Από τη "Φωνή των Αργυραδιτών" (αρ. φ. 171): Η αιχμή του δόρατος

Φωτιές, πλημμύρες και εκλογές

Του Γιώργου Κ. Καββαδία

Οι εκλογές σε Δήμους και Περιφέρειες πραγματοποιούνται με φόντο τις πυρκαγιές στον Έβρο, τη Ροδόπη, τη Ρόδο, την Κέρκυρα … και σε όλη τη χώρα, που κατέκαψαν δεκάδες ανθρώπους και περισσότερο από 1,7 εκατ. στρέμματα γης, ολόκληρες προστατευόμενες δασικές εκτάσεις, σπίτια και το βιος πολλών ανθρώπων. Οι καταστροφικές πυρκαγιές αναδεικνύουν τα χαώδη ελλείμματα της κυβερνητικής πολιτικής, όχι μόνο σήμερα, αλλά και διαχρονικά. Η πρόληψη και η δασοπυρόσβεση έχει εγκαταλειφθεί πλήρως. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ελλείψεις στο πυροσβεστικό σώμα υπολογίζονται σε 4.500 άτομα, τα πυροσβεστικά οχήματα είναι κατά κανόνα γερασμένα.

Από την άλλη, με μια κακοκαιρία που είχε εγκαίρως προβλεφθεί, το «επιτελικό κράτος» φανέρωσε τη γύμνια του. 112 και όπου βγει… για μια ακόμα φορά αποτέλεσε την κυβερνητική πολιτική πρόληψης και προστασίας. Οι τριτοκοσμικές εικόνες του Βόλου και των θεσσαλικών πόλεων, δεν είναι παρά προάγγελος των συνεπειών που απειλούν την κοινωνία.

Την ώρα που τα δάση μας φλέγονται, χωριά και πόλεις βουλιάζουν, η κυβερνητική πολιτική οδηγεί την ξέφρενη κούρσα της ακρίβειας βάζοντας φωτιά στα εισοδήματά μας. Οι τιμές στο γάλα, το λάδι, σε όλα τα βασικά είδη εκτοξεύονται, μαζί και στην ενέργεια και τα καύσιμα. Η ποιότητα της ζωής υποβαθμίζεται δραματικά, η φτώχεια σαρώνει. Το νέο εργασιακό πλαίσιο, μετά το νόμο Χατζηδάκη, που προωθεί το νομοσχέδιο Γεωργιάδη γυρίζει κυριολεκτικά εκατό χρόνια πίσω το ρολόι της ιστορίας, με την 13ωρη εργασία, με την κατάργηση της πενθήμερης εργασίας, με το περαιτέρω χτύπημα της απεργίας. Χιλιάδες σπίτια και μαγαζιά, χιλιάδες ακίνητα, παίρνουν το δρόμο των πλειστηριασμών προς χάρη των ξένων και ντόπιων αρπακτικών εταιρειών, γράφοντας νέες σελίδες καθημερινής απόγνωσης και απελπισίας,

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σε μακρύ χέρι του κράτους

Με μια σειρά από αντιδραστικές κυβερνητικές παρεμβάσεις τις τελευταίες δεκαετίες (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης κλπ) οι Δήμοι και οι Περιφέρειες χάνουν τα χαρακτηριστικά μιας λαϊκής έκφρασης. Το θεσμικό πλαίσιο έχει μετατρέψει Δήμους και Περιφέρειες σε μακρύ χέρι του κράτους. Την ώρα που οι δημοτικοί φόροι και τα τέλη λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα, οι κοινωνικές δομές και υπηρεσίες συρρικνώνονται και εμπορευματοποιούνται μέσω των λεγόμενων ΣΔΙΤ (συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα). Το ρουσφέτι κυριαρχεί και τα έργα υποδομής που έχει ο τόπος και ειδικότερα η η Νότια Κέρκυρα έχουν ριχτεί στο καλάθι των υποσχέσεων για την επόμενη τετραετία.

Αλίμονο αν πιστέψουμε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα διαφόρων «σωτήρων» και ότι τα πράγματα θα αλλάξουν με ένα μαγικό χαρτί το ψηφοδέλτιο.  Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην ενεργοποίηση και τον συλλογικό αγώνα.