Της Αντωνίας Πάνου
Οι Παλαιστίνιοι ζουν κάτω από έναν τρομερό ζυγό εδώ και εβδομήντα πέντε χρόνια. Τα εργαλεία της αποικιοποίησης είναι ποικίλα. Από τα πιο προφανή, όπως ο πανταχού παρών ισραηλινός στρατός, τα σημεία ελέγχου, οι έποικοι και οι βομβαρδισμοί, ο αποκλεισμός της Γάζας από το 2007- μέχρι τα λιγότερο θεαματικά, όπως η οδική υποδομή, το τείχος αποκλεισμού της Γάζας, το σκληρό και ταπεινωτικό σύστημα αδειών που διέπει την καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων, η διαίρεση της Δυτικής Όχθης σε ζώνες που διευκολύνουν τον εποικισμό και τον έλεγχο των πόρων, ή οι αυθαίρετες διοικητικές κρατήσεις-φυλακίσεις.
Όλα αυτά τα πράγματα συνιστούν το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που είναι το ισραηλινό απαρτχάιντ.
Η απρόσμενη επίθεση που εξαπέλυσε η Χαμάς εναντίον του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου δεν είναι παρά η τελευταία αγανακτισμένη απάντηση των Παλαιστινίων στο απαρτχάιντ. Η επίθεση προκάλεσε σοκ σε ολόκληρο τον κόσμο. Το αιφνιδιαστικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να συγκριθεί παρά μονάχα με εκείνο του πολέμου του Γιομ Κιπούρ, πενήντα χρόνια νωρίτερα (6 Οκτώβρη 1973).
Για την δράση της Χαμάς
Ο αποκλεισμός της Γάζας, που θεσπίστηκε το 2007, θεωρήθηκε από πολλούς ως το πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της πολιτικής και στρατιωτικής επάρκειας της Χαμάς. Εκπλήσσει η στρατηγική της ευελιξία απέναντι σε έναν τόσο ισχυρό εχθρό: το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ, του τοποτηρητή των συμφερόντων του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού[1] στη Μέση Ανατολή.
Τα χρόνια αυτά έδωσαν στη Χαμάς και στις συνεργαζόμενες επαναστατικές παλαιστινιακές οργανώσεις τη δυνατότητα να δημιουργήσουν σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης σε όλη την Παλαιστίνη, στρατολόγησης μελών από την αγανακτισμένη νεολαία της χώρας, τροφοδοσίας και υποστήριξης της στα Παλαιστινιακά εδάφη. Μέλη της βρίσκονται - εκτός της Γάζας - στη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στις φυλακές, στους Παλαιστίνιους της Διασποράς ιδιαίτερα τους πρόσφυγες στις γειτονικές αραβικές χώρες (Λίβανο, Ιορδανία, Αίγυπτο κ.λπ.) και σε όλο τον πλανήτη. Η πολιτική της ηγεσία βρίσκεται στο Κατάρ, η στρατιωτική μέσα στη Γάζα.
Της έδωσαν ακόμα τη δυνατότητα να αποκτήσει συμμάχους και υποστηρικτές στα όπλα (Χεζμπολάχ Λιβάνου, Χούθι Υεμένης, σιϊτικές ομάδες σε Ιράκ, Συρία, Ιράν) να εξοπλιστεί και να κατασκευάσει η ίδια οπλισμό από υλικά τα οποία βρίσκονταν μέσα στη Γάζα. Απόκτησε τις γνώσεις ώστε να καταρτίσει ιδιαίτερα ευφυές σχέδιο επίθεσης και σε απρόσμενη χρονική στιγμή ανατρέποντας όχι μόνο τη λήθη του Παλαιστινιακού ζητήματος από την παγκόσμια γεωπολιτική ατζέντα αλλά και όλη την παγκόσμια κατακτημένη τάξη πραγμάτων.
Έφερε και πάλι στο προσκήνιο το σχέδιο του ΟΗΕ για τη δημιουργία στην περιοχή ενιαίου και ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα όρια του 1967, και την επιστροφή των προσφύγων.
