Το 1893, γίνεται η κατεδάφιση της Πόρτα Ρεάλα, ενός από τα πλέον αξιόλογα μνημεία της Ευρώπης, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κερκυραίων. Οι προσπάθειες του Νομάρχη και πολλών αρθρογράφων στον ελληνικό και ευρωπαϊκό τύπο, δεν μπόρεσαν να πείσουν το Δημοτικό Συμβούλιο να ανακαλέσει την απόφασή του και λίγο μετά τα καρναβάλια του 1893 η Πόρτα Ρεάλα κατεδαφίζονταν, γενόμενη θυσία στην κομματικο-πολιτική αντιπαράθεση. (Επιμελητήριο Κέρκυρας)

Το 1952, ένα ακόμη σημαντικό γεγονός συνέβη με στόχο άλλη μια φορά, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κέρκυρας. Την 31η Μαρτίου 1952, ο τότε Δήμαρχος Σταμάτιος Δεσύλλας και το Δημοτικό Συμβούλιο Κερκυραίων έλαβαν ομόφωνα την απόφαση να κατεδαφιστεί το πυρποληθέν από τους Γερμανούς το 1943 Δημοτικό Θέατρο. (Επιμελητήριο Κέρκυρας)

Το 2023 το Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζει, ο Δήμος Κερκυραίων να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να αγοραστεί το κτήμα του εργοστασίου Δεσύλλα στη Γαρίτσα έκτασης 36.736 τ.μ. που βγαίνει στο «σφυρί» από την Τράπεζα Πειραιώς, με τιμή έναρξης τα 8.237.000 ευρώ. Εμβληματικός χώρος για την Κέρκυρα, τόσο ως σημαντικό μνημείο της βιομηχανικής ιστορίας, όσο και αρχαιολογικής.

«Η πώληση του ακινήτου αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον επενδυτών, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν το ακίνητο για την ανέγερση ενός σύγχρονου οικιστικού, ξενοδοχειακού ή άλλου συγκροτήματος». (Agrocapital)

Προς παρούσα Δημοτική Αρχή:

Φροντίστε, ώστε από την κυριαρχία της πόλης, η περιοχή να χτιστεί. Η ιστορία θα σας «κρεμάσει ανάποδα».

Αλλά ποιος ξέρει, στην «Κέρκυρα του πολιτισμού» ζούμε: μπορεί να ονοματοθετήσουμε κεντρική οδό της Γαρίτσας («οδός Στέφανου Πουλημένου-Πενηντάρχου»). Πώς δηλαδή δόθηκε το όνομα «Σταματίου Δεσύλλα» στο δρόμο, δίπλα στο Δημοτικό Θέατρο που..κατεδάφισε;