«Εργασία: προσοχή στη «μεταρρύθμιση» στην Ελλάδα... Τους Ιταλούς εργάτες προειδοποιεί η ιταλική αριστερή εφημερίδα για πιθανή «αντιγραφή» των μέτρων από το ιταλικό υπουργείο Εργασίας.
Γιώργος Μαζιάς - in.gr

Με τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν εδώ και μερικούς μήνες ασχολήθηκε η ιταλική Unita*. Στο Editorial του Μάριο Καπάνα, η ιταλική, αριστερών πεποιθήσεων, εφημερίδα αναφέρθηκε στα γεγονότα της χρονιάς θεωρώντας τα μέτρα αντεργατικά και με βάση αυτή σήμανε συναγερμό στα ιταλικά συνδικάτα.

Ο τίτλος χαρακτηριστικός και το άρθρο ακόμη περισσότερο: «Εργασία: προσοχή στη «μεταρρύθμιση» στην Ελλάδα, μια «γευστική» δοκιμασία να επεκταθεί και στους Ιταλούς εργάτες…

Εργασιακές σχέσεις από την εποχή των Συνταγματαρχών
Οι Έλληνες εργάτες πολέμησαν σθεναρά κατά της ψήφισης του νόμου, που θυμίζει τις εργασιακές σχέσεις την εποχή των Συνταγματαρχών. Έμειναν όμως μόνοι τους από τα συνδικάτα των ευρωπαϊκών χωρών.

Πουλάς τον χρόνο σου, τις μέρες σου, οπότε ο μισθός που σου δίνουν είναι ένα είδος ανταμοιβής γιατί σου έκλεψαν κάτι. (Τιτσιάνο Τερτζάνι, Ιταλός δημοσιογράφος, 1938-2004).

Η κεντροδεξιά ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε πρόσφατα μια εργασιακή «μεταρρύθμιση», η οποία ουσιαστικά επαναφέρει τις συνθήκες στην αυγή του καπιταλισμού του δέκατου ένατου αιώνα. Είναι υπερβολική αυτή η δήλωση; Θα δούμε…

Καταρχάς: ο νέος νόμος δίνει τη δυνατότητα, ακόμη και σε μόνιμους υπαλλήλους, για δεύτερη θέση εργασίας, συνολικά για 13 ώρες την ημέρα. Μέτρο που κρίνεται απαραίτητο για την καταπολέμηση της μισθολογικής φτώχειας, που επιπλέον διαβρώνεται από τον πληθωρισμό.

Επιπλέον: η εργάσιμη εβδομάδα γίνεται, στην πράξη, 7 ημέρες. Εάν ένας εργαζόμενος, μετά από αίτημα του επιχειρηματία -του αφεντικού, όπως τον έλεγαν κάποτε- αρνηθεί να δουλέψει την Κυριακή, πλήττεται με πειθαρχικά μέτρα εντός της εταιρείας με την υποστήριξη του υπουργείου Εργασίας.

Η ελευθερία της αυθαίρετης απόλυσης, χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση, επεκτείνεται σε ένα έτος για κάθε είδους συμβάσεις.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η «μεταρρύθμιση» επιτρέπει ένα είδος «συμβάσεων εφημερίας»: ο εργοδότης μπορεί να προσλάβει νέους εργαζομένους για καθορισμένο χρονικό διάστημα για να αντιμετωπίσουν «ξαφνικές ανάγκες παραγωγής», με το δικαίωμα να διακόψει τη σύμβαση μόλις τελειώσει η έκτακτη ανάγκη.

Τα έκτακτα συμβόλαια μοιάζουν με ακορντεόν: μπορούν να διαρκέσουν ακόμη και μια μέρα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ακραία μορφή εκμετάλλευσης, που θυμίζει gangmastering.

«Κίτρινα συνδικάτα» με άμεση εργοδοτική συνιστώσα
Οι αντισυνδικαλιστικοί κανόνες είναι συνεπείς. Αφενός, το πλαίσιο προστασίας των συλλογικών συμβάσεων καταρρίπτεται, δεδομένου ότι οι μεγάλες εταιρείες μπορούν να τις αγνοήσουν, αφετέρου, η δυνατότητα διαπραγμάτευσης συγκεκριμένων συμφωνιών σε εταιρικό επίπεδο επεκτείνεται σε φανταστικές «ενώσεις ατόμων», με εξουσία λήψης αποφάσεων πέρα από τους εκπροσώπους των συνδικάτων.

Φυσικά: αυτές οι «λαϊκές ενώσεις » μπορούν να επιβληθούν στους εργαζόμενους ως «κίτρινα συνδικάτα», με άμεση εργοδοτική συνιστώσα. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, το δικαίωμα στην απεργία ακυρώνεται: σε όσους το ασκούν μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο έως 5 χιλιάδες ευρώ, με άμεση μηνιαία παρακράτηση από τον μισθό τους.

Οι Έλληνες εργάτες πολέμησαν σθεναρά κατά της ψήφισης του νόμου, που θυμίζει τις εργασιακές σχέσεις την εποχή των Συνταγματαρχών. Έμειναν όμως μόνοι τους από τα συνδικάτα των ευρωπαϊκών χωρών.

Η ίδια η ΕΕ έχει κάνει τα πάντα για να φιμώσει την ελληνική αντιμεταρρύθμιση, τονώνοντας το εμπάργκο των μεγάλων μέσων ενημέρωσης, ιδίως των ιταλικών. Θα μπορούσε το ελληνικό να είναι ένα «γευστικό» τεστ για να επεκταθεί και σε εργαζόμενους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες;

Κάποιος πρέπει να πει: πρόσεχε Ιταλία, η Ελλάδα είναι κοντά…»