Για το θέμα της λογοκρισίας 1ο ΓΕΛ Καισαριανής τοποθετείται η Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών της Ζ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας κάνοντας τη ρητορική ερώτηση αναφορικά με το χρέος των εκπαιδευτικών απέναντι σε μια τάση των μαθητών.

«Πρέπει» ρωτάει η Αγωνιστική Παρέμβαση «να υποταχτούμε απέναντι στην εύκολη λύση των ίσων αποστάσεων, ή να πάρουμε θέση απέναντι στο έγκλημα και στην αδικία; Μπορούμε, προτάσσοντας τις έννοιες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ειρήνης, να συζητήσουμε και να αναδείξουμε τις χρόνιες πολιτικές που οδηγούν ολόκληρους λαούς, όπως ο παλαιστινιακός, στην καταπίεση, στον εξευτελισμό και στον θάνατο; Μπορούμε μέσα από τους αγώνες του δικού μας λαού απέναντι στην καταπίεση, την κατοχή και τον ξένο παράγοντα να μιλήσουμε για τους αγώνες του σήμερα;»

Η ανακοίνωση της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών της Ζ΄ΕΛΜΕ Αθήνας

Με λύπη παρακολουθούμε ότι η συζήτηση που πυροδότησαν οι ανιστόρητες δηλώσεις του Υπουργού ΠΑΙ.Θ.Α. κ. Πιερρακάκη και η καταγγελία του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, με τις οποίες αμφότεροι κατηγορούν την ΟΛΜΕ για ...αντισημιτισμό, μεταφέρθηκε και στα σχολεία.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Στο 1ο ΓΕΛ Καισαριανής ο συνάδελφος που ήταν υπεύθυνος για την γιορτή κατήγγειλε τη διεύθυνση του σχολείου για λογοκρισία, αφού του ζητήθηκε να αφαιρέσει από τη γιορτή του Πολυτεχνείου τραγούδι με τίτλο «Παλαιστινιακό» από το συγκρότημα Υπεραστικοί. Για το ζήτημα της λογοκρισίας εξέδωσαν ανακοίνωση η Ζ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας και οι οργανώσεις Καισαριανής και Εκπαιδευτικών Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ. 

Tη δημοσιοποίηση του θέματος ακολούθησε απάντηση από την πλειοψηφία του Συλλόγου Διδασκόντων του σχολείου, στην οποία δικαιολογούνταν η λογοκρισία στη βάση «αιτήματος μαθητών»· υπήρξαν δηλαδή μαθητές που δεν ένιωσαν άνετα στο άκουσμα του τραγουδιού που αφορούσε τον πόνο και τους αγώνες του Παλαιστινιακού λαού και έσπευσαν θορυβημένοι στο γραφείο της διευθύντριας ζητώντας να αφαιρεθεί το τραγούδι...

Εδώ λοιπόν, τίθεται το εξής ερώτημα: ποιο είναι το χρέος μας ως εκπαιδευτικοί απέναντι σε μια τάση των παιδιών; Πρέπει να υποταχτούμε απέναντι στην εύκολη λύση των ίσων αποστάσεων, ή να πάρουμε θέση απέναντι στο έγκλημα και στην αδικία; Μπορούμε, προτάσσοντας τις έννοιες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ειρήνης, να συζητήσουμε και να αναδείξουμε τις χρόνιες πολιτικές που οδηγούν ολόκληρους λαούς, όπως ο παλαιστινιακός, στην καταπίεση, στον εξευτελισμό και στον θάνατο; Μπορούμε μέσα από τους αγώνες του δικού μας λαού απέναντι στην καταπίεση, την κατοχή και τον ξένο παράγοντα να μιλήσουμε για τους αγώνες του σήμερα;

Οι εκπαιδευτικοί, διαχρονικά, παλεύουμε μέσα στις τάξεις για να ευαισθητοποιήσουμε τη νεολαία για το Ολοκαύτωμα, καταδικάζοντας τον φασισμό και τον ναζισμό· όμως στην Παλαιστίνη εδώ και χρόνια εφαρμόζεται μια πολιτική σκληρής εθνοκάθαρσης, με μια βιαιότητα που θα μπορούσε να συγκριθεί με τη γενοκτονία των Εβραίων από τους ναζί στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στον ρόλο των ναζί αυτή τη φορά βρίσκεται το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ. Οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να μιλήσουμε και για αυτό. Χωρίς ίσες αποστάσεις και προσχήματα. 

Αυτή την περίοδο χιλιάδες άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο, ανάμεσα τους και Εβραίοι, βγαίνουν στον δρόμο για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και αντιμετωπίζουν ποινικές κυρώσεις και ακραία καταστολή. Σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί!

Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη - η ειρήνη χωρίς τη δικαιοσύνη είναι υποταγή!

Για τον λόγο αυτό και για όλους τους λόγους του κόσμου είμαστε με την Παλαιστίνη.

Και μια μέρα που τιμά την εξέγερση της 17ης Νοεμβρίου, ακόμη περισσότερο.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ καθηγητ(ρι)ών στη Ζ΄ΕΛΜΕ Αθήνας