του Νίκου Γεωργακάκη - kommon.gr
1. Πρόλογος
Με τη λήξη του Β’Παγκόσμιου Πολέμου και του Εμφύλιου στη χώρα μας, την επικράτηση των Βρετανών και την παράδοση των κλειδιών στις ΗΠΑ μετά το 1949, η Ελλάδα εντάχτηκε στο δυτικό στρατόπεδο στο οποίο παραμένει ως σήμερα.
Όπως διακήρυξε ο «εθνάρχης» μας, Κώστας Καραμανλής, «ανήκομεν εις την Δύσιν», επιλογή που δεν έχει αμφισβητηθεί έκτοτε.
Αυτό συνιστά Δόγμα πλέον, όμως, η επιλογή αυτή πρέπει κατά τη γνώμη μου να επανεξεταστεί σχετικά με την ορθότητά της και να αναθεωρηθεί αν κριθεί πως είναι λάθος.
Δεν είναι δυνατό να λέμε πως «ανήκομεν εις την Δύσιν» και να εγκαταλείπουμε χωρίς καμιά σκέψη την λεγόμενη «πολυδιάστατη εξωτερική και ενεργειακή πολιτική που προβάλαμε τα τελευταία χρόνια πριν την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από τον Μητσοτάκη(ΝΔ) τα τελευταία χρόνια.
Στην επανεξέταση αυτή, πρέπει να συνυπολογιστούν ασφαλώς οι επιδιώξεις των ξένων δυνάμεων, αλλά κυρίως να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα της χώρας. Πρέπει να εξεταστεί σε βάθος, αν αυτή η επιλογή είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας και του λαού της ή όχι.
Είναι πέρα οποιασδήποτε αμφισβήτησης το γεγονός πως οι ισχυρές χώρες που επεβλήθησαν και κυριάρχησαν στην Ελλάδα, μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, έδρασαν και δρουν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα και όχι αυτά της Ελλάδας.
Θα αναφερθούμε στις περιπτώσεις της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Γερμανίας κάνοντας αρχή από την περίπτωση της Βρετανίας.
Πως πρόκυψε αυτή η κυριαρχία της Βρετανίας επί της χώρας μας;
Αφενός η Βρετανία, ως ιμπεριαλιστική χώρα με δεσμούς με την άρχουσα τάξη της χώρας, επεδίωξε για λόγους οικονομικής εκμετάλλευσης αυτή την επικυριαρχία, όμως αναγκαία προϋπόθεση υπήρξε η δουλοπρέπεια της δικής μας άρχουσας τάξης, των δικών μας κυβερνήσεων.
Όπως είναι γνωστό και συνηθίζεται να λέγεται, το ταγκό θέλει πάντα δύο.
Τόσο λοιπόν η επιδίωξη ισχυρών χωρών, αλλά και η δουλοπρέπεια των κυβερνήσεων μας οδήγησε στην εξέλιξη να θεωρούμε φίλους μας μεγάλους εχθρούς μας, χώρες που μας κατέκτησαν και μας εκμεταλλεύτηκαν και με κάθε ευκαιρία δεν θα είχαν αναστολή να το επαναλάβουν.
Ας αποσαφηνίσουμε, όμως, αρχικά τις έννοιες εχθρού και φίλου:
Σχετικά με την έννοια «εχθρός», αυτονόητα, μια χώρα που κηρύσσει πόλεμο εναντίον μας είναι εχθρική. Ιστορικά έχουν καταγραφεί σαν εχθρικές χώρες η Τουρκία, η Γερμανία, η Ιταλία, όταν αποφάσισαν και εισέβαλαν στη χώρα μας ή σε αδελφές χώρες όπως η Κύπρος.
Με μια ευρύτερη, όμως, προσέγγιση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εχθρική και όποια χώρα δεν επιθυμεί ισότιμες, αλλά επιδιώκει ανισότιμες σχέσεις, σχέσεις με επιδίωξη της όποιας μορφής εκμετάλλευσης της χώρας μας. Από τη στιγμή που αποδεχτήκαμε –οι κυβερνήσεις μας- να εξαρτηθούμε από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και μάλιστα με την δουλοπρέπεια που μας διέπει εδώ και δεκαετίες, είναι εύλογη, αναμενόμενη αυτή η εκμετάλλευση.
