Χρήστος Κάτσικας

Υπουργείο και η Διεύθυνση Εκπαίδευσης «νίπτουν τας χείρας τους» σε ένα πρόβλημα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει
Είναι τόσα τα αδιανόητα που συμβαίνουν καθημερινά στην εκπαίδευση, ώστε πλέον τίποτα δεν εκπλήσσει.

Παρόλα αυτά, το μέγεθος της αναλγησίας του Υπουργείου Παιδείας προς τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, πραγματικά εντυπωσιάζει.

Αυτή τη φορά, όπως καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών Ηρακλείου, η αναλγησία ξεπέρασε κάθε όριο, αφού εξαναγκάζεται να εργαστεί μια αναπληρώτρια εκπαιδευτικός η οποία βρίσκεται σε επαπειλούμενη δίδυμη κύηση!

Μάλιστα η γυναίκα αυτή πρέπει να εργάζεται κανονικά σε τάξη, με όλους τους κινδύνους που αντιμετωπίζει καθημερινά η ίδια στην κατάσταση της, αλλά και με το κοκτέιλ ιώσεων που κάνει πάρτι στα σχολεία, δεδομένων και εδώ των ανύπαρκτων μέτρων που έχει πάρει η κυβέρνηση για την ασφάλεια εκπαιδευτικών και μαθητών...

Υπουργείο και Διεύθυνση βάζουν την εκπαιδευτικό σε μεγάλο κίνδυνο καθημερινά εκβιάζοντας την είτε να θέσει σε κίνδυνο την υγεία της, είτε να βγει σε άδεια άνευ αποδοχών, χωρίς να τα βγάζει οικονομικά πέρα, σε μία περίοδο που η ακρίβεια «σπάει κόκαλα», είτε να παραιτηθεί έχοντας παράλληλα ποινή για τα επόμενα 2 χρόνια.

Υπουργείο και η Διεύθυνση Εκπαίδευσης «νίπτουν τας χείρας τους» σε ένα πρόβλημα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, στα μηδενικά δικαιώματα των δεκάδων χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα δραματικά περιστατικά, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα, με την εκπαιδευτικό να μεταφέρεται εσπευσμένα με ασθενοφόρο από το σχολείο στο νοσοκομείο.
Και δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που άλλη αναπληρώτρια νηπιαγωγός η οποία έσπασε το πόδι της στο σχολείο που εργαζόταν (σε ατύχημα που ορίζεται – και βάση της νομοθεσίας – ως εργατικό) ήρθε αντιμέτωπη με το απαράδεκτα διαφοροποιημένο και υποτιμημένο πλαίσιο δικαιωμάτων των αναπληρωτών καθώς αναγκάστηκε να επιστρέψει στο σχολείο με μπαταρισμένο πόδι και πατερίτσες.
Και δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από τότε που καταγγέλθηκε το γεγονός ότι άλλη αναπληρώτρια εκπαιδευτικός παραμένει ουσιαστικά χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, άρα και χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παρότι εργάζεται εδώ και μήνες! Και αυτό επειδή για να αποκτήσουν ασφαλιστική ικανότητα δεν φτάνει η συμπλήρωση των 50 ενσήμων από την ημέρα της πρόσληψής τους, αλλά χρειάζονται επιπλέον 3 μήνες, από την συμπλήρωση των 50 ημερομισθίων, λόγω των απαράδεκτων καθυστερήσεων του ΕΦΚΑ, του Υπουργείου Εργασίας.

Και δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη μέρα που ένας μικρός μαθητής με ειδικές ανάγκες κλώτσησε μια άλλη αναπληρώτρια εκπαιδευτικό με αποτέλεσμα να προκληθεί εξάρθρωση επιγονατίδας, ένας τραυματισμός που χρειάστηκε τουλάχιστον δύο μήνες αποθεραπεία. Όμως, ως αναπληρώτρια η αναρρωτική άδεια που δικαιούται η εκπαιδευτικός είναι μέχρι δεκαπέντε μέρες, ενώ για τις υπόλοιπες μέρες που ήταν απαραίτητες, της αφαιρέθηκαν μόρια προϋπηρεσίας, ένσημα και χρήματα από τη μισθοδοσία.

Τα παραπάνω φαινομενικά ξεχωριστά γεγονότα αποτελούν μια σειρά μόνιμων «επεισοδίων» που συνθέτουν, όμως, μ’ έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο το παζλ του απαράδεκτου καθεστώτος διαφοροποίησης των δικαιωμάτων των αναπληρωτών/τριών που αντιμετωπίζονται από την πολιτεία ως εκπαιδευτικοί δεύτερης κατηγορίας.

Και βρισκόμαστε, βεβαίως, στην κορυφή του παγόβουνου, καθώς όταν αναφερόμαστε στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς μιλάμε για το υβρίδιο του εκπαιδευτικού «βαλίτσα» υπό διαρκή μετακόμιση και αλλαγή «περιβάλλοντος». Εκτός από τη φυσική εξόντωση και την οικονομική εξαθλίωση, αυτό σημαίνει να αγνοεί ο εκπαιδευτικός ακόμα και τα ονόματα των μαθητών του.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Αναπληρωτές εκπαιδευτικοί: η επινόηση του βασανιστηρίου» ο καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργος Μαυρογιώργος αναρωτιέται «εάν υπάρχει πιο ταπεινωτική και πιο εξευτελιστική/ επώδυνη/ βάρβαρη/ εφιαλτική/ εξατομικευμένη/ ανταγωνιστική (: ο θάνατός σου η ζωή μου)/ σωφρονιστική εμπειρία βασανιστηρίου από το να είσαι σε καθεστώς αναμονής προκειμένου να εγγράφεσαι κάθε χρόνο σε μια λίστα κατάταξης και αναμονής για μία θέση προσωρινής απασχόλησης κι αυτό να επαναλαμβάνεται για πολλά χρόνια!».