Η επαύξηση του σχολικού ωραρίου σε Δημοτικά και Νηπιαγωγεία έριξε για ακόμη μία φορά από τα σύννεφα εκπαιδευτικούς, ακαδημαϊκούς, ειδικούς της εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και κάθε άμεσα ενδιαφερόμενο.

Η αίσθηση που δίνεται είναι ότι σε κάποιο πρόχειρο brainstorming διαμορφώνονται ορισμένες ευλογοφανώς ενδιαφέρουσες ιδέες κι από εκεί, παρακάμπτοντας όλα τα απαιτούμενα στάδια για τη λήψη χάραξης εκπαιδευτικής πολιτικής σε στρατηγικό επίπεδο, ανακοινώνονται οι όποιες αποφάσεις.

Ως μόνη αιτιολόγηση προβάλλεται η κοινωνική αναγκαιότητα, η οποία σύντομα αποδεικνύεται επίφαση ικανοποίησης των όρων της αγοράς. Οπωσδήποτε η οικονομία αποτελεί σημαντικότατο μέρος της κοινωνικής διάδρασης. Είναι όμως αυτό αρκετό, ώστε ο λόγος της να αποτελεί θέσφατο;

Αλλά ας ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά, τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, με τυχαιότητα ίσως αντιπροσωπευτική.

Σχολικό ωράριο:

Αυστραλία: 09:00 – 15:30

Ηνωμένο Βασίλειο: 09:00 – 15:30

Βραζιλία: 07:00 – 12:00

Γαλλία: 08:00 – 16:00

Ιαπωνία: 08:45 – 15:15

Κένυα: 08:00 – 16:00

Ρωσία: 08:30 – 15:00

Ν. Κορέα: 08:00 – 16:00

Κίνα: 07:30 – 17:00

Παρά τις όποιες πολιτειακές-ιδεολογικοπολιτικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των παραπάνω, όλες τους έχουν υλικοτεχνική υποδομή και ΑΠΣ, το οποίο έχει διαμορφωθεί να υποστηρίξει το αντίστοιχο ωράριο. Το πλέον διευρυμένο είναι αυτό της Κίνας. Δεν είναι της παρούσης η ανάλυση των επιπτώσεων σε κοινωνικό επίπεδο του κινεζικού συστήματος εκπαίδευσης, αν και αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά…

Η αναγγελία της υπουργού Παιδείας είναι άνευ αντικειμένου επί της ουσίας.  Πώς να κρίνει κανείς μια τέτοια στρατηγική επιλογή, όταν δεν έχει καθοριστεί ούτε καν αδρομερώς το γενικότερο πλαίσιο. Πού θα τρώνε αυτά τα παιδιά; Σε ποιες τραπεζαρίες; Θα παρέχεται γεύμα; Υπάρχει χώρος μεσημβρινής ανάπαυσης; Οι λειτουργοί της εκπαίδευσης έχουν λάβει την ανάλογη επιμόρφωση;

Οι Σύλλογοι Διδασκόντων, στο τέλος κάθε έτους προγραμματίζουν τα της επόμενης χρονιάς. Πότε θα ενημερωθούν για τις λεπτομέρειες; Μήπως όλο αυτό καταλήξει σε ένα φιάσκο, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει μια σημαίνουσα καινοτομία, υπό προϋποθέσεις;

Το Δημόσιο Σχολείο είναι μια βαριά πολεμική μηχανή γνώσης και κοινωνικοποίησης. Οι απότομες αλλαγές πορείας απλά εκτροχιάζουν τον συρμό, αφήνοντας πικρή γεύση και φοβικά σύνδρομα σε κάθε μελλοντική απόπειρα για αλλαγή και καινοτομία.

«Eπειχθήναι μεν νυν παν πρήγμα τίκτει σφάλματα.»

(Το να επιταχύνεις αλόγιστα τις εξελίξεις δημιουργεί λάθη) Ηρόδοτος
 

Πηγή: fresh-education.gr