Μια σημαντική παράμετρος που οφείλει η χώρα μας να παίρνει υπόψη της σχετικά με τη στάση της απέναντι στην Βρετανία, είναι η στάση της στους κλοπιμαίους θησαυρούς μας. Στάση αλαζονική και εκμεταλλευτική.
Σημασία λοιπόν όχι μόνο συμβολική, αλλά και ουσιαστική, έχει η επιστροφή στην Ελλάδα των γλυπτών του Παρθενώνα και μάλιστα έχει το ενδιαφέρον του δημοσίευμα του Bloomberg με τίτλο: «Τα Ελγίνεια Μάρμαρα της Ελλάδος δεν είναι της Βρετανίας».
Να επισημάνουμε εδώ, πως αν και χρήσιμη η σχετική δημοσιότητα για τους κλοπιμαίους θησαυρούς μας από Βρετανία, αυτή από μόνη της δεν αρκεί. Επιβάλλεται ορθή στρατηγική και πίεση με επιμονή μέχρι τη στιγμή που το αίτημά μας θα δικαιωθεί
Οι χλιαρές, κατά καιρούς αναφορές από υψηλόβαθμος πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες δεν αρκούν. Σχετικές δηλώσεις πρωθυπουργών και προέδρων ως σήμερα, έχουν καθαρά εθιμοτυπικό και διεκπεραιωτικό χαρακτήρα για να αποπροσανατολίζουν το λαό μας.
Πρέπει, με πυγμή να απαιτήσουμε το δίκιο μας, να δώσουμε να γίνει κατανοητό πως η περίοδος της αποικιοκρατίας έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και τα δίκιο μας θα το κατακτήσουμε με όλα τα μέσα.
Βεβαίως, μέχρι τη στιγμή της δικαίωσης και όσο η Βρετανία δεν μας αντιμετωπίζει φιλικά, αλλά αλαζονικά, οφείλουμε να κατατάσσουμε τη Βρετανία στις εχθρικές και όχι φιλικές χώρες και η δράση της χώρας να είναι σε αντιστοιχία με την θέση αυτή.
Ο τρόπος με τον οποίο υποδεχτήκαμε πρόσφατα τον σημερινό βασιλιά Κάρολο αποτελεί μια δουλοπρεπή στάση προς ένα εχθρικό, τουλάχιστον ως σήμερα, ηγέτη.
Στον στόχο, βέβαια, της δικαίωσής μας, υπολογίζουμε στην ιδεολογική παράμετρο. Αυτή δεν είναι χωρίς σημασία, αλλά φυσικά δεν αρκεί.
Ασφαλώς, βοηθά η αναφορά στο φιλέλληνα λόρδο Βύρωνα και τη στάση του.
-Επίσης έχει τη σημασία της η πρόσφατη απόφαση του Πάπα Φραγκίσκου να επιστρέψει στην Ελλάδα τρία θραύσματα των Γλυπτών του Παρθενώνα ως μια «ειλικρινή επιθυμία να ακολουθηθεί ο οικουμενικός δρόμος της αλήθειας», όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε η σχετική ανακοίνωση του Βατικανού.
Δεν είναι δυνατό να ανεχόμαστε και να μην καυτηριάζουμε την πάγια, απαράδεκτη θέση της βρετανικής κυβέρνησης, η οποία αρνείται κατηγορηματικά να αλλάξει τον νόμο του 1963 που απαγορεύει στο Βρετανικό Μουσείο την μόνιμη παραχώρηση των εκθεμάτων του.
Η Βρετανία δεν θέλει να καταλάβει πως η εποχή της αποικιοκρατίας έχει παρέλθει, όσον αφορά την Ελλάδα, αλλά και για όλο τον κόσμο. Η ευγενική, λοιπόν, αλλά σε τελευταία ανάλυση δουλοπρεπής συμπεριφορά μας σε θρασείς ηγέτες, όπως της Βρετανίας, δεν πρόκειται να αποφέρει θετικό αποτέλεσμα, γιατί οι χώρες αυτές απλά δεν έχουν πολιτική που βασίζεται σε αξίες. Λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο με βάση το δικό τους συμφέρον που πρέπει όλοι οι υπόλοιποι μεταξύ αυτών και εμείς να το αποδεχτούν.
