Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που κατέβηκαν στους δρόμους δεκάδων πόλεων της χώρας – συγκροτώντας τις μαζικότερες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων- δημιούργησαν νέα δεδομένα:

- Απέδειξαν και στο δρόμο την ορθότητα της φράσης «η καταπίεση φέρνει αντίσταση».

- Εκδήλωσαν την πλατιά αγανάκτηση του κλάδου για την επίθεση που δέχεται από το σύστημα και την κυβέρνηση ο κλάδος και οι μαθητές αλλά και για την παρόξυνση της κρατικής τρομοκρατίας και της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης.

- Θύμισαν ότι (παρά τη διαλυτική δουλειά των συνδικαλιστικών ηγεσιών), η ΑΠΕΡΓΙΑ είναι πάντα μέσο συγκρότησης των εργαζομένων, είναι πάντα σημαντικό όπλο του αγώνα για τα λαϊκά δικαιώματα.

- Στρίμωξαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που πρέπει να κάνουν πολύ θεαματικές πιρουέτες για να «τα διπλώσουν», τώρα που το παραμυθάκι για τον κλάδο «που δεν θέλει να παλέψει» φαντάζει αστείο.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Το χαμόγελο που γύρισε στα πρόσωπα και των πιο απαισιόδοξων συναδέλφων, το μαζικό κουράγιο που παράχθηκε από τις διαδηλώσεις αυτές συνοψίζουν αυτά τα νέα δεδομένα που λέγαμε παραπάνω.

Δεν πετάμε στα σύννεφα ούτε ισχυριζόμαστε ότι έχει ανατραπεί όλη η σαβούρα που έχουμε φορτωθεί στο συνδικαλιστικό μας κίνημα από την μακρόχρονη κυριαρχία απόψεων ήττας και παζαριών. Έχουμε πλήρη συνείδηση των πραγματικών δεδομένων. Μόνο που στα (αρνητικά) αυτά δεδομένα, έχουν προστεθεί -στην κόντρα- τα απανωτά θετικά μηνύματα της μαζικής συμμετοχής στην απεργία –αποχή και στη μαζική συμμετοχή στην απεργία και στις διαδηλώσεις.

Η ρωγμή που άνοιξε αυτές τις σαράντα μέρες από την φθινοπωρινή επιστροφή στα σχολεία, δεν θα κλείσει, αλλά θα ανοίξει κι άλλο.

Οι αγώνες μας, από δω και πέρα, όλο και πιο συχνά θα είναι κόντρα στο νόμο. Γιατί, πια, το θεσμικό πλαίσιο που έχει ψηφιστεί βγάζει στην παρανομία κάθε ζωντανή εκδήλωση αντίστασης, κάθε απεργία, κάθε διαδήλωση, κάθε πραγματική κίνηση πάλης ενός σωματείου.

Η μικρή μάχη που δίνεται από τον κλάδο εδώ και οκτώ μήνες μπορεί και πρέπει να εξελιχθεί σε μια μεγάλη ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΧΗ. Ετσι κι αλλιώς, όλοι ξέρουμε ότι ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΓΩΝΕΣ που έχουν κάνει οι λαοί και οι εργαζόμενοι στην ιστορία ήταν ενάντια σε νόμους και σιδηρόφρακτες εξουσίες. Ετσι κερδήθηκαν κατακτήσεις – έτσι θα κερδηθούν ξανά!

Οι αστικές κυβερνήσεις που ντιλάρουν τα συμφέροντα μιας χούφτας ντόπιων και ξένων αφεντικών υπόσχονται κόλαση και βγάζουν στην παρανομία τους αγώνες. Τη στιγμή που στραγγίζεται το εισόδημα του λαού, προκαλούν τους συνταξιούχους γιατί διεκδικούν να ζήσουν. Συγχωνεύουν τμήματα σε όλη τη χώρα για να καλύψουν τα κενά εκπαιδευτικών. Καταστέλλουν με ΜΑΤ και αύρες τις διαδηλώσεις του κλάδου. Χρησιμοποιούν τα φασιστικά παρακρατικά αποβράσματα.

Ο μοναδικός δρόμος είναι η οργάνωση και η αντίσταση μεγάλων, δύσκολων αλλά απόλυτα αναγκαίων αγώνων σε πλήρη κόντρα με όλα τα κέντρα εξουσίας του συστήματος.

Να συνεχίσουμε! Συνελεύσεις - συνέλευση προέδρων ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ, που θα αποφασίσουν:

1)      Συνέχιση της απεργίας – αποχής

2)      Οργάνωση ΑΜΕΣΑ νέας απεργίας

3)      Συγκρότηση επιτροπών αγώνα και απεργιακών ταμείων

4)      Οριζόντιο συντονισμό ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ για την οργάνωση – κλιμάκωση του αγώνα

Οι αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι – ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ και ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ! Κάτω η αξιολόγηση, η Τράπεζα Θεμάτων και η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής Κάτω τα χέρια από την απεργία