Δεκαετίες ολόκληρες, από την εποχή του Κοντογιαννόπουλου και του Αρσένη, έρχεται καταπάνω μας το υπό συνεχή διαμόρφωση τερατούργημα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού στο χώρο της εκπαίδευσης: το σχολείο της αγοράς.
Βρωμοκοπάει ιδιωτικοποίηση, φτηνή κατάρτιση μιας χρήσεως, δηθενιά και προπαντός αυταρχισμό, πρόχειρα τυλιγμένο με ανούσια μεταμοντέρνα καραμελόχαρτα. Ο διάχυτος αυταρχισμός, με έντονη αποφορά εκδικητικού μετεμφυλιακού κράτους της καραδεξιάς, σκάει, ανεμπόδιστα πλέον, μόλις πάει να σαλέψει το παραμικρό από τα κάτω. Οι πάτρωνές του επείγονται να πνίξουν τόσο το ανυπόταχτο δασκαλικό πνεύμα όσο και την οποιαδήποτε πρωτογενή και ακατέργαστη νεολαιίστικη δυσφορία, την οποία και ευκολότατα συκοφαντούν ασύστολα. Ξέρουν καλά πόσο τους έχει στοιχίσει για μισό αιώνα η συνάντηση του αυθόρμητου με το συνειδητό, πόση άμμο έχουμε ρίξει στα γρανάζια τους και στις ερπύστριες του δυστοπικού τους σχεδίου,με κόπο και θυσίες. Ξέρουν, επίσης, ότι για όσο χρόνο εμείς, οι αποκάτω, δεν έχουμε το δικό μας ξεκάθαρο σχέδιο για την εκπαίδευση, την κοινωνία και τον κόσμο, δεν τους απειλούμε στρατηγικά. Όλο και κάπως θα καταφέρνουν να μπαλιγάρουν τα πιο ευάλωτα κομμάτια μας, με την ευγενική χορηγία επενδυτών –αρπακτικών και την πρόθυμη βοήθεια του εκάστοτε σκοταδιστικού σαγράδου.
Αυτό το σχολείο κι αυτήν την κοινωνία, της υστερίας του κέρδους και του δόγματος τάξις και ησυχία, τους τα γυρίζουμε πίσω. Ψοφοδεείς υπαλληλίσκοι που παριστάνουν τα στελέχη, αστυνομικοί με εξάρτυση αστακού κατά φευγόντων εφήβων, ύαινες ενδεδυμένες το γονεϊκό μανδύα που ουρλιάζουν για αίμα, όλος αυτός ο συρφετός δεν θα άντεχε ούτε για μια στιγμή μπροστά στη γνήσια λαϊκή, δημοκρατική και ανθρώπινη αγανάκτηση. Ας την εκφράσουμε, στοχεύοντας ευθύβολα τους αρχιλήσταρχους και τις βασικές αιτίες κι όχι τα ευκολάκια, θραύσματα δευτερότριτα και θλιβερά τσιράκια.
Συνάδελφοι και σύντροφοι και φίλοι, έχουμε επίγνωση πως οι καιροί είναι δύσκολοι και τα καθήκοντα βαριά. Μόνο να θυμηθούμε με ποια όνειρα και ελπίδες μπήκαμε στο σχολείο, για να υπηρετήσουμε τη δημόσια εκπαίδευση! Ας ορθώσουμε ανάστημα, ακόμα μια φορά. Αν είμαστε ακόμα ζωντανοί, αν νιώθουμε την ανάγκη για μια αξιοβίωτη ζωή, ας εκτροχιάσουμε το τρένο, γιατί μας πάει καρφί στο Άουσβιτς, τσουβαληδόν με παιδιά, αγγόνια και δισέγγονα. Ως γνωστόν, η Ιστορία γράφεται με ανυπακοή. Μόνο που αυτό προϋποθέτει όχι μόνο πολλές μικρές προσωπικές επαναστάσεις, απαραίτητες, βέβαια, κι αυτές, αλλά το μεγάλο ζητούμενο του σήμερα: συλλογική στράτευση. Αυτό, δηλαδή, που λέγαμε κι από παλιά, μαζικό αγώνα.
μπαλιγάρω: χειραγωγώ ύπουλα
σαγράδο: υπόγειος χώρος των αρχοντικών σπιτιών επί Βενετοκρατίας, για τον εγκλεισμό - εξαφάνιση προσώπων ανεπιθύμητων ή ενοχλητικών, (μεταφορικά)φορέας ή οργανισμός που λειτουργεί ως θεματοφύλακας της ολιγαρχίας και του συντηρητισμού
* Η Όλγα Τσιλιμπάρη είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός
