Πριν λίγες μέρες δόθηκε στην δημοσιότητα η επικαιροποιημένη έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) η οποία εστιάζει σε μελέτη που έγινε στις χώρες που είναι ενταγμένες στον Οργανισμό στην περίοδο της πανδημίας.

Η μελέτη αφορά τις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ (38) μεταξύ των οποίων είναι και η χώρα μας αλλά και τις αναπτυγμένες που είναι στο μπλοκ των G20.

Πρόκειται για ένα οργανισμό, οι κατευθύνσεις του οποίου είναι εναρμονισμένες με τις πολιτικές του πολυεθνικού κεφαλαίου, και ο οποίος αποτελεί εργαλείο - λαγό του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος στις αντιδραστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζονται, με σκοπό από τη μία να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία των επιχειρήσεων και από την άλλη να φαλκιδευτούν τα δικαιώματα των εργαζομένων στις εργασιακές σχέσεις, στην κοινωνική ασφάλιση και στην αποδόμηση του κράτους πρόνοιας στο επίπεδο των όποιων κοινωνικών παροχών έχουν απομείνει όρθιες την περίοδο της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης.

Στην συγκεκριμένη έκθεση ο Οργανισμός μέσα από μία σειρά δείκτες συγκρίνει συνταξιοδοτικές πολιτικές στα κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ και σε αυτά των G20 επισημαίνοντας ότι ο βασικός κίνδυνος για τις μελλοντικές συντάξεις, κυρίως των μεγαλύτερων σε ηλικία, είναι η αυξανόμενη ανεργία.

Στο πλαίσιο αυτό αναφέρεται ότι όσοι εργαζόμενοι με μέσο μισθό βιώνουν κατά την διάρκεια του εργασιακού τους βίου περίοδο ανεργίας 5 ετών, θα βρεθούν μπροστά σε μείωση της σύνταξής τους κατά 6,5% σε σύγκριση με το σενάριο της πλήρους σταδιοδρομίας.

Όμως στην ίδια έκθεση υπογραμμίζεται ότι δεν θα έχουν απώλεια μόνο την μείωση της σύνταξης αλλά θα υποστούν και αύξηση του ορίου ηλικίας, την οποία υπολογίζει τουλάχιστον στα τέσσερα χρόνια!!!

Ειδικότερα για την Ελλάδα η μελέτη αναφέρει ότι το εργατικό δυναμικό θα μειωθεί τα επόμενα χρόνια κατά 35% με αποτέλεσμα το όριο ηλικίας για την πλήρη σύνταξη από το 62ο έτος της ηλικίας που είναι σήμερα για κάποιον που εργάζεται αδιαλείπτως επί 40 χρόνια, δηλαδή από την ηλικία των 22 ετών, θα αυξηθεί σε περίπου 13 χρόνια.

Δηλαδή το έτος 2035 σε ηλικία άνω του 63ου έτους ενώ το 2050 θα ξεπερνά το 65ο έτος.

Φυσικά το μοντέλο που παρουσιάζεται στην έκθεση και προβλέπει πλήρη εργασία από τα 22 έως τα 62 χρόνια μόνο ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας μπορεί να ληφθεί υπόψη αφού στη χώρα τα τελευταία χρόνια η ανεργία είναι σταθερά πάνω από το 15%!!

Ακόμη πιο χειρότερη αναμένεται σύμφωνα με τη μελέτη η κατάσταση για τους αυτοαπασχολούμενος για τους οποίους προβλέπεται ότι οι συντάξεις από τα δημόσια συστήματα ασφάλισης "θα είναι περίπου κατά 1/5 χαμηλότερες από εκείνες των εργαζομένων με παρόμοιες αποδοχές στον ΟΟΣΑ".

Σε ότι αφορά την χώρα μας, η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική έχει συνδέσει τις αλλαγές στην κοινωνική ασφάλιση με την γήρανση του πληθυσμού προκειμένου να αιτιολογηθεί η κεφαλαιοποίηση (ιδιωτικοποίηση) της επικουρικής ασφάλισης, γεγονός που θα οδηγήσει (σύμφωνα με τους ειδικούς) στην αύξηση των ορίων ηλικίας στα 70 χρόνια το 2050 και στα 73 το 2070.

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι οι πολιτικές και το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι βαθιά ταξικά αφού οι προτεινόμενες επιλογές - λύσεις αφορούν εάν θα έχουμε δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ποιος και πόσο θα το χρηματοδοτηθεί, ποια θα είναι η συνεισφορά της εργοδοσίας και του κράτους ή εάν τελικά με το επιχείρημα του δημογραφικού και της γήρανσης του πληθυσμού επιλεγεί ο γνωστός δρόμος να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων την κρίση στο ασφαλιστικό σύστημα και με τον τρόπο αυτό να αυξηθούν και πάλι τα όρια ηλικίας, να μειωθούν οι συντάξεις και τελικά το μάρμαρο να το πληρώσουν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι.

ΠΗΓΗ: penen.gr