Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας συμβολίζει την ενότητα του έθνους (λέμε τώρα). Ρυθμιστή του πολιτεύματος τον θέλει το ισχύον αστικό Σύνταγμα (άρθρο 30), μακριά από τις πολιτικές αντιπαλότητες των κομμάτων. Υποτίθεται πως και όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υπήρξε εν ενεργεία πολιτικός, μόλις εγκαθίσταται στον ανώτατο πολιτειακό θώκο απεκδύεται την προηγούμενη ιδιότητά του και ασκεί τα καθήκοντά του χωρίς να εμπλέκεται στις κομματικές διαμάχες, τηρώντας ίσες αποστάσεις από όλα τα κόμματα.
Αυτά τα ξέρει πολύ καλά η νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οποία δεν προέρχεται από την αστική πολιτική αλλά από τον αστικό δικαστικό μηχανισμό. Οταν, λοιπόν, αποφασίζει να επισκεφτεί το Συγκρότημα Μαρινάκη και να συμμετάσχει σε σύσκεψη των «Νέων», δηλαδή στη διαδικασία μέσω της οποίας καθορίζεται η ύλη της εφημερίδας για την επόμενη μέρα, τα θέματα που θα είναι κυρίαρχα κι αυτά που θα «χτυπηθούν» στο πρωτοσέλιδο, ξέρει πολύ καλά ότι «πηδάει το χαντάκι». Διότι τα «Νέα» δεν είναι, ας πούμε, μια καλλιτεχνική εφημερίδα. Είναι μια πολιτική εφημερίδα, με «σκληρή» γραμμή. Είναι φιλοκυβερνητική εφημερίδα που δεν ενδιαφέρεται καθόλου να φανεί ουδέτερη. Αποθεώνει τον Μητσοτάκη και τους υπουργούς του και χτυπάει ανελέητα (με μπόλικο… κουρκουμά, εκείνο το κατακίτρινο μπαχαρικό) τον Τσίπρα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Οταν, λοιπόν, η πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέπτεται με τέτοιο τρόπο τα άδυτα του Συγκροτήματος Μαρινάκη, όχι σε κάποια γιορτή μαζί με άλλους πολιτικούς, που θα μπορούσες να το προσπεράσεις, αλλά στη σύσκεψη του στελεχικού δυναμικού της ναυαρχίδας του Συγκροτήματος, παρεμβαίνει άμεσα στην πολιτική αντιπαράθεση. Θα μας πείτε, «σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου». Σωστά, αλλά το σχολιάζουμε για να το έχουμε υπόψη μας.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς και τη σκοπιμότητα αυτής της προκλητικής κίνησης. Η Σακελλαροπούλου θέλει να εκλεγεί και για δεύτερη θητεία πρόεδρος και «πιάνει πόρτα για το χειμώνα». Με τη στήριξη του πιο ισχυρού μιντιακού ομίλου της χώρας, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος από τα κόμματα εξουσίας που θα πει «όχι».
ΥΓ. Η συντάκτης του Συγκροτήματος, που παρουσιάζει στη σημερινή τρίτη σελίδα των «Νέων» την επίσκεψη… εργασίας της Σακελλαροπούλου, γράφει ότι «η πρόσκληση προς τη Σακελλαροπούλου στα γραφεία της Λεωφόρου Συγγρού, για να παρακολουθήσει την κεντρική σύσκεψη των ΝΕΩΝ, ήταν συμβολικής σημασίας. Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας γιορτάζει φέτος τα ενενήντα χρόνια κυκλοφορίας της. Ηταν παρούσα στα καλά και στα άσχημα, στα εύκολα και στα δύσκολα, σε καθεμία από τις περιπέτειες που πέρασε η χώρα όλο αυτό το διάστημα. Ζωντανό κομμάτι και παρατηρητής της Ιστορίας η ίδια, υπηρετώντας πάντα έναν από τους βασικούς πυλώνες σε μια δημοκρατία: την ενημέρωση»!
Το θράσος ποτέ δεν τους έλειψε, οπότε γιατί να μην παραχαράξουν και την Ιστορία; Δε θα αναφερθούμε στις δικτατορίες (από τον Μεταξά μέχρι τη χούντα), αλλά μόνο στην περίοδο της ναζιφασιστικής κατοχής, την οποία υπηρέτησαν με φανατισμό τα «Αθηναϊκά Νέα», όπως λεγόταν τότε η εφημερίδα που είχε φτιάξει το 1931 ο Δ. Λαμπράκης. Μέχρι και συνεταιρισμό με την Mundus AG, την εταιρία που έστησε ο Γκέμπελς για να ελέγχει τον Τύπο στις κατεχόμενες χώρες, έκαναν το 1941 (η Mundus AG πήρε το 51% της «Ελεύθερον Βήμα ΑΕ»). Οι εφημερίδες μετά την Κατοχή τέθηκαν υπό μεσεγγύηση ως κατοχική περιουσία και ο Λαμπράκης τις μετονόμασε: τα «Αθηναϊκά Νέα» σε «Νέα» και το «Ελεύθερον Βήμα» σε «Βήμα».
Την 1η Ιούνη του 1941, τα «Αθηναϊκά Νέα» έγραφαν ότι ο δωσίλογος υπουργός Δικαιοσύνης Λιβιεράτος έδωσε εντολή στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών Μικρουλέα να μεταβεί στο σημείο για να κάνει «αυτοψία σχετικά με την γενομένην αντεθνικήν πράξιν της υπεξαιρέσεως της σημαίας, η οποία κυματίζει επί του Ιερού βράχου». Ηταν η ναζιστική σημαία την οποία είχαν κατεβάσει την προηγούμενοι νύχτα οι φοιτητές Μανόλης Γλέζος και Λάκης Σάντας. Αυτή την «ενημέρωση» υπηρετούσε η φυλλάδα που πήγε να τιμήσει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
ΠΗΓΗ: eksegersi.gr
