Ανοιχτή επιστολή προς (κάθε) Σύμβουλο Εκπαίδευσης:
«Δεν είμαστε δίπλα, είμαστε απέναντι!»
Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Αξιότιμε κύριε Σύμβουλε Εκπαίδευσης
Έλαβα στο προσωπικό μου e-mail τον «χαιρετισμό» σας στον οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Με την ευκαιρία της ανάληψης των καθηκόντων μου ως Συμβούλου Εκπαίδευσης Φιλολόγων θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι θα είμαι δίπλα σας σε ό,τι χρειαστείτε. Αντιλαμβάνομαι πλήρως το δύσκολο έργο σας γιατί και εγώ μέχρι πρότινος ήμουν μάχιμος εκπαιδευτικός μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, όπως και εσείς… Θα επιδιώξω εν ευθέτω χρόνω να περάσω από τα σχολεία σας ώστε να έχουμε μια δια ζώσης επικοινωνία …».
Χωρίς να σας γνωρίζω προσωπικά χρειάζεται να τονίσω ότι από τη φύση του ρόλου σας δεν μπορεί να είστε «δίπλα μας», αλλά απέναντί μας, γιατί ο θεσμικός σας ρόλος είναι η «αξιολόγηση» των εκπαιδετικών και των σχολείων.
Ως στέλεχος του αυταρχικού, γραφειοκρατικού, ιεραρχικού διοκητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης, πλήρως ελεγχόμενου που δεν υλοποιεί απλά και μόνο την κυβερνητική πολιτική, αλλά λειτουργεί ως μηχανισμός επιτήρησης, αυταρχικού ελέγχου και χειραγώγησης των εκπαιδευτικών στη βάση των πελατειακών σχέσεων και του ρουσφετιού, δεν μπορεί παρά να είστε «απέναντι» από τους μάχιμους εκαπιδευτικούς που αναπνέουν κιμωλία και πασχίζουν κόντρα σε θεούς και δαίμονες για τη μόρφωση των παιδιών του λαού.
Γνωρίζετε πολύ καλά ότι βασικό κριτήριο στην επιλογή στελεχών εκπαίδευσης είναι η υποταγή στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς με την επιβολή της «αξιολόγησης». Για αυτό και προσπαθούν με την επιβολή της αξιολόγησης, με το φόβο και τις απειλές, να υποτάξουν τους εκπαιδευτικούς για να διαλύσουν το σχολείο και τα εργασιακά μας δικαιώματα. Η αξιολόγηση αποτελεί κεντρικό μηχανισμό ανατροπής εργασιακών σχέσεων, ιδεολογικής χειραγώγησης και κατηγοριοποίησης σχολείων εκπαιδευτικών και μαθητών.Η ευκαμψία της μέσης και το τρίπτυχο συμμόρφωση – υποταγή πειθάρχηση συνθέτουν τη συνταγή της επιτυχίας.
Με τις διαδικασίες «αυτοαξιολόγησης/αξιολόγησης» που θεσμοθετεί το υπουργείο επιδιώκεται τα σχολεία να λειτουργούν ως «αυτονομημένες μονάδες», οι οποίες θ ʼ ανταγωνίζονται η μία την άλλη στην επίδειξη καλών σχολικών αποτελεσμάτων, καινοτομικών δράσεων και πρακτικών, ανεύρεσης πόρων και, τέλος, προσέλκυσης πελατών (μαθητών). Μια τέτοια προοπτική εμπεριέχει τον κίνδυνο καθυπόταξης της διδακτικής πράξης στην επιχειρηματική λογική. Το σχολείο να λειτουργεί με κριτήριο την εξεύρεση κονδυλίων και να προσαρμόζει τη λειτουργία του σ ΄αυτή την προοπτική.Και αυτούς τους στόχους υπηρετείτε και σεις ο Σύμβουλος Εκπαίδευσης.
Ως Σύμβουλος της Εκπαίδευσης μαζί με τους νέους διευθυντές εντάσσεστε στο σώμα των πραιτωριανών του ΥΠΑΙΘ, αναλαμβάνετε ρόλο «αξιολογητή» που κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς, παίζοντας ακόμα και με το ψωμί μας και την ύπαρξη του δημόσιου σχολείου. Αναλαμβάνετε να κατηγοριοποιήσετε τους εκπαιδευτικούς σε «μη ικανοποιητικούς» «ικανοποιητικούς», «πολύ καλούς», «εξαιρετικούς» προκαλώντας ανταγωνισμούς και συγκρούσεις εθίζοντας στη δουλοπρέπεια, την αυλοκολακεία και διαμορφώνοντας κλίμα υποταγής, αυστηρής πειθάρχησης και ελέγχου.
Να σας θυμίσω, τέλος ότι «ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (Δ. Γληνός). Για αυτό και ο επιθεωρητισμός δεν έχει καμία θέση στο σχολείο. Και δεν έχει κανένα άλλο περιεχόμενο και ρόλο πέραν της χειραγώγησης, του εκφοβισμού και της πειθάρχησης.
Για αυτό και εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε χρέος να αγωνιστούμε για να μην πατήσετε το πόδι σας στα σχολεία, για να μην περάσει η αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση-χειραγώγηση-πειθάρχηση.
* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» του Εκπαιδευτικού Ομίλου.
