Γράφει η Μαρία Τσαφαρά*

Αυτοί δεξιότητες, pisa και μίζες, κοντόθωρος ατομικισμός, ανάλγητος ευρωπαϊσμός, ξεπούλημα της χώρας κομμάτι κομμάτι, δημιουργία συνενόχων με την ψευτοαξιολόγηση των υποταγμένων αξιολογητών και αξιολογούμενων. 

Στην σωστή πλευρά της ιστορίας των ταγμαλητών και του δοσιλογισμού. 

Εμείς με τον δάσκαλο που κάθε πρωί παίρνει το καραβάκι να διδάξει τον μοναδικό μαθητή της Τελένδου, με τον δάσκαλο που ποιεί ήθος, 

με τους εργάτες που κομματιάζονται κάθε μέρα στα κολαστήρια της ανάπτυξης, με τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής και τον Σουκατζιδη, 

με το ΟΧΙ στον ρεαλισμό της υποταγής. 

Δύο κόσμοι χωριστά. 

Ευτυχώς χωρίς περιθώριο συνεννόησης. 

Στο δικαστήριο της ιστορίας κάποτε η ζυγαριά θα κλίνει προς την πλευρά του δικαίου και του ανθρώπου. Γιατί όπως δίδαξε ο τραγικός Οιδίποδας, όποιο κι αν είναι το ερώτημα, η απάντηση πρέπει να είναι πάντα ο άνθρωπος, ακέραιος και με σταθερό ηθικό μέτρο.

Κύριε, υπήρξαμε έμποροι κακοί. Δεν κλέψαμε ύφασμα να γίνουμε οι γελωτοποιοί της ιστορίας…

*μέλος τού ΔΣ της ΕΛΜΕ Περιστερίου, εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Παρέμβασης