της Δέσποινας Καραγιώργου, από selidodeiktis

Καλοκαίρι 2021: Ψηφίζεται ο δεύτερος νόμος (4823/21) για την αξιολόγηση. Ο νόμος της διάλυσης του δημόσιου σχολείου, της καταπάτησης των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών και της περαιτέρω ισοπέδωσης των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.

Την ίδια περίοδο ψηφίζεται και ο νόμος Χατζηδάκη (4801/21) που επιτίθεται στο δικαίωμα της απεργίας και βάζει συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα στο στόχαστρο. Τον νόμο αυτόν χρησιμοποίησε το Υπουργείο Παιδείας όταν κατέφυγε στα δικαστήρια για να βγάλει παράνομη την απεργία/αποχή από την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων.

Οκτώβριος 2021: Χιλιάδες εκπαιδευτικοί συμμετέχουν στην απεργία (πάνω από 80%) που προκηρύχθηκε από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες και πραγματοποιούν μαζικές διαδηλώσεις στην Αθήνα αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.

Η απεργία/αποχή τελικά βγαίνει παράνομη και οι ομοσπονδίες αντί να την επαναπροκηρύξουν επιλέγουν την αναστολή της γεγονός που δηλώνει την άμβλυνση της σύγκρουσης με την κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας. Τη στιγμή που χιλιάδες εκπαιδευτικοί ζητούν κλιμάκωση με σκοπό την κατάργηση του νόμου για την αξιολόγηση στην πράξη, οι ομοσπονδίες αρνούνται να πάρουν πάνω τους το πολιτικό βάρος της συνέχισης του αγώνα.

Η ΔΟΕ αποφασίζει πως θα αντικαταστήσει την απεργία/αποχή με τα «ενιαία κείμενα» ενώ η ΟΛΜΕ αφήνει τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας ξεκρέμαστους χωρίς κανένα όπλο στα χέρια τους. Στην ολομέλεια προέδρων της ΟΛΜΕ στις 16 Οκτωβρίου, 8 πρόεδροι παραβιάζουν τις αποφάσεις των ΕΛΜΕ τους για να μην περάσει η απόφαση συνέχισης της απεργίας/αποχής.

Εδώ χρειάζεται να σημειωθεί πως και τα «ενιαία κείμενα» που αποφάσισε η ΔΟΕ δεν επιλέχθηκαν για να μπει φρένο στα σχέδια της Κυβέρνησης με την ανατροπή του νόμου και του μπλοκαρίσματος των διαδικασιών, αλλά αντίθετα αποτελούν μία ενιαία εφαρμογή του νόμου. Τα «ενιαία κείμενα» ήταν ένα όπλο που δόθηκε στους εκπαιδευτικούς ως μοναδική επιλογή. Μάλιστα, ενώ οι αποφάσεις των σωματείων για Απεργία-Αποχή και επαναπροκήρυξή της ερχόταν μαζικές στις ολομέλειες των προέδρων και στα συνέδρια, η απόφαση για τα «ενιαία κείμενα» δεν προήρθε ποτέ από τη βάση του κλάδου.

Σε αντίθεση με τις αποφάσεις της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ αρκετά πρωτοβάθμια σωματεία κηρύσσουν τα ίδια απεργία/αποχή με σκοπό να συνεχιστεί ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Με πανελλαδικό συντονισμό τους επιδιώκουν να σηκώσουν τη μάχη με την αξιοπρέπεια που της αξίζει και να βάλουν έναν αγωνιστικό σχεδιασμό. Δυστυχώς ο αριθμός των σωματείων που κινήθηκαν σε αυτή την κατεύθυνση δεν ήταν αυτός που θα μπορούσε, διότι δυνάμεις οι οποίες αναφέρονται στην ταξική ταυτότητα τους και στον ταξικό αγώνα έχουν κάνει μια μεγάλη θεσμική στροφή υπερασπιζόμενοι τον αγώνα σχεδόν αποκλειστικά μόνο μέσα από τις ομοσπονδίες, αρνούμενοι να βάλουν τις δυνάμεις τους στον αγώνα των πρωτοβάθμιων σωματείων και τον συντονισμό αυτών.

Επίσης, οι ομοσπονδίες, παρά την μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην 24ωρη απεργία, δεν αποφασίζουν να συνεχίσουν τον αγώνα με κινητοποιήσεις και απεργίες.

Ιούνιος 2022: Πέφτει στο κενό η απόπειρα τρομοκράτησης του αγώνα των πρωτοβάθμιων σωματείων. Οι 143 διώξεις διευθυντών/τριών από τον Κόπτση, επειδή δεν ανάρτησαν τίποτα στις πλατφόρμες της αξιολόγησης λόγω της συμμετοχής τους στην Απεργία-Αποχή των πρωτοβάθμιων σωματείων τους, αποσύρονται μετά από μαζικές κινητοποιήσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων όλη την χρονιά.

