Η τουριστική ανάπτυξη βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών και ο ανταγωνισμός εξελίσσεται σκληρός μεταξύ των χωρών, προκειμένου να κερδίσουν επισκέπτες.

Η αύξηση του τουριστικού ρεύματος που φαινόταν ως το άγιο δισκοπότηρο για την οικονομική ευρωστία, σήμερα μετατρέπεται σε “Λεβιάθαν”.  

Οι συνέπειες του συνεχώς διογκούμενου τουριστικού κύματος κτύπησε όλους τους μεγάλους προορισμούς πέριξ της Μεσογείου και μεταξύ αυτών την Ελλάδα. Τα προβλήματα τεράστια για το νησί της Κερκύρας, τα οποία προσπαθεί να αντιμετωπίσει η τοπική αυτοδιοίκηση και η κυβέρνηση

.

Σε ένα εξαιρετικά πλήρες ρεπορτάζ ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Γιάννης Ανδριώτης, αναφέρει ότι από τις 3 Ιουλίου ετέθη σε δημόσια, διαβούλευση το νέο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό και η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Τουρισμού.

Σύμφωνα με το σχέδιο σε διάφορες περιοχές και δημοτικές, που χαρακτηρίζονται κορεσμένες δεν θα δίνονται πλέον άδειες για νέες ξενοδοχειακές μονάδες, αλλά κίνητρα για αποκατάσταση παρωχημένων και εγκαταλελειμμένων μονάδων. Επίσης, αναμένονται περιορισμοί στις χρονομισθώσεις τύπου airbnb, που έχουν καταστήσει σχεδόν αδύνατη την εύρεση στέγης για τους κατοίκους και τους φοιτητές του Ιονίου πανεπιστημίου.

Έως τα μέσα Σεπτεμβρίου οι εμπλεκόμενοι και ενδιαφερόμενοι φορείς μπορούν να καταθέσουν τις θέσεις τους, και σύμφωνα με το ρεπορτάζ, όταν περάσει το νομοσχέδιο θα υπάρξουν εξειδικεύσεις.

Στις 55 σελίδες του σχεδίου νόμου επισημαίνονται οι ζώνες Α΄ ως κορεσμένες, όπου οι περιορισμοί είναι μεγάλοι. Αυτό δεν αφορά μόνον την Κέρκυρα, αλλά όλες τις περιοχές όπου παρατηρείται μεγάλο πρόβλημα, από την Πιερία έως την Κρήτη και από το Ιόνιο έως την Ρόδο.

Σύμφωνα με τις πρώτες αντιδράσεις από τους έχοντες οικονομικά συμφέροντα επισημαίνεται πως το πρόβλημα είναι η έλλειψη υποδομών και όχι ο υπερτουρισμός. Παραδέχονται ότι ναι μεν υπάρχουν προβλήματα, αλλά δεν μπορούν να υπάρξουν περιορισμοί στην ανάπτυξη.

Βεβαίως η οικονομία λέει πως τα όρια της ανάπτυξης δεν είναι άπειρα και όλα λειτουργούν, βάση των δυνατοτήτων μιας περιοχής και των πόρων που διαθέτει. Όσες υποδομές μεταφορών, αποχέτευσης, ύδρευσης στέγασης και αν δημιουργηθούν, οι οποίες λόγω των περιβαλλοντικών αλλαγών είναι πλέον πολύ περιορισμένες, η αυξανόμενη ροή τουριστών θα υπερβεί τα όρια σε μηδενικό χρόνο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την κατασκευή νέων αυτοκινητοδρόμων, προκειμένου να αποσυμφορηθεί η κυκλοφορία π.χ. σε μια πόλη. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο νέος δρόμος είναι εξίσου φορτωμένος με κίνηση, ως να μην υπήρξε αυτή η διέξοδος.   

Οι αντιδράσεις τύπου ΝIMBY (Not In My Back Yard), “Όχι στην Αυλή μου”, οδηγούμενες από την λογική των μικροσυμφερόντων, πέρα από κάποιες εύλογες ενστάσεις, οξύνουν τα προβλήματα των κατοίκων κυρίως όσον αφορά τις χρήσεις γης.