Σε Γενικό Λύκειο μιας περιοχής της Αθήνας τοποθετήθηκε βιολόγος για να κάνει Χημεία, καλύπτοντας όλο της το ωράριο! Γιατί; Γιατί ύστερα από την παραίτηση της νεοδιόριστης χημικού από την εκπαίδευση -γιατί άραγε- έμεινε κενό και τι να κάνουμε, βιολόγο είχε η διεύθυνση διαθέσιμη, βιολόγο έστειλε!
Δεν πειράζει που θα κάνει αντικείμενο μόνο 2ης ανάθεσης! Δεν πειράζει που ανέλαβε στη μέση της χρονιάς και μάλιστα μαθήματα πανελλαδικώς εξεταζόμενα! Επειδή πάνω από όλα «διασφαλίζεται η ποιότητα». Η βιολόγος είναι τέσσερα χρόνια σε καθεστώς δοκίμου, δηλαδή ομήρου και πρέπει να την αξιολογήσουν! Σε ποιο αντικείμενο αλήθεια; Στη Χημεία που διδάσκει ή στην Βιολογία που είναι η ειδίκευσή της; Μα στη Βιολογία! Σε ποιους μαθητές; Σε όποιους βρεθούν πρόχειροι για να κάνουν το κοινό! Η εκπαιδευτικός θα διαλέξει ένα από τα τμήματα στα οποία κάνει χημεία για να διδάξει τελικά στη βιολογία, μια τυχαία ενότητα της ύλης, που τα παιδιά έχουν κάνει με άλλον εκπαιδευτικό!
Τα παραπάνω καταγγέλλει η Ε' ΕΛΜΕ Αθήνας.
Το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται να προστεθεί σε σειρά παρόμοιων, στα οποία η αξιολόγηση έχει γίνει ακόμα και χωρίς μαθητές! Και αναρωτιέται κανείς, μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο εξευτελισμός; Οι σύμβουλοι δε σέβονται την επιστήμη τους ούτε τον εαυτό τους και δέχονται να γίνουν πιόνια μιας κακοστημένης παράστασης; Δε νιώθουν ότι ο νεοδιόριστος, παρά τους νόμους αυτού του παράνομου και παράλογου κράτους, μένει στο καθεστώς του δοκίμου, απειλείται και τρομοκρατείται, για να συναινέσει σε μια εξευτελιστική διαδικασία; Τι είδους συμβουλευτική στήριξη είναι αυτή που υποτίθεται ότι παρέχουν στην εκπαίδευση; Συμβουλευτική της υποκρισίας και της διοικητικής διεκπεραίωσης;
Σύμφωνα με τα νέα ήθη που προωθεί το υπουργείο, δημοκρατικό και παιδαγωγικό κλίμα σημαίνει τελικά εμπέδωση της διοικητικής ιεραρχίας μέσα από ένα πλέγμα τυπικών και άτυπων εξαρτήσεων! Δημοκρατικό και παιδαγωγικό κλίμα σημαίνει ανάθεση υπερεξουσίας στους διευθυντές και εργαλεία για να πιέζουν τους υφισταμένους τους!
Με τέτοια περιστατικά, διαπιστώνουμε ότι η αξιολόγηση καταλήγει να γελοιοποιεί ανθρώπους και θεσμούς, να αντιμετωπίζει τους μαθητές ως κομπάρσους χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την εκπαίδευσή τους.
Με τέτοια περιστατικά αποκαλύπτεται ότι η αξιολόγηση είναι ένας μηχανισμός κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών, για να προωθηθούν πολιτικές απορρύθμισης του δημόσιου σχολείου. Να παγιωθεί η υποχρηματοδότησή του, να εισαχθεί η λογική της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας του, να μετακυλιθούν οι ευθύνες για το χάλι σε αυτούς που δεν τις έχουν, δηλαδή στους εκπαιδευτικούς, να διαρραγούν οι σχέσεις συναδελφικότητας και συνεργασίας μέσα στους συλλόγους διδασκόντων-ουσών και να εδραιωθεί μέσω του εκβιασμού, ο ανταγωνισμός και η υποταγή σε κάθε τι!
Όπως επισημαίνει η Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας «η απεργία - αποχή από τις αξιολογήσεις συνιστά υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, των εργασιακών σχέσεων, της παιδαγωγικής ελευθερίας και της δημοκρατίας στο σχολείο. Ταυτόχρονα, είναι περιφρούρηση της προσωπικότητάς μας, αλλά και της δουλειάς μας από την γελοιοποίηση!».
