Η «δημιουργική λογιστική» εξακολουθεί να παραμένει το μεγάλο ατού των κυβερνήσεων της αστικής τάξης. Ακόμα και όταν πρόκειται για κραυγαλέες παρεκκλίσεις. Να δώσουμε ένα παράδειγμα.

Στον Προϋπολογισμό του 2023, το «πρωτογενές πλεόνασμα» προσδιορίζονταν αρχικά στο 0,7%, ενώ στη συνέχεια διορθώθηκε πανηγυρικά στο 1,1% του ΑΕΠ. Σήμερα, ένα μήνα πριν τελειώσει ο χρόνος, το «πρωτογενές πλεόνασμα» έχει σκαρφαλώσει στο 2,63% του ΑΕΠ ή 5,854 δισ. €! Πρόκειται κυριολεκτικά για «ματωμένο πλεόνασμα», αφού η κυβέρνηση «έστειψε» κυριολεκτικά τα εργατολαϊκά νοικοκυριά προκειμένου να αποκτήσει ένα πλεόνασμα που αργά ή γρήγορα θα χρηματοδοτήσει τα ταξικά της συμφέροντα. Και για να καλύψει τις βρομιές της σύγκρινε το 2,63% αντί με το 1,1% του Προϋπολογισμού του 2023, με το προϋπολογισμένο 2% πλεόνασμα του 2024, ώστε να φαίνεται μία αύξηση μόνο κατά 0,63% και όχι κατά 1,53% !

Με αυτό το δόλιο τρόπο, κρύβει επιμελημένα α) τα πληθωριστικά έσοδα από την υπερφορολόγηση που πλήρωσαν με το υστέρημά τους τα λαϊκά νοικοκυριά μέσα στο 2023, β) τις σοβαρές περικοπές του 2023, στις δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, γ) την κυβερνητική διακήρυξη ότι δήθεν εξάντλησε όλα τα περιθώρια για κοινωνικά μέτρα στήριξης για το 2023 και άρα τα κονδύλια έχουν εξαντληθεί! Αθλιότητες…

***

Κι ας έρθουμε σε ένα άλλο στοιχείο: ο επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, Α. Πατέλης έφερε σκόπιμα στο φως μία οικονομική «ανάλυση» του γνωστού περιοδικού Economist σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα ανακηρύσσεται «πρωταθλήτρια» στην οικονομία καθώς τοποθετείται στην κορυφή μεταξύ 35 χωρών με την καλύτερη επίδοση στην οικονομία για το 2023! Πανευτυχής ο υπουργός Ανάπτυξης, Κ. Σκρέκας και μάλιστα μετά την απόδοση επενδυτικής βαθμίδας από τον οίκο Fitch, δήλωσε ότι: «Δημιουργούνται περισσότερες και μεγαλύτερες προοπτικές χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας και των επενδύσεων με παράλληλη αύξηση των θέσεων εργασίας. Για μία ακόμα φορά επιβεβαιώνονται οι επιλογές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και οι προσπάθειες του ελληνικού λαού».

Πρόκειται για τα γνωστά παραμύθια, αφού η περιβόητη «ανάλυση» του Economist -αποκύημα της νεοφιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς- βασίζεται σε πέντε οικονομικούς και χρηματοοικονομικούς δείκτες και συγκεκριμένα: πληθωρισμό, «εύρος πληθωρισμού», ΑΕΠ, θέσεις εργασίας και επιδόσεις του χρηματιστηρίου, αντί να εξετάσει τους τρεις τομείς της οικονομίας (πρωτογενής, δευτερογενής και τριτογενής), οι οποίοι δίνουν σαφώς πιο αξιόπιστα αποτελέσματα. Κι ενώ ο πληθωρισμός πολύ απλά σημαίνει κυκλοφορία περισσότερου χρήματος από το αντίκρισμα του σε χρυσό, που είναι κατατεθειμένο στα θησαυροφυλάκια της ΤτΕ, εδώ πρόκειται -και πάλι πολύ απλά- ότι «κόπηκε» περισσότερο χρήμα για την κάλυψη των «αναγκών» -φευ- της ολιγαρχίας ή ότι εισάγονται στην χώρα μας πληθωριστικά προϊόντα από χώρες που κατά παρέκκλιση έχουν τη δυνατότητα να κυκλοφορούν περισσότερο πληθωριστικό χρήμα. Και προφανώς η Ελλάδα στο περιθώριο των ισχυρών της Γης, δεν έχει μεγάλες δυνατότητες «κοπής» χρήματος δεδομένου του ελέγχου και της εξάρτησης από τα ξένα κέντρα. Το ίδιο ισχύει και με το ονομαστικό ΑΕΠ της χώρας που καταγράφει η «ανάλυση». Μία αύξηση του 1,2% για την χώρα μας με ονομαστικό ΑΕΠ 201 δισ. €, αντιστοιχεί σε 2,41 δισ. €. Για τις ΗΠΑ, μία αύξηση του 1,2% των 23,34 τρισ. δολαρίων του ΑΕΠ της, αντιστοιχεί σε 280 δισ .δολάρια και προφανώς αυτού του είδους οι ποσοστιαίες συγκρίσεις άπτονται των ορίων του γελοίου!

