Τον εκπαιδευτικό Γιώργο Καββαδία, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, πρώην μέλος του Κέντρου Μελέτης και Τεκμηρίωσης (ΚΕΜΕΤΕ) της ΟΛΜΕ, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εκπαιδευτικού Ομίλου και του περιοδικού Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης και συγγραφέα πολλών παιδαγωγικών βιβλίων στοχοποίησαν μια σειρά δημοσιογράφων (Δημήτρης Βενιέρης και Βιργινία Δημαρέση - Status, ο Μάνος Βουλαρίνος - skairadio,  καθώς και ο Θάνος Τζήμερος.

Ο τελευταίος σε ανάρτησή του στο προσωπικό του fb έγραψε: «Η παράταξή του λέγεται "Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής". Αυτούς πληρώνουμε για να μολύνουν τα παιδιά μας. Φαντάσου τι λέει όταν είναι μέσα στην τάξη. Αν δεν αποσταλινοποιηθεί η Παιδεία δεν γίνεται προκοπή στη χώρα.» Κάτω από αυτή τη δήλωση παρουσιάζει τη φωτογραφία του εκπαιδευτικού Γιώργου Καββαδία (στη μέση)

Οι δυο πρώτοι δημοσιογράφοι του Status "στόλισαν" στον αέρα τον εκπαιδευτικό Γιώργο Καββαδία ούτε λίγο ούτε πολύ με χαρακτηρισμούς που παραπέμπουν σε τεμπέλη και αντιδημοκρατικό καθηγητή που δεν κάνει μάθημα κλπ κλπ. Στην ίδια "ροτα" και ο Μάνος Βουλαρίνος, γνωστός για τις θέσεις του.

Προφανώς οι  ιαχές και τα γνωστά ρεφρέν για “τεμπέλη” εκπαιδευτικό που είναι απορίας άξιο "πως βρίσκεται στην τάξη" και "τι μάθημα κάνει" αποτελούν τμήμα της διαρκούς στοχοποίησης των εκπαιδευτικών από εκείνους τους δημοσιογράφους που έχουν αναλάβει την επίθεση σε κάθε ομάδα  εργαζομένων που αμφισβητεί τις επιλογές των κυβερνήσεων. 

Την καλύτερη απάντηση στους παραπάνω τη δίνουν μαθητές του Γιώργου Καββαδία με επιστολές τους. Ας τις διαβάσουμε (ενδεικτικά):

Κύριε Τζήμερε και Βουλαρίνε

Αποπειραθήκατε να στοχοποιήσετε τον καθηγητή μας, Γιώργο Καββαδία. Γνωρίζουμε ότι δεν αποτελεί ένα τυχαίο γεγονός, αλλά μια επίθεση στο εκπαιδευτικό κίνημα και όλους τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς. Δεδομένου του γεγονότος της κακής φήμης σας, αποφασίσαμε να συντάξουμε αυτή την επιστολή με σκοπό να υπερασπιστούμε τον καθηγητή μας και γιατί θεωρούμε καθήκον μας να επιστρατευτούμε στην ανθρώπινη πλευρά της υπόθεσης.

Νιώθουμε ότι το σχόλιό σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η συνέντευξη-παρωδία προσβάλει την προσωπικότητα και την ιδιωτικότητα του καθηγητή μας. Οι χαρακτηρισμοί που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, όπως «τεμπέλης» και «αντι-δημοκρατικός», δεν αποτελούν παρά μια τραγικοκωμική χυδαιότητα απέναντι σε κάθε εκπαιδευτικό του δημοσίου ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με μια πολιτική διάλυσης του δημόσιου σχολείου και καταπάτησης των μορφωτικών δικαιωμάτων της νέας γενιάς. Το δημόσιο και δωρεάν σχολείο (που στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε) δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα.

Ο χώρος που εκπροσωπείτε ύπουλα καρτερεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση των σχολείων και την διαμόρφωση ενός αποστειρωμένου πανεπιστημίου από ελευθεριακές ιδέες και ελπίδα για ζωή. Αυτό επιβεβαιώνεται με την πρόσφατη παραίτηση των εκπαιδευτικών του Μέγαρου Μουσικής και την εξίσου ντροπιαστική στάση που κρατήσατε απέναντι σε αυτή.  Μακριά από τα δεινά της φτώχειας, του πολέμου και κάθε άλλου δεινού που περιτριγυρίζει την καθημερινότητα ενός παιδιού που γεννιέται στο Κερατσίνι της ανεργίας, στα Βαλκάνια της εξαθλίωσης, στην Ευρώπη του πόνου, στην Γη της αθλιότητας. Αυτό που πραγματικά μας δίδαξε ο κ. Καββαδίας είναι ότι «αργοπεθαίνει οποίος έχει για σύντροφο την τηλεόραση», ότι πρέπει να «αντισταθούμε σε κάθε έναν, ακόμα «και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ» αντισταθείτε.». Μας δίδαξε πως «κανένας μας δεν θα μείνει εδώ» και πως «η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα». Αυτές είναι οι «αθλιότητες» τις οποίες έχει πραγματική ανάγκη το δικό σας σχολείο να εξαφανίσει.

Ο κ. Καββαδίας έχει ξεχωρίσει για τον γνήσια δημοκρατικό τρόπο και διάλογο με τον οποίο διδάσκει τους μαθητές του και με το παράδειγμά του. Τον συναντάμε σε συγκεντρώσεις, σε εκδηλώσεις ενάντια στο φασισμό, σε πορείες απαιτώντας έναν καλύτερο κόσμο, πιο δίκαιο. Θυμόμαστε όταν τον συναντήσαμε στην απεργία της 9ης Νοεμβρίου. Αν και ξέραμε ότι όλο και κάπου θα βρισκόταν μέσα στο πλήθος, όταν τον συναντήσαμε νιώσαμε μια γιορτή μέσα μας. Μια φλόγα άναψε. Άνθισαν πολλά λουλούδια μέσα μας. Το ίδιο και στις 17 Νοέμβρη, τότε που διεκδικούσαν οι νεολαίοι του παρελθόντος ακριβώς τα ίδια πράγματα με σήμερα.

Για ποιόν λόγο άραγε προσπαθείτε εσείς, με έναν τέτοιο άθλιο τρόπο επιτίθεστε σε έναν καθηγητή, έναν δημοσιογράφο, έναν αγωνιστή, έναν πάνω από όλα άνθρωπο που μας διδάσκει πως να μετατρέπουμε τα τέρατα σε ανθρώπους, πως να σχηματίζουμε την χαρά, μέσα από την ασχήμια του τόπου.

Κύριε Τζήμερε και κύριε Βουλαρίνε

Η ζωή είναι ένας άνεμος, που ορμητικά μπορεί να διαλύσει τα τανκ που ονειρεύεστε στους δρόμους, μπορεί να αναστήσει κάθε δολοφονημένο, κάθε Παύλο Φύσσα, κάθε Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, κάθε Καλτεζά και Κανελλοπούλου, κάθε Βασίλειο Μάγγο. Εμείς ανήκουμε στο εσωτερικό ενός κλοιού που συνεχώς στενεύει. Όμως ο κλοιός αυτός θα καταρρεύσει, όταν όλοι  οι καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου ξεσηκωθούν για έναν καλύτερο κόσμο      με τις αξίες της ισότητας και της αλληλεγγύης                                  

Με ειλικρίνεια,                                                                                      

οι μαθητές (τα ονόματά τους στη διάθεσή μας)