Τραγικές επέτειοι.
4η Αυγούστου (Δικτατορία Μεταξά) και 6η Αυγούστου (Πυρηνική βόμβα στη Χιροσίμα).
Εκτός κλίματος το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Οι λέξεις που είναι διαλεγμένες προσεκτικά, κάνουν ασκήσεις ισορροπίας πάνω στο χαρτί. Προσπαθούν να κρύψουν τα ψέματα και την προπαγάνδα.
ΧΙΡΟΣΙΜΑ-ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ
Μισή φράση διαθέτουν οι συγγραφείς του βιβλίου Ιστορίας για το Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα (σελίδα 209), ίσα ίσα για να μην κατηγορηθούν για αποσιώπηση. Παρόλο που απειλή του πυρηνικού ολοκαυτώματος κρέμεται πάνω από την ανθρωπότητα, υποβαθμίζουν ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα της Ιστορίας.
«Από τις τραγικότερες στιγμές του πολέμου… η ρίψη ατομικής βόμβας στις Ιαπωνικές πόλεις Ναγκασάκι και Χιροσίμα από τους Αμερικανούς για να εξαναγκάσουν την Ιαπωνία να παραδοθεί, προκάλεσαν φρίκη και συγκλόνισαν την ανθρωπότητα».
Το μεγάλο ψέμα που το δικαιολογεί, για να παραδοθούν οι Ιάπωνες, χώρεσε σε ελάχιστες λέξεις.
Άλλες αναφορές δεν υπάρχουν στα βιβλία του Δημοτικού.
Ο ΜΕΤΑΞΑΣ
Ο αγαπημένος πολιτικός του βιβλίου είναι ο Μεταξάς. Τον έχει κάνει αγιογραφία και τη λιβανίζει. Η τελευταία παράγραφο στη σελίδα 201 γράφει:
«Στις 4 Αυγούστου του 1936, ο Μεταξάς, στον οποίο είχε αναθέσει την πρωθυπουργία ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β, διέλυσε τη βουλή και επέβαλε δικτατορία. Ο Μεταξάς άσκησε διώξεις εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων και προσπάθησε, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, να προσεγγίσει τους αγρότες και τους εργάτες με διάφορα κοινωνικά μέτρα.»
Αυτό είναι το μόνο σημείο που υπάρχει η λέξη δικτατορία δίπλα στον Μεταξά. Ποια σκληρότητα; Ποιος φασίστας; Για τους φτωχούς είχε «κοινωνικά μέτρα» που μάλλον δεν τα καταλάβαιναν!!!
Ο Μεταξάς ήρθε σε μια δύσκολη περίοδο και έπρεπε να λύσει πολλά ζητήματα. Τα πήγε καλά!!!
Το ζήτημα της στέγης τους ενός εκατομμυρίου προσφύγων του πολέμου της Μικρά Ασίας και των 100.000 που «είχαν εγκαταλείψει τη Βουλγαρία και τη Σοβιετική Ένωση, όπου είχαν κυριαρχήσει οι Μπολσεβίκοι».
Παρατηρούμε πως μια μικρή αναφορά στους μπολσεβίκους κρύβει ολόκληρη τοποθέτηση για την Οκτωβριανή Επανάσταση.
Ο Μεταξάς έκανε ό,τι μπορούσε. Η δε εγκατάσταση των προσφύγων έγινε «στη Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη, ενισχύοντας το ελληνικό στοιχείο».
Και το βιβλίο συνεχίζει…
«Κατά τον Μεσοπόλεμο η Ελλάδα ταλανιζόταν από εσωτερική πολιτική αστάθεια. Τα πολιτικά κόμματα εναλλάσσονταν συχνά στην εξουσία, ενώ δεν έλλειψαν και τα πραξικοπήματα που οργάνωναν οι αξιωματικοί του στρατού. Με την άνοδο του φασιστικού κόμματος στην Ιταλία και του ναζιστικού στη Γερμανία, φάνηκαν ξανά τα σύννεφα του πολέμου πάνω στην Ευρώπη. Καθώς τα πολιτικά κόμματα έριζαν μεταξύ τους και στη χώρα επικρατούσε κοινωνική αναταραχή που εκφραζόταν με πορείες, διαδηλώσεις και απεργίες, ανέλαβε την εξουσία ο υπουργός στρατιωτικών, ο Ιωάννης Μεταξάς».
Κάτι σαν από μηχανής θεός. Αφήστε που οι εργατικές κινητοποιήσεις είναι κοινωνική αναταραχή. Οι φυλακές, οι εξορίες δεν αναφέρονται ως λύση. Ο Μανιαδάκης δεν υπήρχε.
«Ως έμπειρος στρατιωτικός, φρόντισε να προετοιμάσει τη χώρα για τον πόλεμο που θα ερχόταν. Παράλληλα, ενώ επικαλούνταν την ουδετερότητα, ακολούθησε σταθερή πολιτική φιλίας με τη Βρετανία, τη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη της εποχής».
Τι προσόντα είχε ο άνθρωπος! Το θέμα κάθε υποτελούς είναι να επιλέξει ισχυρούς προστάτες.
Η Ελλάδα προετοιμάζεται και θωρακίζεται με ενέργειες του Μεταξά, αφού είχε προβλέψει τον πόλεμο! Στη σελίδα 205 γράφει πως ο Μεταξάς επειδή διπλασίασε τις στρατιωτικές δαπάνες και εκπόνησε στρατιωτικά σχέδια, δεν αιφνιδιάστηκε η χώρα.
«Η ιταλική επιθετικότητα δεν βρήκε την Ελλάδα απροετοίμαστη. Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε ήδη από το 1936 φροντίσει για την στρατιωτική προετοιμασία της χώρας».
Δεν έχει σημασία που οι φαντάροι δεν είχαν κάλτσες να βάλουν και έχαναν τα πόδια τους απ’ τα κρυοπαγήματα.
Είπε και το ΟΧΙ «εξ ονόματος όλων των Ελλήνων».
Τώρα γιατί μόλις κατέρρευσε η γραμμή μετά την επίθεση των Γερμανών τα μισά μέλη της κυβέρνησής τους έγιναν δωσίλογοι και συνεργάτες των κατακτητών και τα άλλα μετακόμισαν στην Αίγυπτο, απάντηση δε δίνεται.
Αυτά και άλλα πολλά είναι γραμμένα στα σχολικά βιβλία. Αν δεν τα μάθει κάποιος καλά, δε θα περάσει στο Πανεπιστήμιο. Πρέπει να γράψει τουλάχιστο 10. Αυτή είναι η βάση της επιτυχίας.
Πηγή: Β.Δ. – antigeitonies3.blogspot.com
