Οκτώ 15χρονοι μαθητές Α' Λυκείου βίαζαν κατ’ εξακολούθηση 15χρονο συμμαθητή τους, τραβούσαν βίντεο & το διακινούσαν στο διαδίκτυο με σκοπό τη διαπόμπευση του παιδιού. Συνελήφθηκαν οι 6, αποδόθηκαν οι σχετικές κατηγορίες.

Αλλά τι νόημα έχουν πια οι κατηγορίες και οι πιθανές καταδίκες; 

Τόσα παιδιά καταστράφηκαν! 

Μια ολόκληρη γενιά παιδιών έχει καταστραφεί. 

Γιατί τι βλέπει, τι βιώνει; 

Μια, όχι απλώς κανονικοποίηση, αλλά θεοποίηση των drugs και του πορνό, μια φετιχοποίηση της βίας, που θεωρεί ως must ακόμα και τον βιασμό, μια μάτσο κουλτούρα, ενάντια σε γυναίκες, λοατκι άτομα, αδύναμους, φτωχούς και μετανάστες...

Και όλα αυτά, την ίδια ώρα, που επίσης βλέπει και βιώνει την απόλυτη φτωχοποίηση και εξαθλίωση, την κατάρρευση και ευτελισμό κάθε κρατικού και κοινωνικού θεσμού, την κρατική βία και καταστολή, τα σκάνδαλα, που δεν προλαβαίνεις ούτε να τα διαβάσεις, γιατί "σκάνε" καινούργια, το ακαταδίωκτο και την ατιμωρησία των κυρίαρχων τάξεων.

Καμία κοινωνία δεν υπήρξε, ούτε είναι κοινωνία αγγέλων.

Αλλά είναι τραγικό, ως κράτος, ως κοινωνία, να μεταλλάσσουμε τα παιδιά μας σε δυστοπικές φιγούρες και να ζητάμε κι από πάνω και τα ρέστα. 

Και δεν μπορείς και να μη σκεφτείς, ότι αυτό το 15χρονο παιδάκι, αντί να παίζει μπάλα με τους συμμαθητές του, αντί να πηγαίνουν μαζί να ακούσουν μουσικούλα, αντί να αγωνίζονται, έστω και βίαια,  πιασμένοι χέρι χέρι για το δικό τους αύριο, αυτό το παιδάκι βίωσε τόσους μήνες την απόλυτη φρίκη.

Πόσες συγνώμες άραγε πρέπει να ζητήσουν(ζητήσουμε) από όλα αυτά τα παιδιά;