Η αμαξοστοιχία 304 ακινητοποιήθηκε καθώς κάποιος επιβάτης τράβηξε τον μοχλό κινδύνου. Οι μηχανοδηγοί κατέβηκαν να δουν τι έχει συμβεί. Η αμαξοστοιχία 306 που ακολουθούσε, είχε δύο μηχανοδηγούς οι οποίοι είχαν πιάσει την κουβέντα. Η 306 κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα και οι μηχανοδηγοί δεν είδαν το τρένο μπροστά τους που είχε σταματήσει. Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Το τελευταίο βαγόνι της 304 έγινε μια άμορφη μάζα, ενώ τρία ακόμα βαγόνια εκτροχιάστηκαν. Αποτέλεσμα 34 νεκροί.
Αυτό, είναι ανθρώπινο λάθος. Ευθύνονται οι μηχανοδηγοί. Μόνο που έγινε πριν από 55 χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1968 στο Δερβένι Αχαΐας. Ήταν το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα μέχρι σήμερα.
Επί Χούντας, το 1972, έγινε και το δεύτερο (μέχρι σήμερα) χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα, με 21 νεκρούς στον Δοξαρά Λάρισας. Οι σταθμάρχες των τοπικών σταθμών τσακώθηκαν μεταξύ τους για το πού θα γίνει η διασταύρωση δύο τρένων που κινούνταν αντίθετα, ενώ οι μηχανοδηγοί ήταν απορροφημένοι ακούγοντας στο ραδιόφωνο τον αγώνα Ολυμπιακού – Πανιώνιου.
Και αυτό ήταν ένα ανθρώπινο λάθος.
Πέρασαν τα χρόνια, ήρθε η μεταπολίτευση, ήρθαν οι κακοί συνδικαλιστές, το τρένο παρέμεινε στο δημόσιο. Αγώνες, διαδηλώσεις, Θεοδωράκης, ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας, λαϊκισμός.
Αλλά πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα δεν είχαμε.
Και ήρθαν τα μνημόνια. Η Ελλάδα σταμάτησε να είναι Σοβιετία. Μισθοί και συντάξεις μειώθηκαν, τα κέρδη των τραπεζών και των επιχειρήσεων αυξήθηκαν, και επιτέλους ιδιωτικοποιήθηκαν τα πάντα. Δρόμοι, αεροδρόμια, αεροπορικές εταιρείες, παραλίες, δάση, λιμάνια, τρένα.
Ο συνδικαλισμός απαξιώθηκε τόσο πολύ, που είναι καλύτερο να είσαι παιδεραστής, παρά συνδικαλιστής. Οι κρατικές εταιρείες αποκρατικοποιήθηκαν, η Ολυμπιακή χαρίστηκε στην Aegean, ο ΟΣΕ στην ιταλική FSI, τα αεροδρόμια στη Fraport, το λιμάνι του Πειραιά στην COSCO, οι δρόμοι στους εργολάβους κοκ. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει πλέον και τα νοσοκομεία, κρατώντας το κόστος των υποδομών στο δημόσιο, και χαρίζοντας τα κέρδη από την νοσηλεία στους ιδιώτες.
Ό,τι έμεινε στο δημόσιο, (συνήθως είναι το κομμάτι των υποδομών που δεν είναι κερδοφόρο για τις εταιρείες και το αναλαμβάνει το κράτος), έπεσε θύμα της γενικευμένης απαξίωσης, της υποχρηματοδότησης, της μείωσης των δημοσίων δαπανών.
Εντωμεταξύ, η εξέλιξη της τεχνολογίας, των ψηφιακών συστημάτων και των τηλεπικοινωνιών, τα τελευταία 55 χρόνια ήταν ραγδαία. Φτάσαμε στο σημείο να παρακολουθούμε σε πραγματικό χρόνο τον ντελιβερά που μας φέρνει την πίτσα ή τον διανομέα που μας παραδίδει το δέμα. Στα τρένα των προηγμένων χωρών, υπάρχει πλέον ψηφιακή σηματοδότηση, τηλεδιοίκηση, σύστημα ελέγχου, PTC, ETCS, κοκ.
Και αφού καταργήθηκε η Σοβιετία, ήρθε, μετά από όλα αυτά, μετά από τις ολοκληρωτικές και σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία. Μέχρι τώρα 36 νεκροί.
Οι τηλεοράσεις μιλούν για το ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη. Μόνο που δεν είμαστε στο 1968. Είμαστε στο 2023. Τα συστήματα ασφαλείας υπάρχουν και λειτουργούν ακριβώς για να αποτρέπουν το ανθρώπινο λάθος. Αλλιώς όλα θα λειτουργούσαν χειροκίνητα και θα προσευχόμαστε ο σταθμάρχης του τρένου, ή ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας να μην κάνει λάθος, να μην λιποθυμήσει, να μην πάθει καρδιακό.
Αυτό δεν είναι ανθρώπινο λάθος.
Είναι το αποτέλεσμα των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων σε κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά, της μείωσης πάσει θυσία του κόστους, της απαξίωσης σε ό,τι έχει απομείνει δημόσιο, του υπερκέρδους που βγάζουν εργολάβοι και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες από αμαρτωλές συμβάσεις. Το ανθρώπινο λάθος έγινε μοιραίο, στην ιδιωτικοποιημένη Ελλάδα του 2023, επειδή ακριβώς οι δικλείδες ασφαλείας που μας δίνει η εξέλιξη της τεχνολογίας δεν λειτουργούσαν.
Αυτό είναι πολιτικό έγκλημα.
ΠΗΓΗ: antapocrisis
Αρθρογραφεί στο antapocrisis για θέματα πολιτικής επικαιρότητας και Αριστεράς.