Ποια πρέπει να είναι η απάντησή μας
1. Σε διμερές επίπεδο πρέπει να δυναμώσει η απαίτηση μας για επιστροφή των θησαυρών στη χώρα μας. Όσο η κυβέρνηση της Βρετανίας δεν το δέχεται, ακύρωση όλων των οικονομικών συνεργασιών μαζί της. Ένταξη της Βρετανίας στη λίστα των εχθρικών χωρών μας. Στον σημερινό πολυπολικό κόσμο«έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια»
2. Σε όλα τα φόρα, στα πλαίσια της ΕΕ, ΟΗΕ κλπ ψηφίσματα για την επιστροφή των θησαυρών μας
3. Κοινές διακηρύξεις και συντονισμός δράσεων με όλες εκείνες τις χώρες (πχ Αίγυπτος , Κίνα κλπ που έχουν υποστεί παρόμοιες απώλειες θησαυρών.
4. Να αξιοποιήσουμε την ευρύτερη διεθνή κινητικότητα. Πχ πρόσφατα υπήρξε η «Κοινή διακήρυξη Ρωσίας και χωρών της Αφρικής: "Να πληρωθούν αποζημιώσεις για τις ζημίες της αποικιοκioκρατίας». Η Ρωσία και οι αφρικανικές χώρες συμφώνησαν να συνεργαστούν, να ζητήσουν αποζημιώσεις για τη ζημία που προκάλεσε η αποικιοκρατία και να επιδιώξουν την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών τους, σύμφωνα με την τελική διακήρυξη της συνόδου κορυφής Ρωσίας-Αφρικής που αναρτήθηκε στον ιστότοπο του Κρεμλίνου. Σύμφωνα με τη διακήρυξη, στους στόχους περιλαμβάνεται και η επιστροφή "πολιτιστικών τεχνουργημάτων που απομακρύνθηκαν κατά τη διαδικασία της αποικιοκρατικής λεηλασίας".
Αυτό συνιστά ενδιαφέρουσα εξέλιξη που πρέπει να αξιοποιηθεί.
Να τονίσουμε εδώ πως υπηρετεί το στόχο μας ο δημόσιος διάλογος που διεξάγεται σε παγκόσμιο επίπεδο, για θέματα που αφορούν την επιστροφή έργων τέχνης. Έχει τη σημασία της για παράδειγμα η τοποθέτηση της διευθύντριας του μουσείου του Λούβρου Λορένς ντε Καρ, η οποία έχει πει πως ανήκει σε μια γενιά επιμελητών που «είναι ανοικτή στο να επιστρέψει κάτι που λανθασμένα βρίσκεται εκεί».
Είναι επίσης σημαντική η στήριξη του αιτήματός μας από σημαντικές προσωπικότητες της χώρας μας και διεθνείς προσωπικότητες έχουν τη δική τους σημαντική συμβολή στην προώθηση στόχων και συμφερόντων της χώρας μας.
Κάποια παραδείγματα:
• Ο αγώνας της Μελίνας Μερκούρη για επιστροφή γλυπτών του Παρθενώνα. Όταν η Μελίνα αναφερόταν στα Μάρμαρα του Παρθενώνα τα πρόβαλε σαν την ουσία της ελληνικότητάς μας.
Σημαντική η στήριξη των ελληνικών συμφερόντων από το Λόρδο Βύρωνα.
Όμως, εκτός από αυτά τα φωτεινά παραδείγματα , έχει σημασία η στάση του λαού μας. Ο λαός μας οφείλει να τιμά την ιστορία μας και αυτό δεν γίνεται μόνο διαβάζοντάς την. Πρέπει και να την τιμούμε και ο καλύτερος τρόπος τιμής είναι η ενεργή δράση και όχι η απραξία.
Πρέπει να είναι ισχυρό, και όχι χαλαρό και δημοσιοσχεσίτικο, το αίτημα μας να επιστραφούν στην πατρίδα μας, στη χώρα που ανήκουν, τα αγάλματα του Παρθενώνα και όχι μόνο. Ο αγώνας μας οφείλει να στοχεύει στο να επιστραφούν όλα τα μνημεία και θησαυροί που έχουν κλαπεί και κοσμούν Μουσεία και συλλογές σε Βρετανία, Λούβρο, ΗΠΑ και όπου αλλού.
