Τα ναζιστικά Τάγματα Εφόδου διαλύθηκαν 8 Μαϊου 1945 με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας

4 Νοεμβρίου 1921. Ιδρύονται από τον Χίτλερ τα Τάγματα Εφόδου (SA), παραστρατιωτική οργάνωση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, που βοήθησε τους Ναζί να πάρουν την εξουσία στη Γερμανία. Τα μέλη του στρατολογήθηκαν από ακροδεξιούς πρώην στρατιώτες, που μάχονταν τους αριστερούς στους δρόμους, στα πρώτα στάδια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Πρωταρχικός σκοπός των Ταγμάτων Εφόδου, που διακρίνονταν από τις χακί στολές τους, ήταν η περιφρούρηση των συγκεντρώσεων των Ναζί και η διάλυση των εκδηλώσεων των αντιπάλων κομμάτων. Ουσιαστικά σε όλη την περίοδο 1921 – 1935 προετοίμασαν το έδαφος για την επικράτηση του ναζισμού. Η Sturmabteilung (συντομογραφία: SA, Τάγματα Εφόδου) ήταν παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP) και στη συνέχεια στη μετεξέλιξή του, στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ. Ιδιαίτερη ήταν η αντιπαράθεσή τους με την παραστρατιωτική οργάνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας «Συμμαχία των Μαχητών του Κόκκινου Μετώπου» («Roter Frontkämpferbund»). Αργότερα χρησιμοποιήθηκαν για τον εκφοβισμό των μη Αρείων πολιτών της Γερμανίας (Εβραίων, Σλάβων, Τσιγγάνων), συνδικαλιστών και αντιφρονούντων πολιτών.

Τα Τάγματα Εφόδου, ως κομματικός στρατός, διαδραμάτισαν ουσιαστικό ρόλο στην κατάκτηση της εξουσίας από τον Χίτλερ (Ιούλιος 1933), ιδιαίτερα με την απορρόφηση της αντίπαλης οργάνωσης των Χαλυβδόκρανων (Der Stahlhelm), η οποία διαλύθηκε το επόμενο έτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 6.000 μέλη του 1922 έφθασαν στα 3.000.000 μέλη το 1933.

Το 1931, τη διεύθυνση των Ταγμάτων Εφόδου ανέλαβε ο έμπιστος του Χίτλερ, λοχαγός Έρνστ Ρεμ (1887-1934), ο οποίος μέχρι το 1934 έλεγχε και τα Ες-Ες, που είχαν ξεπηδήσει από τους κόλπους τους.

Στις 30 Ιουνίου 1934 κατά το αιματηρό ενδοναζιστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, γνωστό και ως «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», άνδρες των SS συνέλαβαν 100 μέλη των Ταγμάτων Εφόδου με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Μεταξύ αυτών και τον Ερνστ Ρεμ, αρχηγό των Ταγμάτων και ομοφυλόφιλο που δεν έκρυβε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Οι συλληφθέντες εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Αν και τα κίνητρα της σύλληψης και εκτέλεσης ήταν πολιτικά, ο Χίτλερ βρήκε μια θαυμάσια ευκαιρία να επικαλεστεί το κοινό αίσθημα ηθικής το οποίο απαιτούσε την εκκαθάριση του κόμματος από τους ομοφυλόφιλους και τους διεφθαρμένους.

Ένα μήνα αργότερα, τα Τάγματα Εφόδου αναδιοργανώθηκαν, υπό τη διοίκηση του απόστρατου αξιωματικού Βίκτωρ Λούτσε (1890-1943) και διαχωρίστηκαν από τα Ες-Ες, των οποίων τη διοίκηση ανέλαβε ο Χάινριχ Χίμλερ (1900-1945). Από τότε διαδραμάτισαν δευτερεύοντα ρόλο, καθώς την πρωτοκαθεδρία ανέλαβαν τα Ες-Ες. Τα περισσότερα από τα μέλη των Ταγμάτων Εφόδου ενσωματώθηκαν το 1939 στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις (Βέρμαχτ).

Τα Τάγματα Εφόδου διαλύθηκαν με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας στις 8 Μαΐου 1945.