Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πνέει τα λοίσθια, γι’ αυτό και ο αδίστακτος Κούλης έταξε λαγούς με πετραχήλια σε ένα σόου αμερικανικού τύπου, έτσι και ξανακερδίσει τις εκλογές, ξεπερνώντας σε «θα» και τον γνωστό Μαυρογιαλούρο.

Πάνω, όμως, από τις αμέτρητες υποσχέσεις έθεσε μια βασική προϋπόθεση, που οι κολαούζοι στα μίντια την πέρασαν στο ντούκου, για ευνόητους λόγους. Είπε πως τα πάντα εξαρτώνται από την «αναπτυξιακή πολιτική», η οποία δεν θα θέσει σε καμιά περίπτωση σε κίνδυνο την δημοσιονομική σταθερότητα: «Για εμένα (είπε) η διαφύλαξη της δημοσιονομικής σταθερότητας αποτελεί όρο απαράβατο», φανερώνοντας ότι τα ταξίματα είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Ειδικά για τον χώρο της Παιδείας, δεν χρειαζόταν καν αυτή η υπόμνηση για να αντιληφθούν οι πάντες, οι έχοντες σχέση με αυτόν, ότι και το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο, μαύρο και σκληρό, παίρνοντας υπόψη τα έργα και ημέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη-Κεραμέως.

Αλλά και οι ίδιες οι αναφορές του Μητσοτάκη και του προγράμματος διακυβέρνησης 2023-2027, -αν και πολύ σύντομες- περιγράφουν ένα σχολείο σκληρά ταξικό, ένα πανεπιστήμιο αλωμένο από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που ο απελπισμένος Κούλης προσπάθησε να καλύψει με ανέξοδες φιοριτούρες: Η μια είναι η αύξηση των μισθών των εκπαιδευτικών -που τώρα τάχα τους θυμήθηκε- και τους οποίους έχουν καταδικάσει στην εξαθλίωση και η κυβέρνησή του και όλες οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν τον ελληνικό καπιταλισμό. Και η άλλη, που πρόσθεσε ο Μητσοτάκης στην ομιλία του για να κάνει αίσθηση και να παίξει στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, οι διορισμοί 4.000 με 5.000 μόνιμων εκπαιδευτικών κάθε χρόνο, αναιρώντας με ταχυδακτυλουργικό κόλπο ξεπεσμένου «μάγου» τα όσα αρχικά ανέφερε περί δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Τι αναφέρει το πρόγραμμα διακυβέρνησης της ΝΔ 2023-2027 

• Διεύρυνση της εφαρμογής του ολοήμερου σχολείου ως τις 17:30 και επέκταση εφαρμογής του διευρυμένου και ενισχυμένου ολοήμερου προγράμματος σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία σε όλη τη χώρα.

• Επέκταση πρότυπων και πειραματικών σχολείων: 150 Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία μέχρι το 2027.

• Αύξηση των μισθολογικών απολαβών εκπαιδευτικών, με έμφαση στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς και σε στελέχη εκπαίδευσης με αυξημένες αρμοδιότητες.

• Ελεύθερη επιλογή από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών.

• Ανέγερση φοιτητικών εστιών για τη στέγαση 8.500 φοιτητών μέσω ΣΔΙΤ.

• Ενίσχυση του θεσμού της μαθητείας και Αναβάθμιση Επαγγελματικών Λυκείων. Επικαιροποίηση των προγραμμάτων σπουδών και αναβάθμιση των υποδομών στις Επαγγελματικές Σχολές Μαθητείας. Επέκταση του θεσμού των Πειραματικών ΕΠΑΣ και ενιαίος τρόπος λειτουργίας των ΕΠΑΛ, όπως τα Πρότυπα ΕΠΑΛ.

• Ειδικό πρόγραμμα για τον σχολικό εκφοβισμό. Εθνική στρατηγική κατά της βίας κατά των ανηλίκων.

• Voucher για διεθνώς αναγνωρισμένα πιστοποιητικά γλωσσομάθειας και ψηφιακών δεξιοτήτων σε β-βάθμια και γ-βάθμια εκπαίδευση.

• Εκκίνηση της διαδικασίας για μία γενναία Συνταγματική Αναθεώρηση που θα απελευθερώσει κοινωνικές δυνάμεις και θα εκσυγχρονίσει αναχρονιστικές διατάξεις (π.χ. άρθρο 16 για λειτουργία μη κρατικών ΑΕΙ).

