ΠΗΓΗ: Eksegersi.gr
Την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ένα «ευρωπαϊκό πτυχίο» παρουσίασε ο Μαργαρίτης Σχοινάς (αντιπρόεδρος της ΕΕ για την Προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής, που από «αναπληρωματικός» ευρωβουλευτής του Σαμαρά και πουλέν του Μητσοτάκη διαπρέπει επί μια εικοσαετία στα διαβούλια της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης).
Σύμφωνα με αυτόν, το «ευρωπαϊκό πτυχίο» «αφορά τα κρατικά, τα μη κρατικά ιδρύματα, τα κερδοσκοπικά και μη κερδοσκοπικά ιδρύματα. Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις παρά μόνο τα κριτήρια για την ποιότητα». Οι δε λόγοι που η Κομισιόν προχωράει στο ευρωπαϊκό πτυχίο είναι «πρώτα από όλα διότι ακόμη έχουμε πολλά εμπόδια, πολλή γραφειοκρατία, άνισες καταστάσεις. Δεύτερον διότι θέλουμε η Ευρώπη να γίνει προορισμός εκπαίδευσης για υπηκόους τρίτων χωρών. Εάν είσαι υπήκοος τρίτης χώρας, αντί να λάβεις εθνικό πτυχίο, προσφέρεται η δυνατότητα για ευρωπαϊκό πτυχίο» (Το Βήμα 27/3/2024).
Πρόκειται, δηλαδή για μια κίνηση των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών που κάνουν το κουμάντο στην ΕΕ να βελτιώσουν τις προϋποθέσεις του σκληρού ανταγωνισμού τους σε σχέση με το αμερικάνικο κεφάλαιο και τα κείθε του Ατλαντικού πανεπιστήμια, που μαζεύουν το «χαρτί» φοιτητών-πελατών από διάφορες χώρες επιβάλλοντας υψηλά δίδακτρα (οι ελίτ σχολές προορίζονται μόνο για «γερά πορτοφόλια», ενώ και τα φοιτητικά δάνεια έχουν ξεπεράσει το 1 τρις.)
Οσο για τα κριτήρια «ποιότητας» των πανεπιστημίων -που θα μετέχουν σε αυτήν τη σύμπραξη- που επικαλείται ο Μαργαρίτης Σχοινάς, καλύτερα ας καγχάσουμε. Οταν τσουβαλιάζονται τα πάντα όλα, κρατικά, ιδιωτικά, κερδοσκοπικά και «μη κερδοσκοπικά» ιδρύματα, όταν ο στόχος είναι η εισροή «φοιτητών-πελατών» αντιλαμβανόμαστε το βάρος αυτών των «κριτηρίων».
Αλλωστε η ίδια η πρόταση της Κομισιόν, φροντίζει να δώσει τα «εχέγγυα» αυτής της υποτιθέμενης ποιότητας, αναφέροντας ότι τα κοινά προγράμματα σπουδών θα βασίζονται «στα εργαλεία και τα πρότυπα της Μπολόνια», μια κακόφημη συνθήκη που διέσπασε τις πανεπιστημιακές σπουδές σε κύκλους, με τον πρώτο εξ αυτών απλά τριετή, καθιέρωσε την αποτίμηση των σπουδών και των «περιόδων σπουδών» σε πιστωτικές μονάδες, που μπορούν να συλλέγονται και από συστήματα εκτός τυπικής εκπαίδευσης, την αξιολόγηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με κριτήρια τον βαθμό κατάκτησης της επιχειρηματικής τους λειτουργίας και της προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας:
«Τα κριτήρια για ένα ευρωπαϊκό πτυχίο σύμφωνα με την πρόταση της Κομισιόν, αφορούν στα εξής:
αριστεία μεταβατικής οργάνωσης και διαχείρισης προγραμμάτων: τα κοινά προγράμματα βασίζονται στα εργαλεία και τα πρότυπα της Μπολόνια και της ΕΕ, σχεδιάζονται και παραδίδονται από κοινού, με βάση κοινές ρυθμίσεις διασφάλισης ποιότητας».
