι έσωσαν- "προστρέξαντες με τις βάρκες τους ψαράδες" (μεταξύ τους, λέει, και κάποιος Γιούργας), π’ ακούσαν’ τα ουρλιαχτά. Mετέπειτα, αφού σπούδασε Αθήνα, διέπρεψε ως γιατρός (ψυχίατρος). Και ιστορικός. Συγγραφέας των εμβληματικών "Το Ασέδιο των Κορυφών", "Η Πολιορκία της Κέρκυρας από τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή" και "Κέρκυρα, Σεπτέμβρης 1943". Υπέροχος άνθρωπος. Αλλά ο εφιάλτης του "σημάδεψε" τη ζήση. Και φρόντιζε, πάντα, ίσαμε το "αντίο" του (λίγα χρόνια πριν, πλήρης Μαϊων) ν’ αποφεύγει συζητήσεις…

Η ΒΑΝΤΑ, απ’ την άλλη τάισε την κερκυραϊκή κοινωνία, μια ανατριχιαστική τραγωδία. Λέει, μια άλλη διήγηση, πως στο φέρετρο, έβαλαν τα ρούχα που ’χε αφήσει στην καμπίνα και την προσκοπική σχολή της. Αμφισβητήθηκε: "Στο κενοτάφιο, στο Καθολικό, ρίξανε μόνο την κοτσίδα της. Σώθηκε, γιατί είχε κόψει τα μαλλιά, κοντά, μια χούφτα, μόλις, μέρες πριν…"

ΑΛΛΟΙ θυμούνται πως για χρόνια έπειτα, η φωτογραφία της κι ένα σημείωμα, έστεκαν, εις μνήμην, στον τοίχο του τότε Γυμνασίου Θηλέων. Στο διάδρομο, μετά την είσοδο. Δωρεά, είπαν, των δικών της, "σε κορνίζα ασημένια". Και "στις Προσκοπίνες". Και πως για χρόνια,τέτοια μέρα, "μας έπαιρνε ο πατέρας μας στη σκάλα του Δημάρχου, όπου μαζεύονταν πολλοί Κερκυραίοι και πετάγαμε, μαζί με τους γονείς της, στο νερό, στεφάνια και λουλούδια…".

ΚΑΤΑ ‘ΚΕΙ ΕΜΕΝΕ η οικογένεια της Βάντας. Απέναντι και βάθος, προς το (απερίφρακτο, ακόμη) τένις – Καλοσγούρου 2, μας λέει η Άννυ Νούνεση ("δίπλα, στο 1, μέναμε εμείς"). Και δεν το έμαθε το τραγικό μαντάτο. Το είδε – τουλάχιστον, ο αδελφός της, ο Ευγένιος και η μάνα της, το γένος Κόντη, που είχαν αφιχθεί μαζί στο Mon Repos, με καϊκι από τη Σκάλα…

Μόνο η κοτσίδα της…

Από την 16χρονη δεν απέμεινε τίποτα. Ο τεράστιος καρχαρίας την κατασπάραξε ολοκληρωτικά. Στο κενοτάφιο της στο Καθολικό νεκροταφείο έβαλαν μόνο την κοτσίδα της. Είχε κόψει τα μαλλιά της κοντά λίγες μέρες πριν την τραγωδία. Κάποιες άλλες αναφορές υποστηρίζουν ότι στο κενοτάφιο μπήκαν και τα ρούχα που φορούσε εκείνη την ημέρα (και τα είχε αφήσει στην παραλία) και η στολή των Οδηγών.

Η παρουσία των λευκών καρχαριών στη Μεσόγειο

Ένας λευκός καρχαρίας στα ελληνικά χωρικά ύδατα είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, αλλά ιστορικά υπάρχουν πολλές αναφορές για την παρουσία τους. Επιστημονική έρευνα τονίζει ότι ο λευκός καρχαρίας έφτασε στα νερά της Μεσογείου πριν από περίπου 450.000 χρόνια προερχόμενος από την Αυστραλία, πιθανότατα εξαιτίας μιας λάθος στροφής που πήραν θηλυκοί καρχαρίες που εγκυμονούσαν. Οι απόγονοι τους επέστρεφαν πάντα στα νερά της Μεσογείου για να γεννήσουν καθώς αυτά θεωρούν σπίτι τους.

Τραγική… συνάντηση

Φυσικά τέθηκε και το ερώτημα γιατί ο καρχαρίας επιτέθηκε στη Βάντα και όχι στον Γιώργο. Κάποιοι είπαν ότι έφταιγε το κόκκινο μαγιό που φορούσε όμως οι καρχαρίες δεν ξεχωρίζουν χρώματα. Η πουριτανική κοινωνία της εποχής έφτιαξε έναν μύθο σαν να ήθελε να παρουσιάσει την επίθεση του καρχαρία ως τιμωρία. Οι δύο νέοι απομακρύνθηκαν από την παραλία για να κάνουν έρωτα. Η Βάντα ήταν παρθένα και ο καρχαρίας οσμίστηκε το αίμα και προσέγγισε.

Η πραγματικότητα είναι μάλλον λιγότερο… κινηματογραφική. Η συγκυρία έφερε το ζευγάρι κοντά στον πεινασμένο καρχαρία. Τους εντόπισε και επιτέθηκε. Όσο για το γεγονός ότι αδιαφόρησε και τον 18χρονο οι ειδικοί τονίζουν πως απλά κατασπαράζοντας την Βάντα είχε χορτάσει.

Όσο για το τι απέγινε ο καρχαρίας σύμφωνα με δημοσίευμα, 15 μέρες μετά την τραγωδία, εθεάθη κοντά στο λιμάνι της Λευκάδας. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τελικά τον ψάρεψε στο Μούρτο το γρι-γρι κάποιου Μπονέτη. Άλλοι λένε ότι παρότι οι ψαράδες της περιοχής αναζητούσαν το θηριώδες ψάρι δεν το εντόπισαν ποτέ.

Συγκλονισμένος από την τραγωδία ο Άγγλος ποιητής Τζιμ Ποτς, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την εποχή στην Κέρκυρα θα γράψει δύο στίχους.

«Βάντα και Γιώργος»

«Ευλογημένο μπάνιο, στα κερκυραϊκά νερά

Μυστικό, ερωτικό ραντεβού.

Η τύχη της, απλώς, να συναντήσει έναν αδέσποτο καρχαρία…»

«Η μάνα της Βάντας»

«Όλα τα παραθυρόφυλλα

του σπιτιού

έμειναν κλειστά.

Δεν μπορούσε να υποφέρει

να βλέπει τη θάλασσα…»

Με πληροφορίες από Corfuhistory και Μηχανή του χρόνου