Οι προγραμματικές δηλώσεις Πιερρακάκη ξέσκισαν το προσωπείο του, το δήθεν διαφορετικό από αυτό της προκατόχου του Κεραμέως. Ο με πολλά ταρατατζούμ, πετυχημένος στα της πληροφορικής και της «ψηφιακής διακυβέρνησης», προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ, Πιερρακάκης, ξεκαθάρισε ότι θα συνεχίσει απαρέγκλιτα την ίδια αντεργατική, αντιεκπαιδευτική πολιτική και μάλιστα θα την υψώσει στη νιοστή με νέα αγρίως νεοφιλελεύθερα μέτρα, που θα βάλουν την ταφόπλακα στη δημόσια εκπαίδευση.

«Στο υπουργείο Παιδείας, μαζί με τις Υφυπουργούς κ. Μακρή και Μιχαηλίδου, -είπε- χτίζουμε επάνω στο πυκνό έργο που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη τετραετία και που μας επιτρέπει να θέσουμε τον πήχη ακόμα πιο ψηλά, αυτό άλλωστε αποτελεί και την πιο σωστή ερμηνεία του αποτελέσματος των πρόσφατων εθνικών εκλογών. Η ελληνική κοινωνία είναι που θέλει να πατήσουμε το γκάζι – και όχι το φρένο. Και θα το κάνουμε».

Εκανε μάλιστα σαφές πάνω σε ποιο «πυκνό έργο της προηγούμενης τετραετίας χτίζει», κρατώντας ως πολύτιμη παρακαταθήκη όλους τους ισχυρούς ταξικούς φραγμούς που πετσοκόβουν τα όνειρα της νεολαίας για πανεπιστημιακές σπουδές (τράπεζα θεμάτων, ελάχιστη βάση εισαγωγής), που επιβάλλουν την πειθάρχηση, την υποταγή, την κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών (αξιολόγηση, πρότυπα-πειραματικά σχολεία), που καθιστούν τη λειψή χρηματοδότηση των ΑΕΙ δέσμια της αξιολόγησης της σκληρής ανταγωνιστικότητας: «Διετές νηπιαγωγείο, εργαστήρια δεξιοτήτων, διπλασιασμός των πρότυπων και πειραματικών σχολείων, 25.000 διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών μετά από 12 χρόνια, αξιολόγηση, τράπεζα θεμάτων, χρονική επέκταση και ποιοτική αναβάθμιση του ολοήμερου, πολιτικές συμπερίληψης, ελάχιστη βάση εισαγωγής, χρηματοδότηση των ΑΕΙ και με ποιοτικά κριτήρια, επένδυση σε τεχνολογικό εξοπλισμό σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης».

Τα νέα τείχη πάνω στα θεμέλια της Κεραμέως

Αναφέροντας τα πλέον χαρακτηριστικά μέτρα των προγραμματικών δηλώσεων Πιερρακάκη, που θα γκρεμίσουν ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο σχολείο, σημειώνουμε ότι:

• Ο Πιερρακάκης έδωσε μια θολή εικόνα -και πολύ ανησυχητική υπογραμμίζουμε εμείς- σχετικά με το μέλλον του Νηπιαγωγείου. Μίλησε για την πρόθεση του υπουργείου να άρει τον «κατακερματισμό» της προσχολικής αγωγής, που στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης «αντιμετωπίζεται με ενιαίο τρόπο μέχρι το 6ο έτος της ηλικίας». Τι εννοεί εδώ ο «ποιητής»; Οτι το δίχρονο Νηπιαγωγείο, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μιας και ο ρόλος του, πέρα από την αγωγή, είναι η παροχή συγκεκριμένου εκπαιδευτικού έργου στη συγκεκριμένη ηλικία των 4 και 5 ετών, θα διαχυθεί τώρα μέσα στο θολό πλαίσιο π.χ. των «παιδικών κέντρων», κάνοντας έναν αχταρμά με τους παιδικούς σταθμούς; Η αόριστη εξαγγελία Πιερρακάκη είναι ηχηρό καμπανάκι για τα Νηπιαγωγεία και γενικά για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Ιδού το χαρακτηριστικό απόσπασμα:     