Για το ζήτημα της κινητικότητας στις θέσεις εργασίας κατά 1,1% σε σχέση με το Λουξεμβούργο (4,2%), θα πρέπει να παρατηρήσουμε πως τα στοιχεία είναι κάπως μπερδεμένα. Άλλα στοιχεία δίνει η ΕΡΓΑΝΗ και άλλα η ΕΛΣΤΑΤ. Επίσης και ο ορισμός του «εργαζόμενου» χρειάζεται ανάλυση. Όμως ακόμα κι έτσι, η αγωνία του ανέργου να βρει μία αξιοπρεπή θέση εργασίας σε συνδυασμό με την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων, κάνουν πολύ δύσκολη την αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος για τον εργαζόμενο. Έτσι, ο Έλληνας παραμένει πιο σταθερός σε μία θέση εργασίας, επιζητώντας πάντα τη «μονιμότητα».

Σύμφωνα με τον Economist, τη δεύτερη θέση στις οικονομικές επιδόσεις καταλαμβάνει η Νότια Κορέα, την τρίτη θέση οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Χιλή. Η Κίνα βρίσκεται έξω από τις συγκρίσεις. Η Ευρώπη ξεχωρίζει από τις χαμηλές οικονομικές επιδόσεις χωρών όπως η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία, καθώς και η Φινλανδία! Και συνεχίζει έμπλεο θαυμασμού, το περιοδικό: «Για ένδοξες αποδόσεις μετοχών, κοιτάξτε χιλιάδες μίλια δυτικά, στην Ελλάδα. Εκεί η πραγματική αξία του χρηματιστηρίου έχει αυξηθεί κατά πάνω από 40%. Οι επενδυτές ενδιαφέρθηκαν και πάλι για τις ελληνικές εταιρείες καθώς η κυβέρνηση εφαρμόζει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις φιλικές προς τις αγορές. Για την Ελλάδα, εκείνο που ξεχωρίζει είναι μερικά εκπληκτικά αποτελέσματα, όπως η αύξηση της χρηματιστηριακής αξίας της ελληνικής αγοράς κατά 43,8%». Ο αρθρογράφος-«αναλυτής» θαυμάζει το αεριτζίδικο παρασιτικό χρήμα που τζογάρεται καθημερινά στο «Ναό του χρήματος» από τους κάθε λογής «ραντιέρηδες», με στόχο την αγοραπωλησία επιχειρήσεων, μετοχών, προϊόντων, καραβιών εν πλω, πινάκων, συμβολαίων αγοράς (charter parties), κ.ά.. Οι αεριτζήδες του Χρηματιστηρίου, βγάζουν τεράστια κέρδη χωρίς να σαλέψουν από τη θέση τους! Στην Ελλάδα με το 85% του τριτογενούς τομέα της οικονομίας (τουρισμός, εμπόριο, τράπεζες, μεταπρατικό κεφάλαιο, airbnb, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κρατικές επιχορηγήσεις, δάνεια, επιδοτήσεις, ενισχύσεις κλπ, κλπ), το κάθε ευρώ παίζεται από τους αετονύχηδες της χρηματιστικής ολιγαρχίας στο Χρηματιστήριο, μονάχα για ν’ αυγατίσει. Και καταλήγει ο Economist για την «πρωταθλήτρια» της οικονομίας: «…ο υπόλοιπος κόσμος θα πρέπει να υψώσει ένα ποτήρι ούζο σε αυτόν τον απίθανο πρωταθλητή».

