Δημήτρης Πολυχρονιάδης
Πάνε τέσσερα χρόνια τώρα, από τον Μάιο του 2020, όταν εν μέσω της χειρότερης πανδημίας των τελευταίων εκατό ετών και με κλειστά τα σχολεία, η κυβέρνηση της Ν. Δ. και η τέως υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως ψήφισαν τον νόμο 4692/2020 επιχειρώντας να εισάγουν, για άλλη μια φορά, την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων ενώ παράλληλα αύξησαν το όριο των μαθητών/μαθητριών ανά τμήμα από 22 σε 25. Η πολιτική τους επί του θέματος της εισαγωγής της «αξιολόγησης» στην εκπαίδευση με ακραία νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά συμπληρώθηκε και ολοκληρώθηκε με την ψήφιση του νόμου 4823/2021 (ρυθμίσεις για την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων, εισαγωγή των εξετάσεων PISA από την ΣΤ τάξη του Δημοτικού, την ίδρυση πειραματικών – προτύπων σχολείων, την εγκαθίδρυση του μέτρου της ΕΒΕ και της τράπεζας θεμάτων για τις Πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής στα Δημόσια Α. Ε. Ι. κ.ά.) με στόχο την διάλυση του Δημόσιου & Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, την κατηγοριοποίηση σχολείων – μαθητών και εκπαιδευτικών και την τελική ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της Παιδείας.
Η θεσμοθέτηση της ίδρυσης ιδιωτικών Α.Ε.Ι. παρακάμπτοντας τις συνταγματικές ρυθμίσεις του άρθρου 16 του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας και η αναγγελία της εφαρμογής της «ελεύθερης γονεϊκής» επιλογής για το σχολείο που θα φοιτά ο κάθε μαθητής/μαθήτρια ήρθαν να απογειώσουν την νεοφιλελεύθερη επίθεση σε βάρος της Δημόσιας Εκπαίδευσης ανοίγοντας παράλληλα ένα τεράστιο κύμα πανεκπαιδευτικών αντιδράσεων και φοιτητικών κινητοποιήσεων μεγαλειώδους χαρακτήρα ανάλογων των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών που εκδηλώθηκαν και εκδηλώνονται την τελευταία τετραετία ενάντια στην εφαρμογή της «αξιολόγησης» των νόμων 4692/2020 & 4823/2021.
Η ουσία όμως και το επιστέγασμα βρίσκεται στο αποτέλεσμα της εφαρμογής των πολιτικών αυτών για τις οποίες η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘΑ δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρήσουν ότι έχουν περάσει και εδραιωθεί τόσο στην καθημερινότητα των σχολικών μονάδων της Δημόσιας Εκπαίδευσης όσο και στη συνείδηση των ίδιων των εκπαιδευτικών που καλούνται να τις εφαρμόσουν υπό το βάρος απειλών – διώξεων και βαρύτατης καταστολής απέναντι στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι μέχρι τώρα «φιλότιμες» και «ακατάβλητες» προσπάθειες της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘΑ να κάμψουν με κάθε τρόπο και μέσο τις αντιστάσεις και αντιδράσεις των εκπαιδευτικών και των σωματείων τους ενάντια στην εφαρμογή της «αξιολόγησης» των συγκεκριμένων νόμων, όχι μόνο έχουν πέσει στο κενό αλλά έχουν ξεσηκώσει κι ένα πρωτόγνωρα μαζικό κύμα αντιδράσεων με αποτέλεσμα να έχει βαλτώσει τόσο η «αυτοαξιολόγηση» των σχολικών μονάδων, ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, χάρη στα ενιαία κείμενα αποδόμησης της αυτοαξιολόγησης της Δ. Ο. Ε., μέσο που υιοθετήθηκε τελικά και από την Ο. Λ. Μ. Ε. όσο και η ατομική «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών που για ευνόητους λόγους επιχειρήθηκε να ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια από τους νεοδιόριστους και υπό δοκιμή εκπαιδευτικούς προκειμένου να μονιμοποιηθούν εφόσον αποδεχτούν να υποβληθούν κα να περάσουν επιτυχώς την διαδικασία της «αξιολόγησής» τους από τις/τους Σχολικούς Συμβούλους Εκπ/σης και τις/τους Διευθύντριες/Διευθυντές των σχολείων τους.
