Γιάννης Αναγνωσταράς
Την Τετάρτη 22 Μαΐου 2024 με τη δημοσίευση σε ΦΕΚ καθορίζονται τα 660 σχολεία που θα πάρουν μέρος στις εξετάσεις. Συμμετέχουν μαθητές/τριες της ΣΤ’ δημοτικού για την Α/θμια εκπαίδευση και της Γ’ γυμνασίου για την Β/θμια εκπαίδευση, με εξεταζόμενα μαθήματα τη νεοελληνική γλώσσα και τα μαθηματικά.
Προπομπός τη φετινή σχολική χρονιά αποτέλεσε η συνάντηση του υπουργού παιδείας Πιερρακάκη το Νοέμβριο του 2023 με το Γ.Γ. και το διευθυντή εκπαίδευσης δεξιοτήτων του ΟΟΣΑ.
Η “συμφωνία” που διαμείφθηκε για τις εκπαιδευτικές αλλαγές στη χώρα μας δεν αποτελεί μια άδολη συνεργασία με τον παγκόσμιο οργανισμό.
Είναι σαφές ότι επιχειρείται να αλλάξει το συνολικό πλαίσιο παροχής της σχολικής γνώσης με αντίστοιχη αλλαγή των διδακτικών μοντέλων και φυσικά με στοχευμένη σύνδεση των εξαγόμενων συμπερασμάτων με τη σχολική επιτυχία. Είναι παράλληλα προφανές ότι τα διαγνωστικά τεστ θα αποτελέσουν ουσιαστικό εργαλείο αλλά και βασικό επιχείρημα της προωθούμενης κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής για το διαχωρισμό των σχολείων και την κατηγοριοποίησή τους.
Το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. σταθερά προσηλωμένο στο τρίπτυχο: μαθητής- εκπαιδευτικός- σχολείο, προπαγανδίζει ότι μόνο η διασύνδεσή τους μπορεί να λειτουργήσει σε ουσιαστική αξιοποίηση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων “PISA”.
Η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας και η κυβερνητική κατεύθυνση έχουν την ίδια ιδεολογική υπερασπιστική γραμμή των εντολών της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Με ποιους; Με τον σκληροπυρηνικό π. πρωθυπουργό της Ν.Δ. Α. Σαμαρά (2014) αλλά και τον υπουργό παιδείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Κ. Γαβρόγλου (2017) που σε συγχορδία δήλωναν ότι η σύνδεση των αποτελεσμάτων PISA αφορούν ουσιαστικά την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα του έργου των εκπαιδευτικών.
Βέλη από παντού!
Οι βασικές διαπιστώσεις- εντολές του ΟΟΣΑ θα έπρεπε να έχει οδηγήσει σε συναγερμό και ξεσηκωμό του κλάδου των εκπαιδευτικών από τις Ομοσπονδίες της Δ.Ο.Ε. και της Ο.Λ.Μ.Ε.. Οι αποφάσεις για στάση εργασίας την ημέρα διεξαγωγής των εξετάσεων- και αυτές με χίλια ζόρια- δεν αποκαλύπτει, ούτε απαντά στην παιδαγωγική ασέλγεια που συντελείται και στην επιχείρηση εκκωφαντικής αλλαγής της φυσιογνωμίας του δημόσιου σχολείου.
Γιατί; Το απαντά με έναν πολιτικό και εκπαιδευτικό κυνισμό ο ίδιος ο οργανισμός του ΟΟΣΑ. Οι “ηχηρές” διαπιστώσεις του είναι ότι το κόστος για κάθε μαθητή/τρια που φοιτά στο δημόσιο σχολείο, στην Ελλάδα, υπερβαίνει το κόστος του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ!
Άλλη απροκάλυπτη διαπίστωση: Οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας εργάζονται λιγότερο και παράλληλα διατηρούμε τάξεις με μικρό αριθμό μαθητών.
