Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Τα τελευταία χρόνια η εκπαιδευτική πραγματικότητα σε όλες τις πτυχές της γίνεται όλο και πιο γκρίζα, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο σε όλη τη μεταπολίτευση. Ποτέ άλλοτε το φαινόμενο της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης, ο περιορισμός του δικαιώματος της απεργίας, ακόμα και η απαγόρευση της έκφρασης άποψης δεν είχε πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις, όσο στις μέρες μας. Σε κατάσταση ασφυξίας οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία από το σπιράλ των διώξεων και της ποινικοποίησης που έχει τυλιχτεί γύρω τους με κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς ελέγχου ακόμα και της προσωπικής ζωής. Γνωρίζουν ποιος, τι και πού έγραψε, ακόμα και σε κλειστές ομάδες μέσων κοινωνικής δικτύωσης! Όλα αυτά δεν αποτελούν «κάποιο συνδικαλιστικό ζήτημα», αλλά συνδέονται άρρηκτα με τον παιδαγωγικό ρόλο και την εκπαιδευτική διαδικασία.
Τις προηγούμενες μέρες για μια ακόμα φορά το υπουργείο Παιδείας οδήγησε τον κλάδο των εκπαιδευτικών στα δικαστήρια ζητώντας διαδικασίες fast track να κριθεί παράνομη η απεργία – αποχή από μέντορες και συντονιστές. Ταυτόχρονα οργανώθηκε ολόκληρη εκστρατεία τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών με τη γνωστή εγκύκλιο και με αρχιστράτηγο τον ίδιο τον πρωθυπουργό επιδιώκοντας να βάλουν τους εκπαιδευτικούς και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες στον γύψο. Χαρακτηριστική η δήλωση Κ. Μητσοτάκη: «η παράλειψη ανταπόκρισης[…], εφεξής θα συνιστά ειδικό πειθαρχικό παράπτωμα[…]». Επειδή έχει χαθεί ο λογαριασμός είναι η 6η ή η 7η φορά τα τελευταία 4 χρόνια που η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας στρέφεται στα δικαστήρια για να ανατρέψει αποφάσεις συνδικαλιστικών οργάνων χρησιμοποιώντας καταχρηστικά τον κώδικα πολιτικής δικονομίας ώστε κάθε απεργία που κηρύσσουν ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΟΣΕΕΠΕΑ, ΟΙΕΛΕ και ΑΔΕΔΥ να κρίνεται σχεδόν εκ προοιμίου παράνομη.
Ακόμα και η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, όπου πρώτη δύναμη είναι η κυβερνητική παράταξη ΔΑΚΕ επισημαίνει σε ανακοίνωσή της: «Είναι προφανές ότι το υπουργείο αδυνατεί να πείσει για την αντιεκπαιδευτική πολιτική τους και γι αυτό συνεχίζει να καταφεύγει ακόμα και στην αμφισβήτηση του δικαιώματος στην απεργία.
Ο κ. Πιερρακάκης, που αποφεύγει την ΟΛΜΕ εδώ και δύο μήνες, παρότι στην μία και μοναδική συνάντηση που έγινε με την ανάληψη των καθηκόντων του, διαβεβαίωνε ότι ήθελε μία ουσιαστική επικοινωνία και συνεργασία με την Ομοσπονδία, αποφάσισε να ακολουθήσει την ίδια αντιδημοκρατική τακτική της προκατόχου του. Η ίδια τακτική ακολουθήθηκε και την προηγούμενη εβδομάδα, μέσω του Γενικού Γραμματέα του ΥΠΑΙΘΑ, που έβγαλε μία εγκύκλιο μνημείο αυταρχισμού και αυθαιρεσίας. Απειλεί με την εγκύκλιο αυτή για δήθεν πειθαρχικά παραπτώματα και περικοπές μισθού, σε μία προσπάθεια παραπληροφόρησης και τρομοκράτησης όσων εκπαιδευτικών τολμούν να αντιστέκονται. Επισημαίνουμε ότι το δικαίωμα στην απεργία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητεί!».
Στο πλαίσιο των γενικευμένων το τελευταίο διάστημα πολιτικών διώξεων εναντίον εκπαιδευτικών, ακούονται κατά συρροή πειθαρχικές διώξεις. Από τη Θεσσαλονίκη, τα Χανιά, το Ρέθυμνο μέχρι τη Βιομηχανία διώξεων του Πειραιά και αλλού, εκπαιδευτικοί διώκονται για τη συνδικαλιστική και πολιτική τους δράση! Η «ανάρμοστη για εκπαιδευτικό συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας» αξιοποιείται από τις Διοικήσεις της Εκπαίδευσης και του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης σε απόλυτη εφαρμογή της γενικότερης πολιτικής της καταστολής και της τρομοκρατίας, της ενίσχυσης της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής. Να θυμίσουμε ότι στον Πειραιά διώκονται επτά εκπαιδευτικοί με το παράπτωμα «της αναξιοπρεπούς ή της ανάρμοστης ή ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς». Δύο ακόμα μέλη της ΕΛΜΕ Πειραιά αντιμετωπίζουν πειθαρχικά την ίδια κατηγορία γιατί πριν τρία χρόνια το 2020 συμμετείχαν στην κινητοποίηση για την επέτειο από την δολοφονία του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου (όπου και τους συνέλαβαν μαζί με άλλους 62 αγωνιστές). Διώξεις εκπαιδευτικών στη Διεύθυνση Α΄ Αθήνας για συμμετοχή σε απεργία, αλλά και για έκφραση άποψης. Διώξεις εκπαιδευτικών στη ΔΠΕ Β΄ Αθήνας τριών εκπαιδευτικών, επειδή αδυνατούσαν να παρέχουν τηλεκπαίδευση σε περίοδο της κακοκαιρίας. Κλήση τεσσάρων καθηγητριών σε αστυνομικό τμήμα του Ρεθύμνου για να δώσουν εξηγήσεις για τη συμμετοχή τους στην απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 21/9, μετά από καταγγελία μαθητή! Και ο κατάλογος είναι μακρύς με πρόσφατη πειθαρχική δίωξη του εκπαιδευτικού, μέλος του Δ.Σ. του Ζ΄ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης, γιατί υπερασπίστηκε το δικαίωμα της στέγης των συνανθρώπων του, συμμετέχοντας στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών.