3.Κυπριακό
Για την Βρετανία, έχει ενδιαφέρον η στάση της στον Β’ΠΠ. Η στάση της και εκμετάλλευση της Ελλάδας είναι γνωστή τον 20ο αιώνα και πριν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι γνωστός, επίσης, ο αρνητικός, παρεμβατικός ρόλος της στον εμφύλιο πόλεμο. Βεβαίως, μετά το τέλος του Β’ΠΠ και του Εμφυλίου τα κλειδιά της Ελλάδας παίρνουν οι ΗΠΑ παίρνοντας την σκυτάλη από Βρετανία.
Ιδιαίτερα έχει σημασία ο ρόλος της Βρετανίας στην Κύπρο και η φιλοτουρκική στάση της στο Κυπριακό.
Είναι καταγεγραμμένη πλέον ιστορικά, η στάση και ευθύνη των αρχών του Φόρεϊν Όφις. Γνωστός, γενικότερα, ο ρόλος του στο Κυπριακό. Βεβαίως έχει τη σημασία της και η αντίδραση της Λευκωσίας, που ενίοτε παρασύρεται από το γνωστό αφήγημα “καθωσπρεπισμού” νουνεχών βρετανολάγνων, ότι δεν πρέπει να ενοχλείται το Λονδίνο. Η Βρετανία, αντί να στραφεί προς την κατοχική δύναμη, να ζητήσει να συνεργασθεί για να δοθεί δίκαιη λύση, καλεί την ελληνική πλευρά να δώσει αυτή κίνητρα, δώρα.
Η κυρίαρχη θέση της Βρετανίας είναι πως η Κύπρος πρέπει να θεωρείται από αυτούς αποικία και οι εκάστοτε πρέσβεις να συμπεριφέρονται ως να βρίσκονται σε κράτος μπανανία, όπου μπορούν να “συμβουλεύουν” πώς θα γίνει προτεκτοράτο δικό τους και της Τουρκίας. Είναι σαφές πως η μόνη οδός αντιμετώπισης είναι η οριστική αποαποικιοποίηση, η οποία συνδέεται με την οριστική και πλήρη εφαρμογή της κυριαρχίας από τη χώρα μας. Όσον αυτό δεν συνειδητοποιείται θα έχουμε τα ίδια φαινόμενα, τις ίδιες συμπεριφορές.
Επίλογος
Η Βρετανία εφάρμοζε και εφαρμόζει εχθρική στάση απέναντι στη χώρα μας. Ενδεικτική είναι η προναφερόμενη στάση απέναντι στους κλοπιμαίους θησαυρούς μας,αλλά και σε σχέση με το Κυπριακό. Όμως, το κύριο είναι η στάση και οι δράσεις των κυβερνήσεών μας. Η απάντηση στο ερώτημα αν είναι φιλική ή εχθρική χώρα η Βρετανία πρέπει να είναι σαφής. Είναι εχθρική και με βάση αυτή τη θέση να καθοριστεί η στάση της χώρας μας. Οφείλουμε να εγκαταλείψουμε ανούσιες ευγένειες και να στοχεύσουμε «στο ψητό».
Να διακηρύξουμε πως δεν θεωρούμε, πλέον, φίλες, κάποιες χώρες, οι οποίες επιμένουν να μας εκμεταλλεύονται, και να αποδεχόμαστε φιλικές σχέσεις, επειδή ορισμένα κέντρα,(πχ ΕΕ), το επέβαλαν. Τέτοια χώρα είναι η Βρετανία. Πραγματικό κριτήριο για φιλικές σχέσεις πρέπει να είναι το αν η όποια χώρα αποδέχεται ισότιμες, αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με Ελλάδα.
