ΠΗΓΗ: Κώστας Τουλγαρίδης - prin.gr

Για εξόφθαλμες ακροβασίες και αντιφάσεις μιλάει ο Ριζοσπάστης αναφερόμενος σε άρθρο του ΠΡΙΝ και παραθέτει την αναφορά του ΠΡΙΝ: «Αν και ο αρχικός σχεδιασμός του ΠΑΜΕ για απεργία στις 28 Φλεβάρη, ένα χρόνο μετά το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη, ήταν γραφειοκρατικός και δεν συνέβαλε στην ενοποίηση των μετώπων πάλης (φοιτητικό κίνημα, αγρότες, εργαζόμενοι) το προηγούμενο διάστημα, η δυναμική της ταξικής πάλης οδήγησε στο να διαμορφωθεί ως ένας κόμβος.»

Ας δούμε λοιπόν κατά πόσο ο σχεδιασμός για την απεργία στις 28 Φλεβάρη έγινε με στόχο να συμβάλει στην ενοποίηση των μετώπων πάλης (φοιτητικό, αγρότες και εργαζόμενοι).

Είναι αλήθεια ή όχι ότι η πρόταση για την απεργία στις 28 Φλεβάρη κατατέθηκε από το ΠΑΜΕ στις 12 Γενάρη 2024 σε σύσκεψη συντονισμού σωματείων του δημοσίου, την οποία κάλεσε η Ομοσπονδία Διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια;  Την ημερομηνία της απεργίας είχε αποφασίσει η ΚΕ του ΚΚΕ νωρίτερα.

Συνεπώς, η ημερομηνία προσδιορίστηκε αποκλειστικά με βάση τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το έγκλημα των Τεμπών και έτσι μάλιστα είχε εξηγηθεί σαφώς. Δηλαδή, δεν αφορούσε πρόταση σύμπραξης με το φοιτητικό κίνημα. Επίσης τότε αγροτικά μπλόκα δεν υπήρχαν. Με τις τότε γνωστές ανακοινώσεις της κυβέρνησης που σχεδίαζε την ψήφιση του νομοσχέδιου για τα ιδιωτικά ΑΕΙ στις αρχές Φλεβάρη, το ΚΚΕ υπέθετε ότι όλα θα ήταν «ήρεμα». Πολύ περισσότερο, η απεργία -και τότε και δυστυχώς και τώρα – δεν συνδέθηκε με καμία απολύτως συνέχεια και κλιμάκωση από αυτούς που την πρότειναν, εκτός ίσως με μια ντουφεκιά που έχει βάλει η ΓΣΕΕ για το …Πάσχα.

Τα πράγματα όμως δεν πήγαν -ευτυχώς- σύμφωνα με τον προγραμματισμό της ΚΕ του ΚΚΕ. Η ταξική πάλη έχει τη δύναμη να ανατρέπει δεδομένα και να δημιουργεί εκπλήξεις. Το φοιτητικό κίνημα άντεξε, οι αγρότες βγήκαν μαζικά στον δρόμο. Θα μπορούσε έτσι, μια σειρά αγώνες να ενοποιηθούν και να κλιμακωθούν. Αυτό ακριβώς που περιγράφει το ΠΡΙΝ δηλαδή.

Ήθελε και θέλει το ΚΚΕ (και το ΠΑΜΕ) να συμβάλλει στην ενοποίηση και στη πολιτική και αγωνιστική κλιμάκωση και να συγκρουστεί με την κυβέρνηση;

Πριν απαντήσουμε εμείς, απαντάει αρνητικά η πραγματικότητα: Τη μέρα μιας απεργίας που είχε μπει χωρίς λογική συντονισμού και κλιμάκωσης, το ΚΚΕ ανακοινώνει τη λήξη του αγώνα των αγροτών!

Ποιος ήταν αλήθεια ο συγκεκριμένος σχεδιασμός ώστε να συναντηθούν πραγματικά στο δρόμο τα αγωνιστικά μέτωπα, να διαμορφωθούν κοινά αιτήματα και να τροφοδοτήσουν πανεργατικές και παλλαϊκές διαδηλώσεις και αγώνες που μπορούν να κλονίζουν την κυβέρνηση και να πιέσουν πολιτικά σε τέτοιο βαθμό που να αποτρέψουν την υλοποίηση του σχεδιασμού της και να αποσπάσουν νίκες ;

Γιατί δεν συνέβαλαν στην δημιουργία παλλαϊκών συλλαλητηρίων παρά το γεγονός ότι το έβαζαν ως απόφαση σχεδόν όλες οι αποφάσεις του Συντονιστικού των συνελεύσεων και καταλήψεων και τα κοινά ανακοινωθέντα; Το ταξικό ρεύμα στο εργατικό κίνημα και η αντικαπιταλιστική Αριστερά, με όσες δυνάμεις διέθεταν, προσπάθησαν στην πράξη και συνέβαλαν σε δύο απογευματινά συλλαλητήρια και φυσικά συμμετείχαμε στο συλλαλητήριο με τους αγρότες στο Σύνταγμα μαζικά και όχι συμβολικά.

