ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

 

Της Νίνας Γεωργιάδου

 

Η «μικρή Νυρεμβέργη» κατέληξε μετά από 5,5 χρόνια σε ετυμηγορία ενοχής για τους φονιάδες ναζί. Είναι ικανοποίηση, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πόσα πογκρόμ θα ήταν σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή στην περίπτωση που η απόφαση ήταν αθωωτική. Τιμή στους μάρτυρες που έκαναν υπέρβαση στο φόβο και τους χιλιάδες διαδηλωτές.

Ο ναζί φονιάδες δεν παραπέμφθηκαν με τον «τρομονόμο» που προβλέπει εξοντωτικές ποινές και παρά το γεγονός ότι ο αρχιναζί είχε αποδεχτεί την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Παρ’ όλα αυτά όχι μόνο δεν σύρθηκε εκείνη τη στιγμή απ τα μαλλιά σε ειδικό δικαστήριο, αλλά συνέχισε να εισπράττει τη βουλευτική αποζημίωση και να ξερνά φασισμό από τα έδρανα της Βουλής και τα βοθροκάναλα.

Με αυτό το πλαίσιο της παραπομπής τους, σχεδιασμένο στα μαλακά και οι ποινές θα είναι ανάλογες. Καθώς θα περνά δε ο καιρός, η τακτική της ξεχασμένης υπόθεσης, α λα Κορκονέα, θα δουλεύει υπόγεια.

Η αστική δικαιοσύνη συνεκτίμησε τη χρονική συγκυρία. Μια κοινωνία πατημένη στο λαιμό από τη φτώχεια και με την πείνα να καραδοκεί λόγω πανδημικής εξαθλίωσης, είναι στα όρια της ανάφλεξης.

Αποδείχτηκε πως μια εγκληματική οργάνωση, επί χρόνια, επιδοτήθηκε από τα κρατικά ταμεία ως μέρος της «δημοκρατίας» και μισθοδοτήθηκε αδρά από τον κρατικό προϋπολογισμό, την ώρα που συντάξεις και μισθοί κατρακυλούσαν στα τάρταρα και οι πτωχευμένοι αυτοκτονούσαν κατά χιλιάδες. .

Η αστική δικαιοσύνη θα συνεχίσει το ρόλο της. Θα εξακολουθήσει να σφραγίζει το νομότυπο μιας εξουσίας που αποφασίζει με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ξεπουλά ότι απέμεινε από το δημόσιο πλούτο, θα συνεχίσει να κηρύσσει τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές, να συνυπογράφει τις παράνομες απελάσεις προσφύγων και να κλείνει τα μάτια στην άγρια καταστολή διαδηλωτών, στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις εισβολές στα οικογενειακά άσυλα.

Η απόφαση για ενοχή δεν αφορά το συστημικό φασισμό. Μόνο το εργαλείο «χρυσή αυγή» στόμωσε και πετιέται στα σκουπίδια. Ο εκφασισμός της πολιτικής ζωής και μεγάλου μέρους της κοινωνίας είναι παρόντες. Κανένας εφησυχασμός.

Η αστική δικαιοσύνη δεν άλλαξε πρόσωπο, φιλοσοφία και στόχους. Παραμένει σαν την καυτή άσφαλτο που καίει τους ξυπόλητους και ρολάρει μαλακά τις Μερσεντές.