Ειδικά για την επιστροφή των θησαυρών μας κάποιες δράσεις μας θα μπορούσαν να είναι:
1. Μέσω ΕΡΤ, αλλά και μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος και κάθε άλλου πρόσφορου τρόπου, ενδυνάμωση της κοινής γνώμης με την καλλιέργεια διεκδικητικού πνεύματος για το αίτημα αυτό. Να γίνουμε όλοι ενεργοί πολίτες που δεν κλείνουν τα μάτια στην κλοπή και στην κάθε μορφής αδικία
2. Μέσω ειδικών, αρμόδιων υπαλλήλων, σταδιακή καταγραφή όλων των μνημείων, όπου και αν βρίσκονται, που διεκδικούμε την επιστροφή τους Συλλογή υπογραφών για τη διεκδίκηση που πρέπει να προσεγγίσουν τον αριθμό όλων όσων έχουν δικαίωμα ψήφου (περίπου 8 000000 υπογραφές) αλλά και όλων των Ελλήνων
3. Αξιοποίηση της ξεκάθαρης θέσης της Unesco υπέρ της Ελλάδας για τα γλυπτά του Παρθενώνα
4. Το Υπουργείο Πολιτισμού να παρουσιάσει στη Βουλή σχετικό διεκδικητικό πρόγραμμα για την προώθηση του στόχου αυτού
5. Ιδεολογικός αγώνας. Τεκμηριωμένη απάντηση από δικούς μας ειδήμονες αρχαιολόγους στην προπαγάνδα που διεξάγουν διάφοροι ιδιοτελείς κονδυλοφόροι του εξωτερικού για να τεκμηριώσουν και να πείσουν πως όλα τα κλοπιμαία βρίσκονται νόμιμα στο εξωτερικό και σε ξένα Μουσεία. Υποβολή αιτήματος μας για την επιστροφή, όχι μόνο στις χώρες αποδέκτες των κλοπιμαίων αλλά και στον ΟΗΕ.
6. Συντονισμός με κυβερνήσεις χωρών που έχουν υποστεί παρόμοιες εγκληματικές ενέργειες πχ Αίγυπτος, Κίνα, Ιράκ, Ινδία, Ιράν κλπ
Να αναφέρουμε εδώ μια σημαντική πτυχή. Τη δράση του δικού μας Λόρδου Βύρωνα για τα γλυπτά του Παρθενώνα. Ο δικός μας Λόρδος Βύρωνας καταράστηκε τον Σκωτσέζο ευγενή Έλγιν για τη λεηλασία της ακρόπολης.
Δεν παρακαλούμε, λοιπόν, αλλά απαιτούμε.
Απαιτούμε μέχρι να υλοποιηθεί το αίτημά μας. Και ας μην σταματήσουμε τον αγώνα ως την ΝΙΚΗ.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ για τα Γλυπτά.
Ασφαλώς οι ξένες κυβερνήσεις που απορρίπτουν το αίτημά μας παίρνουν υπόψη τις απώλειες εσόδων που θα έχουν από την επιστροφή στην Ελλάδα των μνημείων. Προτείνω να τους κάνουμε ένα δώρο. Να μην τους ζητήσουμε κανένα ποσό από όσα έχουν κερδίσει μέχρι σήμερα τις δεκαετίες που τα εκθέτουν στα Μουσεία τους.
Πρόσφατα δημοσιεύματα {άρθρο στη Γαλλική εφημερίδα (Liberation Liberation) } αναφέρουν ότι «Χρυσά κοσμήματα, πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι που χρονολογούνται από τον 15ο αιώνα π.Χ. έως τον 19ο αιώνα έκαναν φτερά από τις αποθήκες του Βρετανικού Μουσείου, σε μια υπόθεση που φαίνεται να είναι η μεγαλύτερη παραβίαση ασφαλείας στη σύγχρονη ιστορία του.»
Η εξέλιξη αυτή αποδεικνύει την εγκληματική αδιαφορία της κυβέρνησης μας που ανεύθυνα παρακολουθεί σαν ουδέτερος παρατηρητής τα τεκταινόμενα
Όσον αφορά το Κυπριακό η θετική εξέλιξη θεωρώ πως θα είναι πιο εφικτή στο βαθμό που δυναμώνει ο ρόλος του ΟΗΕ και Ελλάδα και Κύπρος αξιοποιεί τον αυξανόμενο ρόλο των BRICS.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Bring Them Back Manifesto – Οιαρχέςμας
https://www.bringthemback.org/el
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