Αιφνιδιασμός Ισραήλ, ΗΠΑ και Σιωνιστικών Λόμπι
Η υπερδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου αιφνιδιάστηκε εξαιρετικά. Κουρελιάστηκε η αλαζονεία του πιο καλά οργανωμένου αμυντικού συστήματος. Το φοβερό τείχος απομόνωσης της Γάζας και το υπερσύγχρονο αντιπυραυλικό σύστημα αναχαίτισης πυραύλων από το εσωτερικό της Γάζας έπεσαν ως τραπουλόχαρτα. Αποδείχτηκαν δε ανεπαρκείς οι χιλιάδες μυστικοί πράκτορες μέσα στην ίδια τη Γάζα που δεν κατάφεραν να αποκαλύψουν έγκαιρα τη μυστική επιχείρηση που προκάλεσε 1.200 νεκρούς Ισραηλινούς και έδωσε στη Χαμάς 240 ομήρους.
Από τις 7 Οκτώβρη άρχισε και η εξόντωση με αεροπορικούς βομβαρδισμούς του λαού της Γάζας, η αποστέρησή του από νερό, ηλεκτρικό, τρόφιμα και φάρμακα, η καταστροφή των υποδομών, των κοινωνικών, εκπαιδευτικών και νοσηλευτικών δομών και η απηνής εκδίωξη των αμάχων προς το νότιο τμήμα της Γάζας.
Η πορεία των αμάχων από το βόρειο τμήμα της Γάζας παρομοιάστηκε από τα διεθνή πρακτορεία με την έξοδο των πληθυσμών από Ρουάντα ή Βοσνία. Άφηναν τη βόρεια Γάζα, όπου κάθε τι χτισμένο μετατρέπονταν σε σωρούς από χαλάσματα, και πορεύονταν προς το νότο ο οποίος -και παρά τις διαβεβαιώσεις περί του εναντίου- βομβαρδίζονταν και αυτός. Ανενδοίαστη η ισραηλινή κυβέρνηση προανήγγειλε για πρώτη φορά, -στην πρόσφατη τουλάχιστον ιστορία- εθνοκάθαρση μέσω γενοκτονίας.
Οι κυβερνήσεις της αναπτυγμένης Δύσης (ΗΠΑ και ΕΕ) παρέμειναν όχι μόνο ατάραχες, αλλά και ακόμα, απαγορεύουν και καταστέλλουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις υπέρ της Παλαιστίνης ενώ προωθούν και προστατεύουν αυτές που διοργανώνουν τα σιωνιστικά λόμπι.
Οι υποστηρικτές της παλαιστινιακής υπόθεσης
Τα αραβικά και μουσουλμανικά κράτη υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους και πολλά από αυτά ανακαλούν τους πρέσβεις τους από το Ισραήλ. Διακόπτονται οι συνεννοήσεις μεταξύ ΗΠΑ και Σαουδικής Αραβίας που είχαν ξεκινήσει για αποκατάσταση σχέσεων, η Τουρκία τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ της Παλαιστίνης, όπως και ο βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας, ενώ ο Σίσι της Αιγύπτου αρνείται κατηγορηματικά να πάρει πρόσφυγες της Παλαιστίνης στα αιγυπτιακά εδάφη όσο και αν τον πιέζουν Αμερικάνοι-Ευρωπαίοι. Πολλά μέλη των BRICS υποστηρίζουν την εκεχειρία, πολλές αφρικάνικες και λατινοαμερικάνικες χώρες επίσης.
Οι Χούθι της Υεμένης υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους με εκτόξευση πυραύλων προς το Ισραήλ, ελέγχουν τα στενά του περάσματος προς την Ερυθρά θάλασσα, αποκλείουν τη διέλευση πλοίων ισραηλινών συμφερόντων. Η Χεζμπολάχ του Λιβάνου τους υποστηρίζει ένοπλα, αντιδρώντας στις παρενοχλήσεις των ισραηλινών, στα κοινά τους σύνορα. Οι σιιτικές πολιτοφυλακές βομβαρδίζουν τις βάσεις των αμερικάνων στη Συρία, το ίδιο και αυτές του Ιράκ.
Όλα αυτά τα κράτη (με εξαίρεση ίσως των Χούθι) και δυνάμεις είναι πολύ προσεκτικά. Δεν θέλουν να μετατραπεί ο πόλεμος σε έναν σημαντικό περιφερειακό πόλεμο. Ακόμα και το Ιράν. Υποστηρίζει, απειλεί αλλά δεν αναμιγνύεται στην πράξη.
