Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη συγκυρία. Η επίθεση στο εισόδημα, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες εντείνεται. Ο πόλεμος όπως κι ο κορωνοιός χρησιμοποιούνται από την εξουσία και τις μεγάλες εταιρίες σαν ευκαιρία να εντείνουν τον έλεγχο-επιτήρηση της κοινωνίας και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Από την άλλη πλευρά οι εργαζόμενοι κι η νεολαία ασφυκτιούν, αλλά εκφράζουν με το δικό τους τρόπο την αντίθεση και αγανάκτηση γι' αυτά που συμβαίνουν(π.χ. μεγάλες συγκεντρώσεις-πορείες διαμαρτυρίας στην πανεργατική απεργία της 9ης Νοεμβρίου, αλλά και στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου).

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το έργο του εκπαιδευτικού γίνεται όλο και πιο δύσκολο καθώς έχουμε φτάσει στα όρια της επιβίωσης όλοι/όλες(και μάλιστα πολλοί νεοδιόριστοι-αναπληρωτές συνάδελφοι αντιμετωπίζουν εκτός απ' την φτωχοποίηση προβλήματα στέγασης, ιδίως στα νησιά).Τη στιγμή, που δυσκολευόμαστε να ζήσουμε αξιοπρεπώς, το υπουργείο Παιδείας μας φορτώνει με νέες αρμοδιότητες, οι οποίες και απλήρωτες είναι και μας αποπροσανατολίζουν από το διδακτικό μας έργο. Ακόμη υπερφορτώνονται οι Δ/ντές, ενώ αμφισβητείται ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων...σε έναν ολισθηρό μονόδρομο για την επιβολή της αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών. Αν προσθέσουμε την απουσία μέτρων στήριξης της δημόσιας υγείας(οι διαθεσιμότητες καλά κρατούν)και μέτρων κστά του κορωνοιού στα σχολεία καθώς και την καταλήστευση των ασφαλιστικών μας ταμείων(ΜΤΔΥ),την πενιχρή οικονομική στήριξη των σχολείων από την κυβέρνηση, τις μεγάλες ελλείψεις σε καθηγητές και την έξαρση των φαινομένων βίας...όλα αυτά, μαζι με την υπερφόρτωση των μαθητών ιδίως στο Λύκειο, συνθέτουν ένα μαύρο τοπίο για τη δημόσια εκπαίδευση.

Σε αυτή λοιπόν τη συγκυρία έγινε το Σάββατο η γενική συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ. Όπως επισήμαναν όλοι σχεδόν οι πρόεδροι η χθεσινή συνέλευση έγινε με μεγάλη και αδικιολόγητη καθυστέρηση καθώς τα προβλήματα δεν περιμένουν κι έπρεπε το ΔΣ της ΟΛΜΕ να στηρίξει και να κινητοποιήσει τον κλάδο από τις αρχές της σχολικής χρονιάς. Σε συτήν την κριτική δεν υπήρξε καμία απάντηση. Όπως κατάλαβα(αυτό έχει και στοιχεία υποκειμενικότητας),κανενας δε μπόρεσε να δικιολογήσει γιατί αναβλήθηκε η συνέλευση των προέδρων της 22ας Οκτωβρίου...ούτε γιατί η χθεσινή συγκλήθηκε μέσα σε δύο μέρες, λες και είχε πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας. Όλα αυτά έχουν μεγάλη επίπτωση στην αξιοπιστία της ηγεσίας της ομοσπονδίας, η οποία αυτοσχεδιάζει χωρίς να ρωτάει κανέναν.

 

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να μην γίνει καμία συνέλευση στις δύο ημέρες που υπήρχε περιθώριο και πολλά ΔΣ ΕΛΜΕ να μην καταφέρουν κάν να συνεδριάσουν ή συνεδρίασαν με ελλιπή σύνθεση. Έτσι οι πρόεδροι ήρθαν(όσοι μπόρεσαν να έρθουν την τελευταία στιγμή) για να πάρουν σπόφαση για την πρόταση της ηγεσίας της ΟΛΜΕ, δηλαδή των δύο μεγάλων παρατάξεων, για μία ενδεχόμενη 24ωρη απεργία μέσα στο Δεκέμβρη μαζί με τη ΔΟΕ με κύριο στόχο την οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών. Η πρόταση αυτή υπερψηφίστηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία των προέδρων.

Δυστυχώς όμως στη συνέλευση η συζήτηση δεν έγινε κυρίως για το πώς θα αντιδράσουμε μπροστά στην καταιγίδα της απαράδεκτης κυβερνητικής πολιτικής. Όλοι αναφέρθηκαν στα προβλήματα, αλλά αυτό που κυριάρχησε ήταν η έντονη δυσπιστία απέναντι στην ηγεσία της ΟΛΜΕ καθώς κατηγορήθηκε για αδικαιολόγητη αδράνεια, ευτελισμό των δημοκρατικών διαδικασιών και απόπειρα χειραγώγησης του κλάδου προς όφελος παραταξιακών και κομματικών συμφερόντων, εν όψει μάλιστα των επερχόμενων εκλογών. Για αρκετούς μάλιστα προέδρους δεν τηρήθηκε το καταστατικό με την πραγματοποίηση της εξ αναβολής συνέλευσης χθες, πράγμα που δε βοήθησε τη βάση να εκφραστεί...έτσι είχαμε αποχωρήσεις προέδρων πριν από την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

Συζητήθηκε επί μακρόν η στάση της ΟΛΜΕ, κυρίως της ηγεσίας της, και του κλάδου στις πρόσφατες εκλογές των αιρετών. Διαπιστώθηκε η αποδοκιμασία του κλάδου στην ηλεκτρονική ψηφοφορία ως στοιχείο που επιταχύνει την εφαρμογή του ν. Χατζηδακη. Από την άλλη ψηφίστηκε η πρόταση για έγκριση των νεοεκλεγμένων αιρετών από τη συνέλευση...ενώ ένα μεγάλο μέρος των προέδρων είχαν αποχωρήσει μη αναγνωρίζοντας την εγκυρότητα της συνέχισης της διαδικασίας.

Η τελική μου εκτίμηση είναι ότι πρέπει η ΟΛΜΕ να κάνει μεγάλη προσπάθεια να συμβαδίσει με τις αγωνίες και τα προβλήματα των συναδέλφων, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας έναν παρατεταμένο αγώνα για τη στήριξη της δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Αν επιμείνει στην αδράνεια του προηγουμενου διαστήματος, απλά θα επιβεβαιώσει τις κριτικές που τη θέλουν σαν μια ακόμα συνδικαλιστική σφραγίδα-τύπου ΓΣΕΕ, που θα συναινεί στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική συντηρώντας έναν ανώδυνο για την εξουσία κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να επιμείνουνε στο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, γιατί αυτή η πολιτική δεν είναι μονόδρομος. Και αυτήν την ενεργοποίηση πρέπει να τη συνδράμει και να την εκφράσει και η ομοσπονδία!

 

*μέλος Δ.Σ. Α' και Γ' ΕΛΜΕ Β' Αθήνας