Λεπτομέρεια αποτελούν βέβαια οι ανάγκες για στήριξη μαθητών/τριών με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, η υποβάθμιση της ειδικής αγωγής, η “χρήση” των εκπαιδευτικών που τοποθετούνται για παράλληλη στήριξη σε κάλυψη κενών ή άλλων καθημερινών σχολικών αναγκών.
Άλλο σημείο επίθεσης από τις εξετάσεις PISA είναι η σταθερή και μόνιμη εργασία των εκπαιδευτικών η οποία κρίνεται ότι “επιβαρύνει” τη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Συγχρόνως προσβλέπει στην εκχώρηση ουσιαστικού λόγου και δικαιώματος επιλογής της διεύθυνσης των σχολείων στην πρόσληψη των εκπαιδευτικών!
Τίποτα δεν είναι αθώο!
Με βάση τα αποτελέσματα της PIZA δυο χρόνια πριν, το 2022, “προελαύνουν” χώρες της Ασίας (π.χ. Σιγκαπούρη, Κορέα κλπ) ενώ η Ελλάδα φιγουράρει στην 44η θέση μεταξύ των 81 χωρών που πήραν μέρος.
Τι σημαίνουν τα αποτελέσματα αυτά;
Αποτελούν προτροπή και ακόμα χειρότερα πολιτική εκπαιδευτική κατεύθυνση να εναρμονιστεί η ελληνική εκπαίδευση με το πλαίσιο λειτουργίας των χωρών που αρίστευσαν.
Ο ΟΟΣΑ βέβαια παρουσιάζει επιλεκτική παράκαμψη του κοινωνικού και οικονομικού πλαισίου μέσα στο οποίο λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα κάθε χώρας.
Ποια λύση προτείνεται;
Ουσιαστική αύξηση των διδακτικών ωρών εργασίας των εκπαιδευτικών και αύξηση των μαθητών ανά τμήμα. Υποβάθμιση των δομών στήριξης και “στοίβαγμα” των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στις γενικές τάξεις γιατί στοιχίζει η αναγκαιότητα επιπρόσθετης εκπαιδευτικής μέριμνας.
Η διάλυση του δημόσιου σχολείου περιλαμβάνει δραστικές περικοπές στη χρηματοδότηση, σχολεία που θα υποτάσσονται στον ανταγωνισμό και στα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, εντατικοποίηση της μορφωτικής διαδικασίας, απαγκίστρωση του κράτους από την υποχρέωση κεντρικής χρηματοδότησης των σχολικών μονάδων, ελεύθερη επιλογή σχολείου και χτύπημα της σταθερής εργασίας με άρση της μονιμότητας.
Το μέλλον είναι τόσο σκοτεινό; Όχι!
Απέναντι στους “σοφούς” οίκους αξιολόγησης και άλωσης του δημόσιου σχολείου μπαίνει επιτακτικά το χρέος στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και στην επικείμενη Γ.Σ. των αντιπροσώπων της Δ.Ο.Ε. να αποκαλύψουν την επίθεση που συντελείται απέναντι στη δημόσια εκπαίδευση.
Απέναντι στον ΟΟΣΑ που βροντοφωνάζει ότι η γνώση αποτελεί ένα δεμάτι άχυρο, στον καπιταλιστικό κόσμο της εκμετάλλευσης, μέσο κατασκευής υπηκόων, ημιμαθών και φτηνών εργατών οφείλει η Δ.Ο.Ε. και το οργανωμένο εκπαιδευτικό κίνημα να ορίσει στην επικαιροποιημένη απόφασή του για την αξιολόγηση ότι η PIZA είναι το μακρύ χέρι της αγοράς που οδηγεί το δημόσιο σχολείο στην απαξίωση και στο γκρεμό.
Γιατί ο εκπαιδευτικός έχει καθήκον να μην είναι ουδέτερος όταν απειλούνται οι μαθητές του και το σχολείο…