Θαυμαστές είναι οι λαϊκές φιλοπαλαιστινιακές κινητοποιήσεις παντού στον κόσμο. Παρόλη την ξέφρενη προπαγάνδα, όλων των αντιδραστικών κυβερνήσεων, για το δικαίωμα στην «αυτοάμυνα» των ισραηλινών, τα πλήθη πλημμυρίζουν τις κυριότερες πόλεις των ΗΠΑ, της ΕΕ, των αραβικών, μουσουλμανικών χωρών, των χωρών της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Ακόμα και εδώ, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, η πορεία ήταν γεμάτη με Παλαιστινιακές σημαίες.
Τη δύσκολη θέση της κυβέρνησης Νετανιάχου από την αρνητική παγκόσμια κοινή γνώμη επιδεινώνουν οι διεκδικήσεις των συγγενών των ομήρων της Χαμάς. Οι τελευταίοι διαδηλώνουν κάθε Σάββατο, στο Τελ Αβίβ, για να πιέσουν την κυβέρνηση (η οποία αρχικά δεν είχε καμμιά τέτοια πρόθεση) να απελευθερώσει τους ομήρους.
Την εβδομάδα που μας πέρασε οι Πρωθυπουργοί της Ισπανίας και του Βελγίου μετά από μιαν επίσκεψη στον Νετανιάχου δήλωσαν -επισύροντας την μήνι του τελευταίου- ότι τάσσονται υπέρ της κατάπαυσης του πυρός και της ειρηνικής διευθέτησης του προβλήματος με τη λύση των δύο κρατών.
Οι απώλειες των Παλαιστίνιων και των συμμάχων τους
Μέσα σε 49 ημέρες από τις 7 Οκτώβρη μέχρι τις 24 Νοέμβρη -πρώτη ημέρα της τετραήμερης εκεχειρίας μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ- έχουν διαπιστωθεί περί τις 15.000 άμαχους νεκρούς Παλαιστίνιους μεταξύ των οποίων 7.500 παιδιά . Ολόκληρες οικογένειες (με 30 έως και 50 άτομα) έχουν εξοντωθεί μέσα στα σπίτια τους από βόμβες, μωρά μέσα σε θερμοκοιτίδες νοσοκομείων έχουν αφεθεί στην τύχη τους και χειρουργεία γίνονταν δίχως αναισθητικό, λόγω έλλειψης ηλεκτρικού και φαρμάκων. Τα περισσότερα νοσοκομεία της Γάζας, ανάμεσά τους το μεγαλύτερο Αλ Σίφα, καταστράφηκαν τελείως στην προσπάθεια των ισραηλινών να βρούν τα περάσματα στις υπόγειες σήραγγες της Χαμάς. Τα πειστήρια που εκθέσανε ήταν πραγματικά για γέλια. Ο διοικητής-γιατρός του Νοσοκομείου συνελήφθη από την υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας του Ισραήλ…
Ρίχτηκαν βόμβες σε σχολεία με τα παιδιά μέσα, σε προσφυγικούς καταυλισμούς, σε εκκλησίες…
Πάρα πολλοί (πάνω από 150) Παλαιστίνιοι από τη Δυτική Όχθη σκοτώθηκαν και πολλαπλάσιοι τραυματίστηκαν, ενώ περί τους 70 μαχητές της Χεζμπολάχ, στα σύνορα με τον Λίβανο, έγιναν θύματα επιθέσεων των Ισραηλινών.
Επίσης, 100 υπάλληλοι των υπηρεσιών του Ο.Η.Ε. σκοτώθηκαν, γεγονός πρωτοφανές για εμπόλεμες ζώνες.
Οι απίστευτες θηριωδίες του ισραηλινού στρατού δεν έχουν τέλος…
Οι δικές του απώλειες βέβαια, δεν δίνονται στη δημοσιότητα. Είναι όμως σίγουρο, από σποραδικά ανακοινωθέντα των Παλαιστινιακών οργανώσεων που οι μαχητές τους αντιστέκονται με δυναμισμό στις χερσαίες ισραηλινές επιχειρήσεις, ότι έχουν βγεί εκτός μάχης πολλά ισραηλινά τεθωρακισμένα και ισραηλινοί στρατιώτες.