«Το όραμα μιας προσχολικής αγωγής μέχρι το 6ο έτος της ηλικίας, αντιμετωπίζεται με ενιαίο τρόπο στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Σύμφωνα με έρευνες, η επένδυση στην προσχολική αγωγή είναι η μεγαλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει μια κοινωνία σε σχέση με κάθε άλλη εκπαιδευτική βαθμίδα. Στην Ελλάδα συναντάμε μέχρι σήμερα κατακερματισμό αυτών των αρμοδιοτήτων. Η Κυβέρνηση επιλέγει την άρση της πολυδιάσπασης αυτής, υπό το Υπουργείο Παιδείας ώστε να δοθεί στην προσχολική αγωγή ενιαία κατεύθυνση. Ο στόχος είναι η ανάπτυξη κοινού εκπαιδευτικού προγράμματος, η αύξηση της συμμετοχής στην προσχολική αγωγή και υπογραμμίζουμε και την έγκαιρη ανίχνευση αναπτυξιακών προκλήσεων στα παιδιά με στόχο την έγκαιρη παρέμβαση».

• Θα προωθηθεί η «ελεύθερη επιλογή σχολείου» από τους γονείς: «Στα σχολεία, εργαζόμαστε για να κάνουμε πράξη την ελεύθερη επιλογή σχολείου. Θέλουμε να υπάρχει η δυνατότητα της κινητικότητας αυτής θεσμικά, πάντα όμως με συγκεκριμένους κανόνες και αρχές, μέσα από μια λογική του να κάνουμε τα πράγματα πιο απλά όπου μπορούμε». 

Το αντιδραστικό αυτό μέτρο, πάει αντάμα με την ψευδεπίγραφη αριστεία των «πρότυπων-πειραματικών» σχολείων (ο αριθμός τους θα αυξηθεί σε 180 ως το 2027, συρρικνώνοντας το σχολείο της γειτονιάς) και την αξιολόγηση. Ολα συνδέονται με μια κόκκινη κλωστή και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών και σε λουκέτο πολλών σχολικών μονάδων. Τα περί «κινητικότητας με συγκεκριμένους κανόνες και αρχές» τα ακούμε βερεσέ. Λέγονται απλά για να καλύψουν την ταφόπλακα που θα μπει στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς, το προσβάσιμο από όλα τα παιδιά ανεξαρτήτου καταγωγής, κοινωνικής ομάδας, θρησκεύματος, μαθητικών «αποτελεσμάτων». «Ελεύθερη γονεϊκή επιλογή σχολείου» σημαίνει παροχή κουπονιού εκπαίδευσης (voucher), ώστε ο γονιός να ανατρέξει στην εκπαιδευτική «αγορά», αγοράζοντας τις υπηρεσίες εκπαίδευσης, που κατά τη γνώμη του ταιριάζουν στο κοινωνικό του στάτους και στα όνειρα που κάνει για την εξέλιξη του παιδιού του.

• Επανέρχεται ο διαγωνισμός της «ντροπής»: «Προωθούμε νέο σύστημα προσλήψεων για εκπαιδευτικούς με βάση γραπτό διαγωνισμό, υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ».

Αιτία πολέμου, χαρακτηρίζουν οι εκπαιδευτικοί -και ειδικά οι 50.000 αναπληρωτές που περιδιαβαίνουν τη χώρα με μια βαλίτσα στο χέρι, στηρίζοντας το δημόσιο σχολείο, μια τέτοια εξέλιξη.  

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, όλο το προηγούμενο διάστημα, το σχέδιο που έχει επεξεργαστεί το υπουργείο Παιδείας περιλαμβάνει:

Γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ για μόνιμους διορισμούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Συνυπολογισμό 

α) προϋπηρεσίας

β) παιδαγωγικής κατάρτισης

γ) επιστημονικής κατάρτισης

δ) κοινωνικών κριτηρίων

με ανάλογη μοριοδότηση

Σημειώνεται ότι ο πίνακας διοριστέων θα αφορά αποκλειστικά αυτούς που θα πιάνουν τη βάση στο διαγωνισμό, ενώ θα πετιούνται εκτός όλοι οι υπόλοιποι, ανεξάρτητα από τα μόρια που συγκεντρώνουν από τον συνυπολογισμό των άλλων κριτηρίων!

Οι ά(χ)ριστοι του Μητσοτάκη επαναφέρουν τον διαγωνισμό της ντροπής, διατεινόμενοι ότι μέσα σε τρεις ώρες, μέσω αυτού, μπορούν να κρίνουν την αξιοσύνη των εκπαιδευτικών και την ικανότητά τους να διδάξουν στα σχολεία, πετώντας στον κάλαθο των αχρίστων πανεπιστημιακές σπουδές και πτυχία.