Τα παραπάνω αποτελούν ήδη θεσμοθετημένες αντιδραστικές, αντιεκπαιδευτικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στις οποίες προστέθηκαν ακόμη δύο που «βγάζουν μάτι». Πρόκειται αφενός για την «ελεύθερη επιλογή από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών», που εντάσσεται στη στρατηγική κατηγοριοποίησης των σχολείων και των μαθητών και πλαισιώνεται από την αξιολόγηση και τα πρότυπα-πειραματικά σχολεία και αφετέρου για την νεοφιλελεύθερη εμμονή της ΝΔ να καταργηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος και να ιδρυθούν ιδιωτικά ΑΕΙ, που η ΝΔ προετοίμασε με ιδιαίτερη επιμονή πανεπιστημιοποιώντας τα κολλέγια των εμπόρων της γνώσης.

Ας αναφέρουμε, λοιπόν, εν τάχει τις αντιεκπαιδευτικές «θεσμικές παρεμβάσεις» της τετραετίας που ολοκληρώνεται:

• Ενταση στο έπακρο των ταξικών φραγμών στο δημόσιο σχολείο: Τράπεζα Θεμάτων, Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, συντελεστές βαρύτητας, το μεγαλύτερο «ψαλίδι» στον αριθμό εισακτέων των τελευταίων ετών (9.021 λιγότερες θέσεις στα ΑΕΙ, με ταυτόχρονη μείωση των προσφερόμενων θέσεων στα ΑΕΙ των μεγάλων πόλεων που κατοικεί η πλειοψηφία της εργαζόμενης κοινωνίας), αυστηροποίηση της απόκτησης του απολυτήριου του Λυκείου με μίνι πανελλαδικές σε όλες τις τάξεις του, ώστε να κοπεί αποφασιστικά η ιστορικά διαμορφωμένη -αντικειμενικά προοδευτική- τάση της νεολαίας της εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακές σπουδές.

«Προσπαθούνε να κάνουμε το σχολείο πιο απαιτητικό», δήλωσε η Κεραμέως. Γι’ αυτό για την επόμενη τετραετία, έτσι και την ξαναέχει στο σβέρκο της η δημόσια εκπαίδευση, θα «μετράει η επίδοση στο Λύκειο σ’ ένα βαθμό, σ’ ένα ποσοστό για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο». Η μετατροπή του Λυκείου σε προθάλαμο για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο επιτείνεται με την προσμέτρηση της βαθμολογίας του απολυτήριου για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και εντείνεται ο αντιδραστικός και χρησιμοθηρικός -αποκλειστικά για το κεφάλαιο και την καπιταλιστική παραγωγή- ρόλος του.

• Ιδιωτικοποίηση πλευρών της λειτουργίας του δημόσιου σχολείου, μέσω της «αυτονομίας» της σχολικής μονάδας, και της «απελευθέρωσης του σχολείου από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του Υπουργείου Παιδείας», σε συνδυασμό με τη «θεσμική θωράκιση της σχολικής μονάδας» και τον «αναβαθμισμένο ρόλο του διευθυντή».

Δηλαδή μειωμένη κρατική χρηματοδότηση («αυτονομία» οικονομική), αγωνία των σχολικών μονάδων να επιβιώσουν επιδιώκοντας χρηματοδότηση από «τρίτους» και θεσμοθέτηση διευθυντών-μάνατζερ. Τα παραδείγματα της ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση, που «ανταλλάσσει» τους νεκρούς εργάτες της με τη χορήγηση πετρελαίου στα σχολεία της περιοχής, της Coca Cola, που διοργανώνει «επιμορφωτικά προγράμματα», ανακαινίζει σχολεία σε συνεργασία με την επιχείρηση του Μασούτη («το σχολείο που θέλεις»), κ.λπ. δεν είναι κατακριτέα, αλλά πρέπει να γενικευτούν. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να εμπλουτίσουν το πρόγραμμα και τον τρόπο διδασκαλίας όχι με μέσα που διαθέτει το δημόσιο σχολείο, αλλά αγοράζοντας πληροφόρηση και δραστηριότητες από ιδιώτες, ΜΚΟ και τα ρέστα.