Τα αποτελέσματα της αντιπαράθεσης μέχρι τώρα
Ο αγώνας των αντιστασιακών οργανώσεων, η απίστευτη αντοχή και το δεν «παίρνει άλλο» του παλαιστινιακού λαού, τόσο της Γάζας όσο και της Δυτικής ‘Όχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, ταυτόχρονα με την διεθνή συμπαράσταση από τους λαούς του κόσμου, έφεραν τους Παλαιστίνιους κοντά στην πρώτη νίκη.
Ο Ιμπραήμ Ραΐσι, πρωθυπουργός του Ιράν, στην αναγγελία της πρώτης εκεχειρίας για ανταλλαγή ομήρων και παροχή-είσοδο στη Γάζα ανθρωπιστικής βοήθειας με είδη πρώτης ανάγκης (νερό, καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα), τους συνεχάρη ήδη για τη νίκη τους.
Οι διεθνείς δεξαμενές σκέψης αμερικανονατοϊκών συμφερόντων αρχίζουν να μιλάνε ότι είναι πιο συμφέρον για τις ΗΠΑ να επιδιώξει μια πολιτική κατευνασμού του Ισραήλ και ειρηνικών διευθετήσεων στην περιοχή προσπαθώντας να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία. «Καθόσον ο διάδοχος του θρόνου πρίγκηπας Μωχάμεντ Μπιν Σάλμαν είναι ο μόνος που θα μπορούσε να σταθεί διαλλακτικά τόσο απέναντι στους Αμερικάνους όσο και στα κράτη του Κόλπου, στο Ιράν, τους Αραβικούς και Μουλσουμανικούς λαούς, με στόχο την επίτευξη του μεγαλοπρεπούς οικονομικού σχεδίου του για την επόμενη μέρα της Σαουδικής Αραβίας». Μόνο με αυτόν τον τρόπο, προτείνουν οι δεξαμενές σκέψης, δεν θα παραγκωνιστούν τελείως οι ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή.
Όλοι παροτρύνουν τον Μπάιντεν να συμβάλλει με ειρηνικό τρόπο στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στην περιοχή.
Όντως όλα αυτά επικυρώνονται από τις ανακοινώσεις του ίδιου του πρίγκηπα στη διαδικτυακή έκτακτη σύνοδο των ΒRICS στις 21.11.2023[2] Εκεί ο διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας τόνισε: «η Σαουδική Αραβία ζητά την έναρξη μιας σοβαρής και συνολικής ειρηνευτικής διαδικασίας για την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους κατά μήκος των συνόρων του 1967».
«Η θέση του βασιλείου είναι σταθερή και σθεναρή. Δεν υπάρχει τρόπος να επιτευχθεί ασφάλεια και σταθερότητα στην Παλαιστίνη παρά μόνο μέσω της εφαρμογής διεθνών αποφάσεων που σχετίζονται με τη λύση των δύο κρατών», δήλωσε ο Μπιν Σαλμάν.
Παράλληλα, ο Νοτιοαφρικανός πρόεδρος Σίριλ Ραμαφόζα, ανοίγοντας τις εργασίες της έκτακτης διαδικτυακής συνόδου της ομάδας των BRICS, που συνεκλήθη με αντικείμενο την κατάσταση στη Γάζα και στη Μέση Ανατολή, κατηγόρησε το Ισραήλ για «εγκλήματα πολέμου» και «γενοκτονία» στη Γάζα. Στη Σύνοδο αυτή μετέχει και ο Πούτιν και ο Γ. Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.
«Προτρέπουμε τη διεθνή κοινότητα να συμφωνήσει σε επείγουσες και συγκεκριμένες ενέργειες για να τερματιστεί η συμφορά στη Γάζα και να ανοίξει ο δρόμος για μια δίκαιη και ειρηνική επίλυση αυτής της σύγκρουσης».
Παραθέτοντας δε έναν κατάλογο αυτών των προτεινόμενων ενεργειών, έβαλε πρώτα από όλα την «άμεση και πλήρη» κατάπαυση του πυρός και την ανάπτυξη μιας ταχείας δύναμης των Ηνωμένων Εθνών, «με την εντολή να εποπτεύσει την παύση των εχθροπραξιών και την προστασία των αμάχων».