Ο διαγωνισμός του άγριου ανταγωνισμού αποτελεί έναν ακόμη κόφτη, μια ακόμη πρόφαση για να προσλαμβάνονται στο δημόσιο σχολείο μόνιμοι εκπαιδευτικοί με το σταγονόμετρο. Οι επιτυχόντες θα αποτελούν το τείχος, πέρα από το οποίο θα εξαπλώνεται η μεγάλη δεξαμενή των αναπληρωτών, ωρομίσθιων, τριμηνιτών και πάει λέγοντας. Είναι δηλαδή η πρόφαση για την άλωση των εργασιακών σχέσεων και στη δημόσια εκπαίδευση.

Γι΄αυτό και επιβλήθηκε στον αντίποδα της κατάργησης της επετηρίδας, του μόνου δίκαιου συστήματος διορισμών, που δεν αμφισβητούσε σπουδές και πτυχία ούτε χωρούσε ρουσφέτια. Πρωτοεπιβλήθηκε με τη φωτιά και το σίδερο, με το αφήγημα ότι τάχα οι ελάχιστοι διορισμοί και η χρόνια αδιοριστία οφείλονταν στο σύστημα της επετηρίδας. Η ζωή, βεβαίως, άλλα καταμαρτύρησε.

Η επαναφορά του διαγωνισμού της ντροπής από τη κυβέρνηση Κούλη-2 αποτελεί παραλλαγή του άλλου κόφτη που είχαν επινοήσει οι συριζαίοι. Το σύστημα διορισμού του Γαβρόγλου αποθέωνε τα «ακαδημαϊκά κριτήρια» και έβαζε ταβάνι στην προϋπηρεσία, ανεξάρτητα από τα χρόνια που εργαζόταν κανείς ως αναπληρωτής, ικανοποιώντας τους «προνομιούχους», αυτούς δηλαδή που είχαν τον τρόπο, την άνεση χρόνου και τις οικονομικές δυνατότητες να συλλέγουν επιπλέον πτυχία και προσόντα.

• Η εξαγγελία για 4 έως 5 χιλιάδες προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών το χρόνο και για αύξηση μισθών είναι μια δημαγωγική εξαγγελία: «Φυσικά, επιστρέφουμε στην κανονικότητα, σταδιακά, ως προς τη στελέχωση των σχολικών μονάδων με προσωπικό αυξανόμενα μόνιμο, με 4 έως 5 χιλιάδες νέες προσλήψεις το χρόνο, ενώ βελτιώνουμε τις απολαβές των εκπαιδευτικών μας στο πλαίσιο των αυξήσεων των δημοσίων υπαλλήλων που ανέφερε ο Πρωθυπουργός προχθές».

Οσον αφορά την εξαγγελία για τις 4-5 χιλιάδες προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών κατ’ έτος, σημειώνουμε την παντελή απουσία τους (τυχαίο;) από τις προγραμματικές δηλώσεις του ίδιου του Μητσοτάκη. Η πολυμιλούσα υφυπουργός Δόμνα, αστέρι πολιτικής εφυΐας, άλλωστε, έσπευσε να αποκαθηλώσει τέτοιες προσδοκίες, μιλώντας στην ΕΡΤ. Σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου απάντησε ως εξής: «Προσλήψεις πρέπει να γίνουν παντού . Το θέμα όμως είναι και γι αυτό και έχουμε μια λελογισμένη δημοσιονομική πολιτική. Το θέμα είναι με το δημοσιονομικό χώρο που έχουμε και χωρίς ανοίγματα για περαιτέρω χρέη που πρέπει να γίνουν οι προσλήψεις αυτές; … Οπότε αυτή την τετραετία ξεκινούμε με προτεραιποίηση σε δημόσιους λειτουργούς στη δημόσια υγεία».

Για δε την περιβόητη αύξηση μισθών κρατείστε μικρό καλάθι. Κάποιο επιπλέον «κουλούρι» την ημέρα θα αφορά και αυτό εάν και εφόσον το επιτρέψει ο «δημοσιονομικός χώρος» και η «ανάπτυξη».

