του Στάθη Μαρίνα

Θέλω να έρθω

Να σε βρώ

Να σου πω

Πώς είσαι όλες οι παρτίδες της θλίψης μου

Θέλω να έρθω να σου πω.

Ότι η ιστός των ματιών σου

πλέον δεν με δηλητηριάζει

και έχω πλέον ανοσία

στους πυραύλους με απεμπλουτισμένο ουράνιo

που μου ρίχνεις τα βράδια

Δεν με σκεπάζει πλέον η παγωμένη θάλασσα

Και η μυρωδιά της σαρδέλας, από μια αφηρημένη βραδιά.

Παρά μόνο μια ιδέα

και ο εφιάλτης που μου έχει κατακάψει

το εύφορο έδαφος της δυστυχίας μου.

Ναι οι παρτίδες θλίψης μου δεν πρόλαβαν να ληξουνε..

Εσύ είσαι μονάχα μια κόκκινη αιτία.

Και η σκοτεινή πλανόδια γάτα στον δρόμο,

ένας σεξπιρικος Puck του ονείρου της καλοκαιρινής νύχτας.

Ένας μαρξιστικός κάμπος, ένας όλεθρος για τους βολεμενους.

Η λευκή μπαλαρίνα για τους εξαφανισμένους.

Μια νύχτα, σαν το φεγγάρι."