Γιατί οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ αρνήθηκαν την πρόταση για πανεργατική απεργία στις 8/2, μέρα οι φοιτητές κάλεσαν πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα με πρωτόγνωρη συμμετοχή; Αντίθετα, περιορίστηκαν -και αυτό με πίεση των Παρεμβάσεων- στη στάση εργασίας σε ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ. Αυτή η πανεργατική απεργία από ταξικά αγωνιστικά συνδικάτα θα σηματοδοτούσε μια πραγματική πολιτική αναβάθμιση του αγώνα και θα έδινε άλλη αυτοπεποίθηση τόσο στη νεολαία όσο και στους εργαζόμενους. Για να συνεχίσουν και να στοχεύσουν όχι μόνο την ακύρωση της κυβερνητικής αντιδραστικής μεταρρύθμισης για τα ΑΕΙ αλλά και την διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων, μέτρων ενάντια στην ακρίβεια και κοινωνικών αγαθών αποκλειστικά δημόσιων για όλο το λαό. Με στόχο την ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, των ιδιωτικοποιήσεων, του πολέμου και της καταστολής της κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου.

Αυτό είναι το ζητούμενο και τώρα για όποιον εννοεί την κλιμάκωση του αγώνα και σε μορφές και σε περιεχόμενο. Για όποιον εννοεί τον αγώνα για την αποτροπή ψήφισης του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά ΑΕΙ.

Η απεργία στις 28/2 θα αποδειχτεί σταθμός αν απαντηθεί το ερώτημα: Μετά από της 28 Φλεβάρη τι; Το σταμάτημα του αγώνα των αγροτών είναι φυσικά αρνητική εξέλιξη.

Η μάχη για την αποτροπή του νόμου για τα ΑΕΙ θα μείνει στις πλάτες των φοιτητών και μόνο; Τι θα κάνει το εργατικό κίνημα για την αποτροπή ψήφισης του νόμου; Θα απαντήσει στην πρόκληση της κυβέρνησης που σχεδιάζει την ψήφιση του νόμου στις 8 Μάρτη ;

Εδώ δε χρειάζονται μισόλογα και γενικόλογες διακηρύξεις.

Να καλέσουμε σε νέα πανεργατική απεργία και πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα όχι μόνο αυτό που οργανώνουν οι φοιτητές αλλά και εργαζόμενων και αγροτών και περικύκλωση της Βουλής (χωρίς συνεννόηση και άδεια από τον Χρυσοχοΐδη). Να είναι οι μέρες που θα συζητιέται το νομοσχέδιο στη Βουλή μέρες πολύμορφων κινητοποιήσεων, διαδηλώσεων, καταλήψεων κτιρίων και κλεισίματος δρόμων, έτσι ώστε να γενικευθεί η αναταραχή και η σύγκρουση με την κυβέρνηση.

Αλλά πέρα από τη μάχη της εκπαίδευσης, τι πρότειναν οι δυνάμεις του ΚΚΕ για την κλιμάκωση του αγροτικού αγώνα και τη σύγκρουση, την ώρα που η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε ουσιαστικές παραχωρήσεις; Γιατί -σε αντίθεση με όσα βλέπουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη και παρά τη μεγάλη κοινωνική υποστήριξη- οι κινητοποιήσεις κλείνουν, ενώ και οι ως τώρα μορφές πάλης επέτρεπαν στην κυβέρνηση, αντί να απειλείται πολιτικά, να εμφανίζεται προκλητικά πρόθυμη για την «αξιοποίηση του αγώνα των αγροτών για τη διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης στην ΕΕ;

Πέρα από τα απαξιωτικά σχόλια του Ριζοσπάστη (που παραπέμπουν σε πολιτικό πολιτισμό που δεν αρμόζει σε κομμουνιστές), ας συζητήσουμε και ας οργανώσουμε αγωνιστικά σχέδια που μπορούν να ταράξουν τα νερά, να κλονίσουν την κυβέρνηση και την πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου, να φέρουν νίκες στους εργαζόμενους. Οι αγώνες γίνονται για να νικούν κι έτσι αλλάζουν και οι συνειδήσεις και δεν αποτελούν στιγμιότυπα μιας διαρκούς εκλογικής εκστρατείας ώστε να «βγαίνουν συμπεράσματα» με επίδικο την κοινοβουλευτική εκλογική κάλπη. Εδώ διαφέρουμε πολύ το ΚΚΕ…