• Θα αυστηροποιηθεί ο βαθμός απόκτησης του απολυτήριου Λυκείου με  πρόσθετους ταξικούς φραγμούς, επιπλέον των πανελλαδικών εξετάσεων: «Επίσης, ανοίγουμε το διάλογο για το εθνικό απολυτήριο, για ένα κοινά αποδεκτό τρόπο πρόσβασης στα πανεπιστήμια, συμβατό τόσο με τις διεθνείς τάσεις όσο και με το κεκτημένο των πανελλαδικών εξετάσεων».

Πρόκειται για ένα σύστημα εισαγωγής πολύ σκληρό, που στόχο έχει να περιορίσει την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που δε θα περιορίσει στο ελάχιστο τη μάστιγα των φροντιστηρίων και ούτε θα βοηθήσει στη λύτρωση του Λυκείου από το ρόλο του προθάλαμου των Πανεπιστημίων. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα θα υπάρχουν εξετάσεις και στη Β΄ και στη Γ΄ Λυκείου σε ικανό αριθμό μαθημάτων (8 ή 9), επιπλέον των πανελλαδικών. Τα αποτελέσματα θα σταθμίζονται από τα ίδια τα ΑΕΙ, τα οποία θα θέτουν συντελεστές στα μαθήματα που κρίνουν αναγκαία για την πρόσβαση σε αυτά και που μπορεί να διαφέρουν από σχολή σε σχολή.

• Γενικεύεται η επέκταση του ωραρίου του Ολοήμερου παιδοφυλακτήριου, που αποτελεί φθηνή λύση προσαρμογής του σχολείου στις εργασιακές σχέσεις-λάστιχο των εργαζόμενων γονιών, σε βάρος των πραγματικών αναγκών των μικρών παιδιών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών: «Διευρύνουμε την εφαρμογή του ολοήμερου ως τις 17:30 και επεκτείνουμε την εφαρμογή του σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία σε όλη τη χώρα».
• Ετοιμάζεται νέο λίφτινγκ της λεγόμενης τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης με νέο νόμο-πλαίσιο,  με στόχο την παρεμπόδιση ουσιαστικά των παιδιών του «κατώτερου θεού» από τη διεκδίκηση μιας θέσης στην ανώτατη εκπαίδευση και την παράδοσή της στα νύχια των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Θυμίζουμε ότι με το νόμο Κεραμέως γενικεύτηκε και νομιμοποιήθηκε η παιδική εργασία με διετείς δομές που απευθύνονται σε απόφοιτους Γυμνασίων [Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.) και Επαγγελματικές Σχολές ( ΕΠΑ.Σ.) Μαθητείας του Ο.Α.Ε.Δ.]: «Αποδίδουμε μεγάλη έμφαση στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, παρέμβαση που θα εκδηλωθεί μέσω ενός νέου νόμου πλαισίου, που θα δώσει έμφαση στη συνένωση των δυνάμεων των ΕΠΑΛ, των ΙΕΚ και των Εργαστηριακών Κέντρων. Στόχος μας η ανάπτυξη τοπικής κλίμακας και η καλύτερη σύνδεση αφενός με τις ανάγκες κάθε τοπικής κοινωνίας και οικονομίας και αφετέρου με τη νέα πραγματικότητα που δημιουργεί η πληροφορική και η τεχνολογία σε κάθε κλάδο». 
• Για τα ΑΕΙ, ο Πιερρακάκης δήλωσε αποφασισμένος να προωθήσει τον εκτρωματικό νόμο πλαίσιο της Κεραμέως, που μετατρέπει τα Πανεπιστήμια κυριολεκτικά σε επιχειρήσεις ΑΕ. Και ταυτόχρονα να επιβάλει τη «σιωπή των αμνών», τον «νόμο και την τάξη», με την κατάργηση του ασύλου, δένοντας χειροπόδαρα το φοιτητικό κίνημα και μετατρέποντας τα Ιδρύματα σε αποστειρωμένους από κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες χώρους:

«Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έγιναν πολλά στα προηγούμενα χρόνια, από το νέο νόμο πλαίσιο για τα ανώτατα ιδρύματα μέχρι την αποκατάσταση της πραγματικής έννοιας του ασύλου. Η κοινωνία απαιτεί την εδραίωση και την ενδυνάμωση του δημοσίου πανεπιστημίου ως ενός πραγματικού «ασύλου ιδεών», όπου οι ιδέες επικρατούν και η βία εξοστρακίζεται. Θα περιφρουρήσουμε αυτή την κατάκτηση, γιατί συνιστά περιουσία και επιθυμία του ελληνικού λαού. 