Το σχολείο αποτελεί ισχυρό μηχανισμό ιδεολογικής προπαγάνδας και αναπαραγωγής των εκμεταλλευτικών σχέσεων στην παραγωγή, γι’ αυτό και το αστικό κράτος ουδέποτε θα επιτρέψει να κινδυνεύσει το περιεχόμενό του. Γι’ αυτό και η «παιδαγωγική αυτονομία» είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο. Αλλωστε, η Κεραμέως έδωσε και σαφή δείγματα για τον προσανατολισμό που επιδιώκει να έχει το σχολείο , σύμφωνα με τις σκοταδιστικές παραδοσιακές αξίες της Δεξιάς, με απόδοση στους «ιεροδιδασκάλους» και το ιερατείο ενεργότερου ρόλου, με αναγραφή της «διαγωγής» των μαθητών στο απολυτήριο και με ταυτόχρονο κόψιμο των καλλιτεχνικών μαθημάτων από το Λύκειο και την κατάργηση των μαθημάτων των κοινωνικών επιστημών.

• Αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα στους 25, συν 10% ειδικά για την Δευτεροβάθμια, ένας δάσκαλος για το Ολοήμερο, άθλιες, πεπαλαιωμένες και επικίνδυνες υποδομές σχολείων, σχολεία σε κοντέινερ, τα ειδικά σχολεία ο φτωχός συγγενής, παράλληλη στήριξη μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και με την «τσέπη» των γονιών,  κ.λπ. Και ταυτόχρονα γελοίες και προκλητικές εξαγγελίες Μητσοτάκη για «ψηφιακές τάξεις», «διαδραστικούς πίνακες» και πράσινα άλογα.  
• Κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών μέσω της ψευδεπίγραφης «αριστείας» με την επέκταση του θεσμού των Πρότυπων Σχολείων, της συρρίκνωσης του σχολείου της γειτονιάς και της «ελεύθερης επιλογής σχολείου». «Αξιολόγηση»-Κατηγοριοποίηση και μέσω του διαγωνισμού PISA.
• Επαναφορά του επιθεωρητισμού μέσω της «αξιολόγησης» των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.

Ομηρία των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών που δεν μονιμοποιούνται παρά το ότι έχει παρέλθει η διετία και εκβιασμός τους να δεχτούν την «αξιολόγηση» ως προϋπόθεση για να μονιμοποιηθούν, μετατρεπόμενοι σε δούρειο ίππο για την επιβολή της γενικά σε όλη την εκπαίδευση.

• Ενταση της καταστολής ώστε να εξασφαλιστεί η υποταγή των εκπαιδευτικών. Συνεχείς κατεπείγουσες αγωγές της Κεραμέως κατά των εκπαιδευτικών που συμμετέχουν στην απεργία-αποχή από την «αξιολόγηση», ώστε να παρθούν αποφάσεις για «παράνομη» απεργία, με χουντικής έμπνευσης σκεπτικό, από την αστική δικαιοσύνη που λειτουργεί σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Εκβιασμοί στους νεοδιόριστους από Συμβούλους εκπαίδευσης, που αποδεικνύονται βασιλικότεροι της βασιλίσσης Κεραμέως. Τραγελαφικές καταστάσεις.

Επιλογές διευθυντών σχολείων με την «συνέντευξη» ρυθμιστή, ώστε να προκρίνονται ως «άριστοι» όλα τα μέλη της ΔΑΚΕ. 