Την ίδια στιγμή επιδιώκεται από ΔΔΕ ανά την Ελλάδα με αυθαίρετες οδηγίες (ωράριο, αυθαίρετες εφημερίες, απασχόληση μαθητών, κ.ά.) παραβίαση του 30ωρου εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Να θυμίσουμε ότι πρόσφατα η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΙΠΕ) Δωδεκανήσου πήρε την "πρωτοβουλία" να στείλει οδηγίες στα σχολεία με τις οποίες και καλεί τους συλλόγους διδασκόντων να αποφασίσουν να παρατείνουν από μόνοι τους το ωράριο των σχολικών μονάδων και να ορίσουν εφημερίες πριν από την έναρξη λειτουργίας των σχολείων (όλα τα σχολεία να ανοίγουν στις 8, αλλά στη Ρόδο στις 7.30)
Είναι φανερό ότι σε αυτές τις συνθήκες κονιορτοποιείται κάθε έννοια παιδαγωγικής ελευθερίας και διαστρέφεται ο παιδαγωγικός ρόλος του εκπαιδευτικού με δραματικές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι φανερό ότι η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης θέλει τους εκπαιδευτικούς άβουλους και μοιραίους», «yes men», υπαλλήλους που πάσχοντας από μόνιμη οσφυοκαμψία ευθυγραμμίζονται και υποτάσσονται σε αυτή και την κρατική διδακτική. Τα σχολεία πλημμυρίζουν από τον τοξικό ανταγωνισμό, τον χαφιεδισμό και την τρομοκρατία.**
Γενικότερη επιδίωξή να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου για να υλοποιηθεί η κυβερνητική πολιτική. Γιατί χωρίς την τρομοκρατία και την καταστολή δεν μπορούν να εφαρμόσουν την αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική τους. Η άγρια επίθεση που εξαπολύεται δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευση. Πραγματικός στόχος είναι να παταχθεί κάθε μορφή λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης όπου κι αν εκδηλωθεί, πριν εκδηλωθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη στόχευση των διώξεων: τρομοκράτηση, εκφοβισμός, ομηρία, φίμωση των αγωνιστικών φωνών των σωματείων που αντιστέκονται στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της κυβέρνησης της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του Κεφαλαίου.
Απέναντι στην αυταρχική πολιτική των διώξεων που επιδιώκει να βάλει στον γύψο τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα ο ανυποχώρητος συλλογικός αγώνας, ο δρόμος των μαζικών κινητοποιήσεων είναι μονόδρομος. Το δικό μας μήνυμα είναι: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή», όχι από κάποιο προσωπικό καπρίτσιο ή προσωπική γενναιότητα, αλλά γιατί δίπλα μας και μαζί μας αγωνίζονται οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι, γιατί νιώθουμε και ακούμε τη φωνή των μαθητών μας και των γονιών τους ότι πρέπει να αγωνιστούμε, να αντισταθούμε. «Ανάρμοστη συμπεριφορά» οφείλουμε να έχουμε πάντα στο καθεστώς της σιωπής και της υποταγής!
* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» του Εκπαιδευτικού Ομίλου.
** Για την υπογραμμισμένη φράση έχει ασκηθεί εναντίον μου πειθαρχική δίωξη από τον ΔΙΔΕ Πειραιά, όπως και για τις παρακάτω υπογραμμισμένες:
Πίσω από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα του νέου υπουργού Παιδείας Κυριάκου Πιερρακάκη κρύβεται η σκληρή πολιτική παραπέρα συρρίκνωσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης…
Με την πολιτική τους ενισχύουν την αναπαραγωγή του φαύλου κύκλου της ενδοσχολικής βίας και αναπαράγονται σε καθημερινή βάση άγρια επεισόδια μεταξύ μαθητών, αλλά και μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών…
Ο ανταγωνισμός για ένα «πρότυπο» σχολείο σημαίνει ότι τα υπόλοιπα να παραμένουν απαξιωμένα, με ελλιπή χρηματοδότηση, με ελλείψεις σε δομές και εκπαιδευτικούς…