Γιώργος Κρεασίδης - prin.gr
▸Ολοκληρώθηκαν το προηγούμενο διάστημα οι εκλογές για τα διοικητικά συμβούλια των ΕΛΜΕ, των πρωτοβάθμιων σωματείων της μέσης εκπαίδευσης, με τη συμμετοχή 24.158 καθηγητών.
Οι εκλογές αφορούν 65 από τις 86 ΕΛΜΕ της χώρας και ήταν οι πρώτες μετά το 2019, καθώς η πανδημία αλλά και οι κυβερνητικές απαγορεύσεις στη συνδικαλιστική δράση με αυτή την αφορμή, εμπόδισαν τη διεξαγωγή τους στην ώρα τους.
Οι εκλογές καταγράφουν σημαντική μείωση της συμμετοχής και ήττα της κυβερνητικής παράταξης της ΔΑΚΕ που λειτούργησε σαν υπουργικό φερέφωνο. Ιδιαίτερα ενισχυμένο ήταν το πολιτικοσυνδικαλιστικό ρεύμα των Παρεμβάσεων, την έκφραση της ανεξάρτητης, αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς που αναδεικνύεται πρώτη δύναμη στις ΕΛΜΕ όπου έγιναν εκλογές.
Συγκεκριμένα στις 65 ΕΛΜΕ ψήφισαν 24.158 καθηγητές, 7.749 λιγότεροι από το 2019 με τις Παρεμβάσεις να εξασφαλίζουν 5.672 ψήφους, 517 λιγότερες από τις προηγούμενες εκλογές, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 24,3% από 20,5. Τα ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) πήραν 5.167 και 22,1% (6.373 και 21,1% το 2019), η ΔΑΚΕ είχε καθίζηση από 8.161 και 27% στους 4.643 και 19,9%. Το ΠΑΜΕ πήρε 4.593 και 19,6% από 5.316 και 17,6%, η ΠΕΚ (ΚΙΝΑΛ) 1.812 και 6,8% (1.599 και 6% το 2019), άλλα αριστερά σχήματα πήραν συνολικά 1.082 ψήφους και 4,6% (406 και 4,9%), τα λοιπά ψηφοδέλτια 624 και 2,7% (918 και 3%), ενώ τα άκυρα και τα λευκά ήταν 777 (από 1.650).
Σημαντική μείωση της συμμετοχής σε σχέση με το 2019
Η μείωση της συμμετοχής συνδέεται με την εξέλιξη της πανδημίας πριν τα Χριστούγεννα, περίοδο που κυριαρχούσε η πιο επικίνδυνη μετάλλαξη «Δέλτα», τις πρωτοφανείς μεθοδεύσεις του υπουργείου Παιδείας για να εμποδίσει με κάθε μέσο τις εκλογές δεδομένου ότι ήταν αναμενόμενη η αποδοκιμασία των κυβερνητικών επιλογών αλλά και την απογοήτευση από τη στάση της ΟΛΜΕ με βάση τις επιλογές του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν δόθηκε συνδικαλιστική άδεια για να πραγματοποιηθούν οι εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις με πρόσχημα την πανδημία, τη στιγμή που η εκπαίδευση λειτουργούσε κανονικά με στοιβαγμένους μαθητές και αίρονταν οι περιορισμοί στην κοινωνική ζωή.
Οι εκλογές αυτές δεν ήταν μια τυπική καταστατική διαδικασία αλλά μια στιγμή στη προσπάθεια να σπάσει ο γύψος που επιχείρησε να βάλει η κυβέρνηση στη δράση των εργαζομένων. Στον αγώνα αυτό, οι Παρεμβάσεις είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Με πολύπλευρο αγώνα που οδήγησε σε ήττες και απονομιμοποίηση τις επιλογές της υπουργού Παιδείας Κεραμέως, οι εκπαιδευτικοί ήταν μια μαχόμενη δύναμη για το εργατικό κίνημα. Κορυφαία στιγμή ήταν η πρώτη φάση της απεργίας-αποχής από την αξιολόγησης της εκπαίδευσης, με καθολική συμμετοχή που βρήκε απέναντι τις κυβερνητικές απειλές, τις δικαστικές αποφάσεις και το ξεπούλημα από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Η δυναμική αυτή ασφαλώς δεν καταγράφει μια ολοκληρωμένη εικόνα, καθώς για παράδειγμα λείπουν από τον εκλογικό χάρτη οι ΕΛΜΕ που υπό τον έλεγχο του κυβερνητικού συνδικαλισμού έχουν «παγώσει» κάθε διαδικασία και επιδιώκεται ο δικαστικός διορισμός διοίκησης δήθεν λόγω πανδημίας. Σίγουρα όμως αντανακλά το γεγονός ότι οι δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς που αρνήθηκαν το «θα λογαριαστούμε μετά (την πανδημία)» συμβάλλουν στο να κρατηθούν τα σωματεία ζωντανά και να είναι μια μάχιμη έπαλξη για την υπεράσπιση της εργασίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων, αμφισβητώντας έμπρακτα λογικές κοινοβουλευτικής αναμονής και αγώνων συμβολικών ή απλής διαμαρτυρίας που δίνουν χώρο και χρόνο στην αντιλαϊκή πολιτική.