Σεπτέμβριος 2022: Η υπουργός παιδείας προσφεύγει ξανά στο δικαστήριο αυτή τη φορά με σκοπό να βγει παράνομη η απεργία/αποχή από τους μέντορες και τους ενδοσχολικούς συντονιστές. Παρόλο που η απεργία/αποχή βγαίνει παράνομη αυτή τη φορά επαναπροκηρύσσεται εκ νέου από τη ΔΟΕ εξαιτίας των πιέσεων που έχει δεχτεί το προηγούμενο διάστημα. Γιατί δεν έγινε το ίδιο λοιπόν και με την Απεργία/Αποχή που αφορούσε την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων;

Ιανουάριος 2023: Δημοσιεύονται οι διατάξεις για άμεση έναρξη της ατομικής αξιολόγησης. Μέχρι τότε το Υπουργείο Παιδείας είχε παγώσει παράνομα τη διαδικασία μονιμοποίησης των νεοδιόριστων του 2020, η οποία θα έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί τον Αύγουστο του 2022, δηλώνοντας ότι πρέπει πρώτα να αξιολογηθούν. Οι νεοδιόριστοι βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας και εκβιάζονται από το Υπουργείο να αποδεχτούν όλη την αντιεκπαιδευτική πολιτική του με αντάλλαγμα τη μονιμοποίηση τους.

Αμέσως μετά τη δημοσίευση του ΦΕΚ οι ομοσπονδίες καθυστερούν να πάρουν αποφάσεις και περιορίζονται σε ανακοινώσεις πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Τις μέρες που ακολουθούν πραγματοποιούνται συνελεύσεις πρωτοβάθμιων σωματείων σε πολλές από τις οποίες αποφασίζεται κήρυξη Απεργίας/Αποχής και στάσεων εργασίας από το σωματείο για να καλύπτονται οι νεοδιόριστες και οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί. Αρχίζουν να κυκλοφορούν κείμενα νεοδιόριστων από τα μέρη που πρόκειται να ξεκινήσει η αξιολόγηση που ζητάν από τα πρωτοβάθμια σωματεία να πραγματοποιήσουν συνελεύσεις και από τις ομοσπονδίες να βγάλουν αποφάσεις που τους καλύπτουν.

Φεβρουάριος 2023: Η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ έπειτα από τις μεγάλες πιέσεις του εκπαιδευτικού κινήματος κηρύσσουν Απεργία/Αποχή, στάσεις εργασίας και 24ωρη απεργία, η οποία έχει μεγάλη συμμετοχή. Έτσι στέλνεται ένα ακόμη ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση και στο ΥΠΑΙΘ.

Μέχρι το τέλος της χρονιάς ακολουθούν πολλές και μαζικές παρεμβάσεις σε σχολεία για την αποτροπή της εφαρμογής της ατομικής αξιολόγησης.

Ιούνιος 2023: Η 92η ΓΣ αντιπροσώπων της ΔΟΕ αποφασίζει ομόφωνα ότι συνεχίζεται η Απεργία-Αποχή και οι στάσεις εργασίας από την ατομική αξιολόγηση του 4823/21 και όλες τις ενδεδειγμένες, επιτυχημένες μορφές του αγώνα ενάντια στην εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση.

Οκτώβρης 2023: Ενώ η πίεση για την προκήρυξη της Απεργίας/Αποχής από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας έρχεται όλο και με μεγαλύτερη ένταση από το εκπαιδευτικό κίνημα, η ΟΛΜΕ αποφασίζει να ακολουθήσει σαν μέσο πάλης τον δρόμο που χάραξε η ΔΟΕ με τα «ενιαία κείμενα».

Μάιος 2023: Εκτός από την αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας και την ατομική αξιολόγηση, το εκπαιδευτικό και γονεϊκό κίνημα με τα πρωτοβάθμια σωματεία μπροστά μπλοκάρουν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, σχεδόν καθολικά, την πιλοτική εφαρμογή των τυποποιημένων εξετάσεων PISA των μαθητών. Οι εξετάσεις PISA είναι ένα κομβικό στοιχείο της συνολικής αξιολόγησης, αφού η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πάντα συνδέεται με τις εξετάσεις και αξιολογήσεις των μαθητών.

Σήμερα: Η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση δεν έχει τελειώσει. Θα συνεχίσει να δίνεται όλη τη χρονιά. Με πίστη στη συλλογική μας δύναμη και με πείσμα για την οικοδόμηση του σχολείου που ονειρευόμαστε θα οξύνουμε τον αγώνα μας για την ανατροπή των νόμων της αξιολόγησης. Γιατί θέλουμε ένα σχολείο που δεν θα περισσεύει καμία μαθήτρια και κανένας μαθητής. Γιατί η εργασιακή ανασφάλεια δεν είναι κανονικότητα και δεν θα επιτρέψουμε να γίνει.

Προσπερνώντας τα εμπόδια και αγνοώντας κάθε είδους απειλές, οι ίδιες και οι ίδιοι με τη συμμετοχή μας στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις συνελεύσεις και στις επιτροπές αγώνα θα πάρουμε τις αποφάσεις που μας αντιπροσωπεύουν. Γιατί τα σωματεία είμαστε εμείς και δεν θα αφήσουμε άλλους να αποφασίζουν.

Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλη η κοινωνία, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά· τις δυσκολίες της φτώχειας, του πληθωρισμού, των απλησίαστων ενοικίων και της ελαστικής εργασίας, θα συνεχίσουμε να δίνουμε με θάρρος τη μάχη για να μπλοκάρουμε την αξιολόγηση οξύνοντας τον αγώνα μας, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις και δίνοντας ραντεβού στους δρόμους. Γιατί οι προσπάθειες εφαρμογής της αξιολόγησης 40 χρόνια τώρα πέφτουν στο κενό. Και εμείς δεσμευόμαστε πως τα 40 θα γίνουν 100.