Για να ενισχύσουμε τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας επενδύουμε στο πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό των πανεπιστημίων μας, για το οποίο είμαστε βαθιά υπερήφανοι. Αναπτύσσουμε προγράμματα του ταμείου ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την έρευνα, τα οποία ξεπερνούν κατά πολύ το 1 δις ευρώ, από βιομηχανικά διδακτορικά μέχρι τις συμπράξεις των πανεπιστημίων με μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Εφαρμόζουμε το νόμο πλαίσιο στα πανεπιστήμια με έμφαση στις καινοτομίες που αυτός εισαγάγει, όπως το Ελληνικό Erasmus. Προωθούμε τη δημιουργία funds εντός των πανεπιστημίων με στόχο τη χρηματοδότηση καινοτόμων ιδεών φοιτητών και καθηγητών».

• Για το τέλος ο Πιερρακάκης επανέλαβε σαν χαλασμένο γραμμόφωνο, αυτό που εξήγγειλε ήδη ο λυσσασμένος με την κατάργηση του άρθρου 16 Μητσοτάκης, που θα επιτρέψει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ: Το νέο κόλπο-γκρόσο των «διακρατικών συμφωνιών» του άρθρου 28 του Συντάγματος, που θα αποτελέσουν την ομπρέλα για να έρθουν στην Ελλάδα να κάνουν επιχειρηματικές μπίζνες πανεπιστήμια του εξωτερικού, γιατί, λέει, δεν μπορεί να χαθεί άλλος χρόνος περιμένοντας μια επιτυχή αναθεώρηση του Συντάγματος. 

Δεν υπάρχει πιο προκλητική, πιο κυνική και συνάμα πιο δουλική (απέναντι στα αφεντικά του ευρωπαϊκού κεφαλαίου) δημόσια παραδοχή από αυτήν του αδίστακτου Μητσοτάκη, αλλά και του αδίστακτου Πιερρακάκη και των συν αυτώ στην ΝΔ, ότι το κοινοτικό δίκαιο, δηλαδή το δίκιο των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, που κάνουν το κουμάντο στην ΕΕ, κατισχύει του εθνικού (άρθρο 28, παρ. 1 του Συντάγματος) και η ελληνική κωλοπετινίτσα οφείλει να υπακούσει! Ιδού η αβάσταχτη υποκρισία, αλλά και ξενοδουλεία όλων αυτών των υπέρμαχων του «ναού της δημοκρατίας» και της δυνατότητας της ελληνικής βουλής να νομοθετεί στο όνομα τάχα του ελληνικού λαού:

«Είναι επίσης γνωστό – και κομμάτι του προεκλογικού μας προγράμματος – ότι επιθυμούμε την άρση του καθεστώτος εθνικής εξαίρεσης σε ό,τι αφορά την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Πιστεύουμε στην άρση του κρατικού μονοπωλίου στην ανώτατη εκπαίδευση όπως ισχύει σε κάθε προηγμένη δημοκρατία και για τον λόγο αυτό θα επιδιώξουμε την αλλαγή του άρθρου 16 στην προσεχή συνταγματική αναθεώρηση.

Ταυτόχρονα, όπως ανέφερε ο Πρωθυπουργός, θα διερευνήσουμε τη δυνατότητα για σύναψη διακρατικών εκπαιδευτικών συμφωνιών. Οι συμφωνίες αυτές που δύνανται να γίνουν με βάση το άρθρο 28 του Συντάγματος μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα εκπαιδευτικά ιδρύματα που λειτουργούν σε άλλες χώρες να λειτουργήσουν και μέσω παραρτημάτων επίσημα στην πατρίδα μας και να απολαμβάνουν στην Ελλάδα ισοτιμία με τα ελληνικά πανεπιστήμια, με βάση – το υπογραμμίζω – αυστηρότατα κριτήρια τα οποία θα θέσει η ΕΘΑΑΕ. Η δυνατότητα που υπάρχει στο πλαίσιο των υφιστάμενων συνταγματικών δεδομένων για ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων είναι κάτι που συζητείται εδώ και χρόνια από ειδικούς στη χώρα μας. Θα προβούμε στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας δίνει το Σύνταγμα ώστε να προετοιμάσουμε συμπληρωματικά το έδαφος για την αλλαγή του άρθρου 16 χωρίς να χάσουμε ακόμα περισσότερο χρόνο…».

Γιούλα Γκεσούλη -  Eksegersi.gr