Γνωστό στέλεχος της ΔΑΚΕ, διευθύντρια σχολείου βιάζεται να αξιολογήσει και να υλοποιήσει την κυβερνητική γραμμή με υπερβάλλοντα ζήλο.
Σύμφωνα με πληροφορίες μπήκε στην αίθουσα για να αξιολογήσει εκπαιδευτικό και ενώ οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους κηρύσσοντας απεργία – αποχή. Ωστόσο η συγκεκριμένη διευθύντρια, παρόλο που είναι συνδικαλιστικό στέλεχος βιάζεται να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην κυβέρνηση. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά! Έχει δείξει δείγματα γραφής αναλαμβάνοντας και πιο βρώμικους ρόλους, αφού σύμφωνα με πληροφορίες εμπλέκεται και στη σκευωρία για τη δίωξη τεσσάρων εκπαιδευτικών για τη συνδικαλιστική παρέμβαση στο 1ο Γυμνάσιο Κερατσινίου για τις εξετάσεις PISA.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά γνωρίζει το συγκεκριμένο γεγονός της αξιολόγησης ή όχι. Ή μήπως κάνει ότι δεν το ξέρει; Σε κάθε περίπτωση θα έχει ενδιαφέρον η τοποθέτησή της. Εκτός και αν κάνει την πάπια, όπως στο θέμα των διώξεων.
Οι διευθυντές και η αξιολόγηση
Ο διευθυντής -ντρια του σχολείου καλείται να αξιολογήσει το «παιδαγωγικό κλίμα και τη διαχείριση της τάξης». Σε τετράβαθμη κλίμακα όλα αυτά – μη ικανοποιητικό, ικανοποιητικό, πολύ καλό, εξαιρετικό. Και με μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής: «δεν αξιολογήθηκε με υπαιτιότητα του αξιολογούμενου», εννοώντας προφανώς τη συμμετοχή του/της στην απεργία – αποχή των σωματείων.
Πέρα από τους μύθους της εξουσίας, η αλήθεια είναι ότι «το παιδαγωγικό κλίμα» και η «διαχείριση τάξης» δεν είναι ποσοτικά μεγέθη που μπορούν να μετρηθούν. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν μέθοδοι ή κριτήρια «αντικειμενικά» και «αξιοκρατικά».
H εκπαιδευτική διαδικασία και ο εκπαιδευτικός δεν μπορούν να διασπαστούν σε επιμέρους αξιολογούμενα στοιχεία και να μετρηθούν μέσα από 2–3 επισκέψεις. H εκπαιδευτική διαδικασία έχει χαρακτήρα δυναμικό και όχι στατικό, επηρεάζεται από πλείστους όσους κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες και άρα δεν μπορεί να διασπαστεί και να μετρηθεί.
Η ευκαμψία της μέσης και το τρίπτυχο συμμόρφωση – υποταγή πειθάρχηση συνθέτουν τη συνταγή της «επιτυχίας». Προφανώς θέλουν τον εκπαιδευτικό «άβουλο και μοιραίο» δημόσιο υπάλληλο και όχι επιστήμονα με κριτική σκέψη. Άρα η συμμόρφωση – πειθάρχηση του εκπαιδευτικού σε ένα αυστηρά ιεραρχικό και πανοπτικό σύστημα ελέγχου και χειραγώγησης είναι ο πυρήνας της αξιολόγησης και όχι η δήθεν «ανάπτυξη» και «εξέλιξή» του.
Γιώργος Κ. Καββαδίας
