ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΡΦΥΡΑ
Του Σωτήρη Τριβιζά*
Το πρώτο τεύχος του περιοδικού Πόρφυρας κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1980. Με άλλα λόγια, πριν από μερικές ημέρες το περιοδικό έκλεισε 43 (ολογράφως, σαράντα τρία) χρόνια ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗΣ κυκλοφορίας. Χάρη στις προσπάθειες του Περικλή Παγκράτη και του Δημήτρη Κονιδάρη. Έβαλα κι εγώ ένα λιθαράκι, κυρίως στην πρώτη περίοδο του περιοδικού. Έτσι ώστε από το λιτό βιογραφικό μου δεν λείπει ΠΟΤΕ -αντιθέτως, αναγράφεται με καμάρι- η φράση "είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Πόρφυρας".
Σε αυτά τα σαράντα τρία χρόνια, από τις σελίδες του Πόρφυρα παρέλασαν χιλιάδες συνεργάτες. Έπειτα από την ίδρυση του Ιονίου Πανεπιστημίου, στις σελίδες του (φιλικού προς το δοκίμιο) περιοδικού φιλοξενήθηκαν εκατοντάδες ακαδημαϊκοί. Τα αφιερωματικά τεύχη του Πόρφυρα σε εμβληματικές προσωπικότητες των γραμμάτων μας (στον Σολωμό, στον Κάλβο, στον Θεοτόκη, στον Καρυωτάκη) αποτελούν θεμέλιους λίθους της σχετικής βιβλιογραφίας. Τα διήμερα λόγου που διοργάνωνε παλαιότερα το περιοδικό έφεραν σε επαφή το κερκυραϊκό κοινό με τους πιο γνωστούς λογοτέχνες της Ελλάδας.
Τώρα το ίδρυμα που υποστήριζε οικονομικά την έκδοση του περιοδικού αποφάσισε να διακόψει τη χρηματοδότηση (όχι μόνο του Πόρφυρα, όλων των ΕΝΤΥΠΩΝ μέσων), πράγμα που σημαίνει ότι ο Πόρφυρας βάζει λουκέτο. Κατεβάζει τα ρολά. Κλείνει, πώς αλλιώς να το πούμε; Γιατί ο Πόρφυρας με τους χιλιάδες συνεργάτες, ο Πόρφυρας πάνω στον οποίο οικοδομήθηκαν καριέρες, έχει ελάχιστους συνδρομητές, άρα δεν είναι οικονομικά αυτάρκης. Βέβαια, η ετήσια συνδρομή του Πόρφυρα κοστίζει μερικούς... καφέδες. Σπεύδω εδώ να δηλώσω ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές μου απόψεις και δεν απηχούν τη γνώμη των διευθυντών του περιοδικού ή τη γνώμη της συντακτικής του ομάδας. Και αφού έγινε η απαραίτητη διευκρίνιση και απελευθερώθηκα, ας πω ακόμα πιο καθαρά την άποψή μου: είναι ντροπή για το νησί μου, είναι ντροπή για την πνευματική Κέρκυρα, να επιτρέψει το κλείσιμο ενός περιοδικού που αποτελεί σήμα κατατεθέν της. Είναι ντροπή για όλους όσοι φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό να επιτρέψουν να πέσει η στέγη που τους είχε φιλοξενήσει. Είναι ντροπή δική μας (δική μου και των άλλων παιδιών) να μην κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αποτρέψουμε το κλείσιμο του περιοδικού. Γι' αυτό σας γράφω αυτά τα λόγια.
*Από το FACEBOOK
O Σωτήρης Τριβιζάς γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1960. Σπούδασε φιλολογία και δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη. Έγραψε ποιήματα, μελέτες και δοκίμια και μετέφρασε Ιταλούς και Ισπανούς ποιητές και πεζογράφους. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού "Πόρφυρας". Ποιητικές συλλογές: "Το κελυφος", 1982, "Κίβδηλο φεγγάρι", 1984, "Βίος ασωμάτων και άλλα ποιήματα", 1991, "Τραγούδια από τον Λόρκα", 2002, Δεκαοχτώ ποιήματα (2016). Άλλα έργα του: Να μη φοβάσαι το σκοτάδι. Βασισμένο στο παραμύθι «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» (2022) Δοκίμια (2021)
