Όπως σε κάθε ξεκίνημα της ακαδημαϊκής χρονιάς, έτσι και φέτος το θέμα της φοιτητικής στέγασης απασχολεί παλιούς και νέους φοιτητές, ειδικά όσους σπουδάζουν μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους και τις οικογένειές τους. Λόγω του αυξημένου κόστους σπουδών, οι αιτήσεις για δωρεάν στέγαση στις φοιτητικές εστίες των πανεπιστημίων αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο, ωστόσο λίγοι είναι αυτοί που καταφέρνουν να εξασφαλίσουν μια θέση στις εστίες, αφού τα διαθέσιμα δωμάτια είναι ελάχιστα και οι δικαιούχοι που επιλέγονται τελικά, είναι λιγότεροι από όσους πληρούν τα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια που ορίζουν οι κανονισμοί των ίδιων των εστιών.
Το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρόλο που έχει πάνω από 3.500 φοιτητές, δε διαθέτει εστία για τη στέγασή τους. Για τους φοιτητές του Γεωπονικού που έκαναν αίτηση για εστία υπήρχε μέχρι πρόσφατα πρόβλεψη για μόνο 7(!) δωμάτια στη ΦΕΕΜΠ (Παλιές εστίες ΕΜΠ), η οποία στεγάζει επίσης φοιτητές από πολλά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της Αθήνας, καθώς υπήρχαν και ελάχιστες περιπτώσεις κάποιων απ’ αυτούς που στεγάζονταν στη ΦΕΠΑ μόνο υπό την προϋπόθεση ότι είχαν αδέρφια εστιακούς φοιτητές στο ΕΚΠΑ. Ωστόσο μετά από ανακοίνωση ότι το κτήριο της ΦΕΕΜΠ θα ανακαινιστεί, οι εισδοχές νέων εστιακών έχουν σταματήσει εδώ και τρία χρόνια. Η Φοιτητική Μέριμνα όμως, που υποτίθεται ότι ασχολείται με την πρόσβαση στη στέγαση και μεριμνά για την ποιότητα διαβίωσης των φοιτητών και τη σωστή ενημέρωσή τους, αδυνατεί να βρει λύση ή τελικά να ενημερώσει «ευθέως» τους φοιτητές ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη, ειδικά φέτος, για τη στέγασή τους και ότι στην πραγματικότητα τους αφήνει στο δρόμο με ευθύνη των διοικήσεων και της κυβέρνησης.
Εκτός από τους φοιτητές του Γεωπονικού, το ζήτημα της ανακαίνισης των εστιών προβληματίζει έντονα εκείνους που μένουν ήδη στη ΦΕΕΜΠ, αφενός γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για το αν και πού θα μεταφερθούν κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης και αφετέρου επειδή είναι γνωστό ότι σχεδόν κάθε φορά που κλείνει μία εστία προκειμένου να ανακαινιστεί, στην πραγματικότητα κλείνει για πάντα, στα πλαίσια της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής που μειώνει τις δαπάνες για τη φοιτητική μέριμνα και υποβαθμίζει τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Από τα πιο γνωστά είναι το παράδειγμα της εστίας του Παντείου Πανεπιστημίου που έκλεισε για να ανακαινιστεί πάνω από 20 χρόνια πριν και έκτοτε εγκαταλείφθηκε πλήρως και οι φοιτητές διεκδικούν με αυστηρότατα κριτήρια ένα από τα 20 δωμάτια που έχουν διατεθεί για το Πάντειο στη ΦΕΑ (την εστία του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών), ενώ οι φοιτητές είναι πάνω από 8.000!
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι ελάχιστοι εκείνοι φοιτητές που καταφέρνουν να εξασφαλίσουν μία θέση στις εστίες έχουν, εκτός των άλλων, να αντιμετωπίσουν μια σειρά οξυμένα προβλήματα σχετικά με τη διαβίωση τους. Η εγκατάλειψη των κτηρίων των εστιών και η παντελής έλλειψη συντήρησης οδηγεί ξανά και ξανά στο να μην έχουν ολόκληρα κτήρια ζεστό νερό ή κλιματισμό όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Τέτοια φαινόμενα παρουσιάζονται αναπόφευκτα κάθε χρόνο και αφορούν είτε την θέρμανση και το ζεστό νερό, είτε τον κλιματισμό. Τα κοινόχρηστα πλυντήρια παθαίνουν βλάβες που δεν επιδιορθώνονται άμεσα, η ποιότητα του φαγητού είναι επικίνδυνη με πολλούς οικότροφους να καταγγέλλουν συνεχώς τροφικές δηλητηριάσεις και ο φωτισμός και η φροντίδα των εξωτερικών χώρων είναι ανεπαρκής. Η κατάσταση αυτή δεν προέκυψε τώρα, αλλά είναι παγιωμένη εδώ και χρόνια εξαιτίας της στάσης και της επιλογής που κάνουν οι Πρυτανείες, το ΙΝΕΔΙΒΙΜ και οι κυβερνήσεις, να αναθέτουν αυτές τις βασικές ανάγκες των εστιακών σε εργολάβους που ενδιαφέρονται, όχι για το πώς θα τις ικανοποιήσουν, αλλά για το πώς θα αυξήσουν τα κέρδη τους.
Μόνη διέξοδος στο πρόβλημα της στέγασης που αφορά όλους τους φοιτητές είναι η συσπείρωσή τους στους συλλόγους τους ώστε να αγωνιστούν συλλογικά και ενωτικά και να διεκδικήσουν την φοιτητική στέγη και το δικαίωμα στη μόρφωση χωρίς ταξικά κριτήρια!
Ελένη Π.
από το 55ο τεύχος του περιοδικού “Πορεία” που μόλις κυκλοφόρησε
