Είναι γεγονός πως ο Στέφανος Κασσελάκης παράγει περισσότερα θαύματα απ’ όσα μπορούμε να καταναλώσουμε στην Ελλάδα. Τελευταία μας αποκάλυψε πως όταν βαφτίστηκε, το λάδι που έριξε ο παπάς στο νερό της κολυμβήθρας σχημάτισε έναν σταυρό (!) και τότε ο συνιερουργών Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης (!!) είπε στους γονείς του: «αυτός είτε παπάς θα γίνει, είτε πολύ σπουδαίος» (!!!).

Πρώτο θαύμα ο σταυρός στην κολυμβήθρα· δεύτερο θαύμα η παρουσία στη βάφτιση του Στέφανου ενός σύγχρονου Αγίου· τρίτο θαύμα η πρόρρηση του Αγίου.

Πολλοί αντιμετώπισαν το γεγονός με χλευασμό, αγνοώντας όμως ότι η θαυματουργική αλληλουχία που περιέγραψε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρωτοφανής· ότι έχει επαναληφθεί τουλάχιστον άλλη μία φορά στην πρόσφατη ιστορία του έθνους μας, κατά τη βάφτιση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Έχουμε τη μαρτυρία του παπα Γιώργη Ρήγα, συντοπίτη, συγγενή και συγχρόνου του κυρ’ Αλέξανδρου, που σε μια επιστολή του το 1912, ανάμεσα σε πολλές άλλες βιογραφικές πληροφορίες για τον Σκιαθίτη διηγηματογράφο, μιλά και για τη βάπτισή του, λέγοντας μεταξύ άλλων και τα εξής:

ἔτυχε δὲ τότε, ἐνῶ ὁ βαπτίζων αὐτὸν παπᾶ Νικόλας ἔριπτε τὸ ἔλαιον εἰς τὴν κολυμβήθραν, νὰ σχηματισθῇ αὐτομάτως ἐπὶ τοῦ ὕδατος αὐτῆς σταυρὸς διὰ τοῦ ἐλαίου· τὸ δὲ περίεργον τοῦτο συμβεβηκὸς ἐξήγησεν ὁ παπᾶ Νικόλας εἰπὼν ὅτι: ‘αὐτὸ τὸ παιδὶ θὰ γίνῃ μεγάλος’.

Η επιστολή υπάρχει ολόκληρη στον τόμο με την «Αλληλογραφία» του Παπαδιαμάντη (επιμέλεια Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, Δόμος, 1992, σελ. 217), και στα «Γράμματα» Αλ. Παπαδιαμάντη (επιμ. Οκτάβιου Μερλιέ, Σιδέρης, 1934, σελ. 228), ενώ το μικρό αυτό απόσπασμα μπορεί κανείς να το βρει στο «Λεύκωμα Παπαδιαμάντη» του Φώτη Δημητρακόπουλου (Ergo, 2001, σελ. 30), και αλλού. Κάποιοι ήδη το εντόπισαν στο βιβλίο του καθηγητή Ανέστη Κεσελόπουλου, «Η Λειτουργική Παράδοση στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη» (Π. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1994), και φρόντισαν να διασπείρουν την πληροφορία στο διαδίκτυο.

Αυτό ήταν μία νέα αφορμή να χλευάσουν κάποιοι τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, υπονοώντας ότι δεν υπήρξε θαύμα στη δική του βάπτιση, και ότι όλη αυτή η ιστορία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια λογοκλοπή, ή μάλλον προσωποκλοπή. Ότι δηλαδή είτε ο ίδιος, είτε κάποιος από το περιβάλλον του είχε υπ’ όψη του το περιστατικό στη βάπτιση του Παπαδιαμάντη, και πάνω στη συζήτηση με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής το ξεφούρνισε σαν δικό του.

Αυτό που δεν σκέφτονται όσοι κάνουν αυτή τη μακιαβελική σκέψη είναι ότι με αυτόν τον τρόπο ενισχύουν το θαυματουργικό στοιχείο στην όλη υπόθεση. Διότι βέβαια από το να σχηματιστεί ένας σταυρός από λάδι στο νερό μιας κολυμβήθρας είναι πολύ μεγαλύτερο θαύμα το να έχει ασχοληθεί ο Στέφανος Κασσελάκης ή κάποιος από τους συνεργάτες του με τον βίο του Παπαδιαμάντη.

* * *

Πάντως, μια και το συζητάμε, αυτή η ιστορία μου θύμισε ένα άλλο περιστατικό στην παλιά καλή τηλεόραση της ΥΕΝΕΔ, δεκαετία 1970 (το έχει αναφέρει και η δημοσιογράφος Ρέα Βιτάλη σε ένα σημείωμά της στους 4τροχούς, τχ. 342, Μάρτιος 1999). Ήταν στο «Αλάτι και Πιπέρι», όπου ο Φρέντυ Γερμανός είχε καλεσμένες κάποιες υποψήφιες καλλιστείων. Μία απ’ αυτές, για να δείξει ότι εκτός από τα φυσικά της προσόντα είχε και πνευματικά ενδιαφέροντα, είπε ότι ασχολείται με την ποίηση· και όταν ο Φρέντυ Γερμανός της ζήτησε να απαγγείλει κάτι δικό της, αυτή με πολλή άνεση, άρχισε να απαγγέλλει τα Κεριά του Καβάφη.

Ο Φρέντυ Γερμανός, που αμέσως κατάλαβε τι συνέβαινε, την άκουσε με πολλή προσοχή, και όταν αυτή ολοκλήρωσε την απαγγελία της, τη χειροκρότησε θερμά και με πολλή σοβαρότητα της ευχήθηκε να γράψει κάποτε και την Ιθάκη.

Κάπως έτσι νομίζω ότι μπορούμε και εμείς να ευχηθούμε στον Στέφανο Κασσελάκη, όταν θα βρει λίγο χρόνο μέσα στις πολλές του ασχολίες, να γράψει τους Εμπόρους των Εθνών.