• Διατήρηση των δύο τύπων Λυκείων (ΓΕΛ και ΕΠΑΛ), με στόχο την παρεμπόδιση ουσιαστικά των παιδιών του «κατώτερου θεού» από τη διεκδίκηση μιας θέσης στην ανώτατη εκπαίδευση και την παράδοση της λεγόμενης τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης στα νύχια των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Γενίκευση και νομιμοποίηση της παιδικής εργασίας με διετείς δομές που απευθύνονται σε απόφοιτους Γυμνασίων [Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.) και Επαγγελματικές Σχολές ( ΕΠΑ.Σ.) Μαθητείας του Ο.Α.Ε.Δ.].
• Επέκταση του ωραρίου του Ολοήμερου παιδοφυλακτήριου, που αποτελεί φθηνή λύση προσαρμογής του σχολείου στις εργασιακές σχέσεις-λάστιχο των εργαζόμενων γονιών, σε βάρος των πραγματικών αναγκών των μικρών παιδιών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
• Εκλογές με ηλεκτρονική ψηφοφορία για την ανάδειξη αιρετών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια, παρά τη σφοδρή αντίδραση των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών (η αποχή από τις εκλογές-παρωδία ξεπέρασε το 93%) και τελικά διορισμός «δοτών» σε αυτά.
• Πρωτόκολλα του αίσχους και αποθέωση της ατομικής ευθύνης την περίοδο της πανδημίας, που άφησαν τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τις οικογένειές τους έκθετους στον ιό. Ούτε ο αριθμός μαθητών μειώθηκε ανά τμήμα (η Κεραμέως μάλιστα τον αύξησε στους 25 συν 10% μαθητές εν μέσω πανδημίας!), ούτε η… δημιουργική αριθμητική Μαγιορκίνη αμφισβητήθηκε, ούτε τα τμήματα έσπασαν στη μέση, ούτε νέα διδακτήρια έγιναν και σχολικές αίθουσες δημιουργήθηκαν και οι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών ήταν σταγόνα στον ωκεανό. Αντίθετα για να κλείσει ένα τμήμα έπρεπε να νοσήσει το 50% συν 1 των μαθητών του!
• Τηλεκπαίδευση που εκτόξευσε τους ταξικούς φραγμούς, υπέσκαψε τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, παρέδωσε τα προσωπικά δεδομένα μαθητών και εκπαιδευτικών στην πολυεθνική Cisco, ενώ χρησιμοποιείται σε κάθε περίπτωση και ως απεργοσπαστικός μηχανισμός.
• Mετατροπή του δημόσιου Πανεπιστήμιου πλήρως σε επιχείρηση Α.Ε., με επαναφορά των κακόφημων Συμβουλίων Διοίκησης, απαξίωση της Συγκλήτου, αξιολόγηση και πενιχρή κρατική χρηματοδότηση υπό την αίρεσή της, απελευθέρωση των μεταπτυχιακών και γενίκευση των διδάκτρων, βιομηχανικά διδακτορικά και επαγγελματικά μεταπτυχιακά, πτυχία-σούπα στο πνεύμα της Μπολόνια, ξενόγλωσσα προπτυχιακά για προσέλκυση φοιτητών-πελατών, κατάργηση ασύλου, ανώτατο όριο φοίτησης (ν+2) και διαγραφή «αιώνιων φοιτητών», ένταση της καταστολής σε όλα τα επίπεδα, με αποκορύφωμα την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, πειθαρχικά για τους «ζωηρούς» φοιτητές και μύρια όσα αντιδραστικά μέτρα ων ουκ έστιν αριθμός.
• Απόσπαση της παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας από το πτυχίο των λεγόμενων καθηγητικών σχολών.
• Αναγνώριση των κολλεγίων ως οιονεί ιδιωτικών πανεπιστημίων, με συνεχή κατεδάφιση του άρθρου 16 του Συντάγματος
• Προώθηση της πλήρους ασυδοσίας των σχολαρχών με ταυτόχρονη υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων και της θέσης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, τους οποίους η Κεραμέως ενέταξε στο υπουργείο Εργασίας!

Γιούλα Γκεσούλη - Eksegersi.gr

Παραπομπές:

• • Τράπεζα Θεμάτων: Συνειδητή επιλογή του υπουργείου Παιδείας η εφαρμογή της
  • Σπουδές γι’ αυτούς που φορούν γάντι στο χέρι και φεγγίτη στο μάτι
  • Το σφαγείο των πανελλαδικών
  • Η «αξιολόγηση» του εκπαιδευτικού με ιλουστρασιόν περιτύλιγμα
  • Παράταση ωραρίου στα Ολοήμερα: Η προσαρμογή του σχολείου στις εργασιακές σχέσεις-λάστιχο των γονιών
  • Ξεκινάει μια σκοτεινή περίοδος για το δημόσιο Πανεπιστήμιο
  • Κολλέγια: Συνεχώς βήματα προς την ακαδημαϊκή ισοδυναμία
  • Ολα για τους σχολάρχες-αφέντες, δούλοι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί
  • Νομοσχέδιο για Επαγγελματική Εκπαίδευση: Δεκατετράχρονα παιδιά στις μυλόπετρες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης
  • Κατεπείγουσα αγωγή Κεραμέως κατά της ΔΟΕ με απαίτηση να κριθεί παράνομη η απεργία-αποχή από αξιολόγηση