Αντάμα με την προσέλκυση φοιτητών-πελατών, η Επιτροπή αποσκοπεί στο να διαμορφώσει αυτούς τους πελάτες και σε μελλοντικούς «αγγελιοφόρους» και κομιστές των ιδεών και συμφερόντων της, πετυχαίνοντας και μέσω αυτών τη διείσδυση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στις χώρες προέλευσής τους: «Ο στόχος της εισαγωγής ενός ευρωπαϊκού πτυχίου είναι η συνεισφορά στην ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης τροφοδοτώντας τους αποφοίτους με μελλοντικές δεξιότητες και ‘’παρέχοντας ταυτόχρονα ένα ισχυρό σύμβολο της κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας αλλά και ισχυρή αίσθηση του ευρωπαϊκού ανήκειν, ενισχύοντας τις κοινές ακαδημαϊκές αξίες και φέρνοντας κοντά ανθρώπους και πανεπιστήμια’’».
Πώς θα απονέμεται τώρα το «ευρωπαϊκό πτυχίο»; Σύμφωνα με την Κομισιόν «θα απονέμεται μετά από διακρατικά προγράμματα bachelor, master ή διδακτορικό που θα παρέχονται σε εθνικό, περιφερειακό ή θεσμικό επίπεδο, θα αναγνωρίζεται αυτόματα παντού στην ΕΕ, θα απονέμεται από κοινού και σε εθελοντική βάση από μια ομάδα πανεπιστημίων σε όλη την Ευρώπη».
Εδώ, αξίζει να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα ήδη προέτρεξε και έκανε τέτοιου είδους διακρατική συμφωνία με την Κύπρο, βάσει της οποίας αναγνωρίστηκαν ντε φάκτο όλα τα μαγαζιά των εμπόρων της γνώσης που κατοικοεδρεύουν στην Κύπρο ως ακαδημαϊκώς ισότιμα με τα δημόσια πανεπιστήμια της Ελλάδας. Αποτέλεσε, δε αυτή η κατάπτυστη Συμφωνία την πρεμιέρα εγκατάστασης και στη χώρα μας ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Θυμίζουμε επίσης ότι έχει ετοιμαστεί και το νομοθετικό πλαίσιο σε αυτήν την κατεύθυνση με τον νόμο-πλαίσιο Κεραμέως (Ν. 4957/2022).
Το άρθρο 304, παράγ. 2 του νόμου αυτού προβλέπει ότι στο Εθνικό Μητρώο Αναγνωρισμένων Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης της αλλοδαπής «εντάσσονται, επίσης, αυτοδικαίως τα ιδρύματα της αλλοδαπής και οι τίτλοι σπουδών που απονέμουν κατόπιν διακρατικής συμφωνίας».
Ενώ το άρθρο 314 αναφέρει ότι «Τα αναγνωρισμένα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης της αλλοδαπής και οι ακαδημαϊκά ισοδύναμοι τίτλοι σπουδών με τους τίτλους σπουδών της ημεδαπής που απονέμουν δύναται να καθορίζονται και με διακρατικές συμφωνίες».
Για να ενταχθεί δε ένα αλλοδαπό ίδρυμα στο Εθνικό Μητρώο αρκεί τα προγράμματα σπουδών του να έχουν αξιολογηθεί και πιστοποιηθεί από αναγνωρισμένες αρχές πιστοποίησης προγραμμάτων ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα απονομής του τίτλου σπουδών.
Με λίγα λόγια αρκεί η πιστοποίηση από την αρμόδια αρχή της χώρας προέλευσης και μια διακρατική συμφωνία για να μπουν από την πόρτα και όχι από το παράθυρο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα και αυτό ακριβώς εφαρμόστηκε στην περίπτωση της Κύπρου.
Τώρα βέβαια, με το «ευρωπαϊκό πτυχίο», «τα διακρατικά προγράμματα bachelor, master ή διδακτορικό» θα αναγνωρίζονται αυτόματα σε όλη την ΕΕ και θα υπάρχει και ένα είδους διευθυντήριο («μια ομάδα πανεπιστημίων σε όλη την Ευρώπη») που θα αποφασίζει επ’ αυτού.
Στοίχημα ότι και σε αυτήν την «ομάδα» τον κύριο λόγο θα έχουν τα πανεπιστήμια των χωρών της ΕΕ με τη μεγαλύτερη δύναμη πυρός κεφαλαίου.