Περαιτέρω, αμφότερες οι διαδικασίες αυτές σε ότι αφορά την «αυτοαξιολόγηση» των σχολικών μονάδων αλλά και την ατομική «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών με την προσπάθεια εφαρμογής τους ανέδειξαν το τεράστιο έλλειμα ιδεολογικής νομιμοποίησης των πολιτικών αυτών καταρρίπτοντας πλήρως τα ιδεολογήματα περί «αριστείας» και «υγιούς ανταγωνισμού» μεταξύ των σχολικών μονάδων, των εκπαιδευτικών και των μαθητών στο πεδίο της νεοφιλελεύθερης άσκησης εκπαιδευτικών πολιτικών με τις οποίες επιχειρεί η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘΑ να απογειώσουν τους ταξικούς χαρακτήρα φραγμούς στην παροχή μόρφωσης στα παιδιά του ελληνικού λαού μέσω της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Παραδείγματα μέγιστα για όλα τα παραπάνω αποτελούν οι σκανδαλώδεις ρυθμίσεις για την εγκαθίδρυση της ΕΒΕ και της τράπεζας θεμάτων για την εισαγωγή στα Δημόσια και Δωρεάν Α. Ε. Ι. την ίδια στιγμή που για τα υπό ίδρυση ιδιωτικά Α. Ε. Ι. δεν ισχύει κανενός είδους εξεταστικός φραγμός για την εισαγωγή σε αυτά αλλά απλά ο «έχων» και «πληρώνων» τοις μετρητοίς αγοράζει και το πτυχίο που επιθυμεί, ενώ για την ατομική «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών δίνουν και παίρνουν οι στημένες παραστάσεις διδασκαλιών και η αγορά σχεδίων διδασκαλίας με βάση τις οδηγίες του Ι. Ε. Π. μέσω «εκπαιδευτικών οργανισμών» που διαφημίζουν το εμπόρευμά τους μέσω διαδικτύου προς άγρα πελατών – αγοραστών από τους εκπαιδευτικούς που σκέφτονται να υποβληθούν στη βάσανο της στημένης και απόλυτα εξευτελιστικής για την παιδαγωγική διαδικασία και την επιστημονική συγκρότηση του εκπαιδευτικού «αξιολόγηση» των νόμων 4692/2020 και 4823/2021.
Στη βάση όλων αυτών και ενάντια στις πολιτικές αυτές ο κόσμος της ζωντανής εκπαίδευσης αντιστάθηκε και αντιστέκεται σθεναρά και αποφασιστικά δείχνοντας για άλλη μια φορά το μπόι του απέναντι στην κυβέρνηση, το ΥΠΑΙΘΑ και στην κατασταλτική εξουσία τους έχοντας αυτή τη φορά απέναντί του σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα των κομμάτων εξουσίας, σε συνθήκες ιδεολογικής και πολιτικής υποχώρησης των δυνάμεων του κινήματος αλλά και υπό καθεστώς αφόρητων πιέσεων και τρομοκρατίας.
Το πόσο μεγάλος και δύσκολος είναι ο αγώνας που δίνει ο κόσμος της εκπαίδευσης να κρατήσει όρθιο το Δημόσιο Σχολείο και να αποτρέψει την εφαρμογή της «αξιολόγησης» που θα οδηγήσει ευθέως στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Δημόσιας Εκπαίδευσης διαλύοντας τον Δημόσιο & Δωρεάν χαρακτήρα της φαίνεται από τις τελευταίες μεγαλειώδεις σε συμμετοχή έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων Εκπ/κών Π. Ε. – μελών της Δ. Ο. Ε. που έγιναν σε ολόκληρη τη χώρα τον Μάρτιο του 2024 ύστερα από την ατελέσφορη προσπάθεια συνθηκολόγησης και υποταγής στην οποία θέλησαν να σύρουν τον κλάδο οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της πλειοψηφίας του Δ. Σ. της Δ. Ο. Ε. (Δ.Α.Κ.Ε. – ΔΗ.ΣΥ. – ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΔΙΚΤΥΟ).
Σε αυτές της Γενικές Συνελεύσεις του Μαρτίου του 2024 στις οποίες σημειώθηκαν, για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια, απαρτίες στην παρουσία και συμμετοχή των εκπαιδευτικών με βάση τις καταστατικές διατάξεις των σωματείων και της Δ. Ο. Ε. αναγεννήθηκε και γιγαντώθηκε η φλόγα της ελπίδας για την ανάταση της αντίστασης και τη νίκη των αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της «αξιολόγησης» και της διάλυσης της Δημόσιας Εκπαίδευσης που επιχειρούν να μας επιβάλλουν.
Είναι ίσως μια από τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας του εκπαιδευτικού – λαϊκού κινήματος αυτό που ζήσαμε τον Μάρτη που μας πέρασε, αφού οι εκπαιδευτικοί της βάσης κόντρα και ενάντια στην πλειοψηφία της ΔΟΕ, με χίλιους Θεούς και Δαίμονες εναντίον μας, με τη Δαμόκλειο Σπάθα των δικαστικών αποφάσεων πάνω από τα κεφάλια μας σπάζοντας το ΦΟΒΟ σηκώσαμε τα χέρια και ψηφίσαμε τη συνέχιση της Απεργίας – Αποχής από κάθε αξιολογική διαδικασία επιβάλλοντας την απόφαση αυτή στο Δ. Σ. της Δ. Ο. Ε. ύστερα από την σχετική απόφαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Συλλόγων Εκπ/κών Π. Ε. της χώρας που έγινε στις 1 – 4 – 2024.
Όλο αυτό έμοιαζε με κραυγή αγωνίας ενός ολόκληρου κλάδου που αγωνίζεται και παλεύει για να μην συνθλιβεί και μεταλλαχθεί στις μυλόπετρες μιας βαθιά αντιδραστικής εκπαιδευτικής πολιτικής που στόχο έχει να αποπέμψει τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων από την Δημόσια Εκπαίδευση συρρικνώνοντάς την και διαλύοντάς την.
Με τη βεβαιότητα ότι η μοναδική ελπίδα νίκης απέναντι στην εφαρμογή της αντιπαιδαγωγικής και αντιεπιστημονικής «αξιολόγηση» και στις αντιεκπαιδευτικές – αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης της Ν. Δ. και του ΥΠΑΙΘΑ είναι η δική μας αντίσταση και οι δικοί μας αγώνες οφείλουμε να επενδύσουμε με κάθε τρόπο και μέσο στην συνέχιση και στην ένταση των αγώνων αυτών μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων μας, τον έλεγχο των οποίων οφείλουμε να διεκδικήσουμε στις επικείμενες εκλογές ανάδειξης αντιπροσώπων ενόψει της 93ης Γ. Σ. της Δ. Ο. Ε.
Άλλωστε η ελπίδα της νίκης γεννιέται μέσα από τους αγώνες των εργαζόμενων κι ως τώρα, παρά τις αντιξοότητες, φαίνεται ότι αντιστεκόμαστε αποτελεσματικά και νικηφόρα ακολουθώντας τον δρόμο της συλλογικής αντίστασης και πάλης, αυτόν τον δρόμο που αν και δύσβατος και γεμάτος δυσκολίες ξέρουμε πολύ καλά όλες/όλοι μας ότι είναι ο μοναδικός που μπορούμε να βαδίσουμε αν θέλουμε να έχουμε αίσια αποτελέσματα στους αγώνες που δίνουμε και θα δώσουμε.
ΠΗΓΗ: e-lesxi.gr