Υπέρ της ειρηνικής επίλυσης λειτουργούν και οι επερχόμενες σε ένα χρόνο προεδρικές εκλογές στην Αμερική και ο φόβος των Δημοκρατικών ότι θα χάσουν.
Η πρώτη εκεχειρία
Η πρώτη συμφωνία που επικυρώθηκε από το Ισραήλ το βράδυ της Τρίτης εκτός της τετραήμερης εκεχειρίας και της προμήθειας καυσίμων, τροφίμων, φαρμάκων και νερού περιλαμβάνει την απελευθέρωση 150 Παλαιστίνιων κρατουμένων[3] με αντάλλαγμα την απελευθέρωση 50 γυναικών και παιδιών που κρατούνται όμηροι από τη Χαμάς.
Η Χαμάς είχε καταστήσει εξ αρχής την απελευθέρωση αυτών των κρατουμένων, έναν από τους στόχους της επίθεσής της στο ισραηλινό έδαφος.
Η συμφωνία υλοποιήθηκε με τη μεσολάβηση του Κατάρ -όπου και εδρεύει η πολιτική ηγεσία της Χαμάς -απελευθερώνοντας καθημερινά 13 ισραηλινούς όμηρους (μικρά παιδιά και γυναίκες αρχικά) σε αντάλλαγμα με 39 κρατούμενους σε ισραηλινές φυλακές, πρωταρχικά γυναίκες και παιδιά. Ακόμα με τις διπλωματικές ενέργειες της Ταϊλάνδης και με τη μεσολάβηση του Ιράν απελευθερώνονται από τη Χαμάς Ταϊλανδοί αγρότες , όμηροι που δούλευαν στα κιμπούτζ (από τις 30.000). Βυτιοφόρα με καύσιμα, τρόφιμα, νερό και φάρμακα (ανθρωπιστική βοήθεια του ΟΗΕ) περνάνε καθημερινά από τη Ράφα, το συνοριακό φυλάκιο της Γάζας προς την Αίγυπτο.
Και συνεχίζουν…
Και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές μιλάνε για παράταση της εκεχειρίας με αντίστοιχη με την πρώτη συμφωνία ανταλλαγή ισραηλινών ομήρων με κρατούμενους στις φυλακές παλαιστινίους -βασικά από τη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Παρόλο που είναι ακόμα μακριά η μέρα που θα υλοποιηθεί το Παλαιστινιακό κράτος, ένα είναι σαφές: Η επιχείρηση της Χαμάς της 7 Οκτωβρίου άνοιξε το δρόμο που εδώ και πολύ καιρό είχε αποσιωπηθεί. Με μεγάλες ανθρώπινες απώλειες βέβαια αλλά ίσως όχι τόσο πολλές από όσες είχαν συνολικά στα χρόνια του 21ου αιώνα.
Ο Παλαιστινιακός λαός έχει επιλέξει: «Κάλλιο μιας μέρας ανθρώπινη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»!
[1]Η Αμερική υπήρξε μετά το 1948 ο τοποτηρητής - διάδοχος της Βρετανικής Εντολής στην περιοχή της Παλαιστίνης και στην ευρύτερη περιοχή.
[2] , όπου εκτός των αρχικών μελών (Βραζιλίας, Ρωσίας Ινδίας, Κίνας και Νοτιοαφρικανικής ΄Ενωσης) συμμετέχουν και τα νέα –από 01.01.2024 – μέλη που έχουν επιλεγεί νωρίτερα φέτος (Αργεντινή, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Σαουδική Αραβία, Ιράν και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)
[3] Στην παλαιστινιακή κοινωνία, το ζήτημα των 240 περίπου Ισραηλινών και ξένων - πολιτών, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και ηλικιωμένων, καθώς και στρατιωτών και αστυνομικών - που κρατούνται στη Γάζα από τις 7 Οκτωβρίου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με εκείνο των Παλαιστινίων που βρίσκονται έγκλειστοι στις ισραηλινές φυλακές, ο αριθμός των οποίων ανέρχεται σε 6.700, σύμφωνα με την ισραηλινή ΜΚΟ HaMoked.
ΠΗΓΗ: Kommon