Αυτή είναι η περιβόητη «οικονομία της αγοράς», ή μία κυριολεκτικά αγοραία οικονομία που παρουσιάζει ο Economist, στη θέση μιας «ανάλυσης» με τα 4-5 στοιχεία που τάχα συνθέτουν την οικονομία της χώρας μας

***

Θα έλεγε κανείς ότι όλο το άρθρο αποπνέει ειρωνεία, αν δεν έρχονταν και η ανάλυση του γερμανικού οίκου Scope Ratings για την Ελλάδα, ο οποίος με παρόμοιους δείκτες, αναθεωρεί προς τα πάνω τις εκτιμήσεις για την «ελληνική ανάπτυξη» του 2024. O γερμανικός οίκος ανέβασε την εκτίμησή του για τον ρυθμό ανάπτυξης στο 2,2% από το 1,6% του Αυγούστου, ενώ για το 2025 «βλέπει» άνοδο στο 2,3%!

Ο Scope Ratings συμπεραίνει πως η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να υπεραποδίδει (sic) σε σχέση με την ευρύτερη ευρωπαϊκή (για την Ευρωζώνη, ο οίκος προβλέπει ανάπτυξη 1,1% το 2024), κι αυτό οφείλεται στην αύξηση της κατανάλωσης των νοικοκυριών (sic) σε συνδυασμό με τη μείωση της ανεργίας στο 9,2%(;) κ.μ.ο. το 2024. Παράλληλα ο Scope εκτιμά ότι το δημόσιο χρέος θα συνεχίζει να μειώνεται τα επόμενα χρόνια, υποστηρίζοντας ότι θα υποχωρήσει στο 141% του ΑΕΠ το 2028! (Σύμφωνα με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης στις 30.09.2023 ανέρχεται σε 402,9 δισ. €). Πρόκειται για εικασίες που λέγονται εδώ και μισόν αιώνα! Άλλωστε, πάντα αυτές τις «αναλύσεις» κινούνται στη βάση των ποσοστιαίων αυξήσεων και όχι των απόλυτων μεγεθών. Σημειώνει, μάλιστα, ότι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να εμφανίζει «πρωτογενή πλεονάσματα» τα επόμενα χρόνια, ενώ ο πληθωρισμός δεν θα ξεπεράσει κ.μ.ο το 3,1%.

Κι ενώ συνεχίζεται μία ανιαρή εικοτολογία, ξαφνικά φθάνει στο βαρύγδουπο συμπέρασμα πως για να γίνουν όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητη η συνέχιση των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων που σφίγγουν συνέχεια το βρόχο στο λαιμό του λαού μας. Αναφέρει μάλιστα, πως καθώς επιβραδύνεται η ορμή των μεταρρυθμίσεων, η ανησυχία είναι ότι μπορεί η οικονομία να γυρίσει «προς τα πίσω»!

***

Είναι πια γεγονός ότι η κυβέρνηση της ξενοδουλείας, αρέσκεται να παρουσιάζει τις πιο παράλογες «αναλύσεις» των «οικονομολόγων», αρκεί να την κολακεύουν. Από την άλλη, εισπράττει το ένα χαστούκι μετά το άλλο, ανίκανη να αντισταθεί ακόμα και στις πιο παράλογες απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών. Και δε χωρεί βέβαια η παραμικρή αμφιβολία ότι η ολόπλευρη αποδοχή των όποιων, δήθεν «έγκυρων» άρθρων-σκουπιδιών, τροφοδοτεί την αλαζονεία της και την αυταρέσκεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο λαός μας ζει σε ένα σκηνικό αθλιότητας που έχει στηθεί σε όλη τη χώρα και οι φόβοι μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης, βαραίνουν ακόμη περισσότερο το κλίμα, τόσο στην πολιτική, όσο και στην οικονομία και την κοινωνία.

Οι «αναλύσεις»-σκουπίδια, περνάνε πάνω από τα προβλήματα των εργασιακών αδιεξόδων, της μαύρης νεολαιίστικης προοπτικής, της κατάρρευσης των Ασφαλιστικών Ταμείων, της συνεχούς μείωσης του μισθού εργασίας, της απογείωσης των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης, των πλειστηριασμών, της χρεοκοπίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της εκτόξευσης των χρεών των νοικοκυριών, της μετανάστευσης, των πολέμων, της διαφθοράς του δημόσιου βίου, της καταστροφής της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Αρνούνται να θίξουν το θέμα της επιβίωσης των εργατολαϊκών στρωμάτων που τα πετούν βορά στη μεγαλύτερη επέλαση του μονοπωλιακού κεφαλαίου που γνώρισε ο τόπος.

Ιωσήφ Σταυρίδης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