Ο κόσμος που ζούμε είναι γυάλινος,
μπορεί εύκολα να γίνει κομμάτια...
"Ο γυάλινος κόσμος "
Πρωί και έπεσε ο ήλιος καυτός μες στο πηγαδι,
το γυάλινο κουδούνι, αγαπημένη Σύλβια,
αντηχεί επίμονα από το Σαν Φραντζίσκο,
ως εδώ, διαπερνάει τα φρένα του μυαλού,
τα σαλεύει, εργοστάσια με ακέφαλες καμινάδες και καπνό, το φεγγάρι της άνοιξης πεθαίνει
μες τις πασχαλιές...
Γυάλινος ο κόσμος που ζούμε,
εύθραυστος σαν το γυαλί σε καιρούς
σκληρούς σαν το διαμάντι.
Οι άνθρωποι μαριονέτες από πανί,
άβουλοι, νεκροζώντανοι, υπνοβάτες.
Μια νύχτα αναπότρεπτη, αυτός ο κόσμος
θα θρυμματιστεί, θα σωριαστεί,
η παρουσία μας δεν είναι μόνο ασήμαντη,
απουσία είναι, Μανώλη!
Αν δεν βγούμε όλοι στους μεγάλους δρόμους,
στις πλατείες και στις λεωφόρους,
ο κόσμος θα γίνει κομμάτια από μόνος του,
εμείς με τα ραγισμένα γυαλιά του στις φλέβες,
θα αυτοκτονήσουμε αναίσθητα και ομαδικά,
γιατί ξεχάσαμε, η ελευθερία είναι ο πρώτος
και η δικαιοσύνη ο δεύτερος ήλιος μας,
χωρίς τον ήλιο, ζωή δεν έχει...
Γιώργος Ηρακλέους
25 Ιουνίου 2024
από τη συλλογή "Ταινίες μικρού μήκους "
