Του Χρήστου Κυργιάκη, από selidodeiktis
Όντως θερμό το φετινό καλοκαίρι του 2024, και όχι μόνο λόγω του παρατεταμένου καύσωνα.
Θα το θυμόμαστε για πολύ καιρό και για πολλούς λόγους.
Ήρθε σαν επιστέγασμα της πιο δύσκολης και «άγριας» σχολικής χρονιάς των τελευταίων χρόνων.
Μιας σχολικής χρονιάς που βρήκε τους εκπαιδευτικούς να βιώνουν πρωτόγνωρες καταστάσεις στα σχολεία τους και να κινούνται σε ένα πλαίσιο ασφυκτικό και τοξικό.
Η εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, ακόμη και με αυτόν τον γελοίο τρόπο και στον βαθμό που πραγματοποιείται, έχει μετατρέψει τα σχολεία σε παραρτήματα ταξιδιωτικών γραφείων και γραφείων ευρηματικότητας για «δράσεις» και «δραστηριότητες» που τις περισσότερες φορές κλείνουν και με ένα ταξιδάκι για μια ντουζίνα μαθητές και μισή ντουζίνα εκπαιδευτικούς. Πάντα «για το καλό των παιδιών». Φυσικά όχι όλων, παρά μόνο όσων έχουν να πληρώσουν το ακριβό αντίτιμο, ειδικά αν θα ταξιδέψουν στας Ευρώπας, καθότι τα μοριάκια που προστίθενται στο βιογραφικό για τους φιλόδοξους εκπαιδευτικούς είναι δύο (2).
Κι αν υπάρξει οικονομική δυστοκία κάποιος χορηγός θα περνάει αμέριμνος από τη γειτονιά, έτοιμος να κατανοήσει τις ανάγκες των μαθητών για πολύπλευρη και διευρυμένη μάθηση και να συνδράμει τον οβολό του για τη διευκόλυνση της πραγματοποίησης του πολυπόθητου ταξιδακίου.
Ειδικά αν η προσέγγιση του χορηγού γίνεται με ευγενικό και γεμάτο σαλιαρίσματα τρόπο (και τι καλός χορηγός που είστε και πόσο όμορφος και καλός χριστιανός κυρίως), τότε αυξάνονται οι πιθανότητες εκείνος να ενδώσει. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο εκπαιδευτικός που έκανε την «κρούση», απώλεσε προ πολλού την ουσία της εργασίας του. Δε βαριέσαι, το χρήμα να ρέει. Άλλωστε όπως είπε και ο ποιητής, το ταξίδι έχει μεγάλη σημασία (κάτι διαφορετικό είπε αλλά το ταξίδι ήταν μέσα).
Η εφαρμογή της ατομικής αξιολόγησης στους νεοδιόριστους κυρίως, υπό τον φόβο της δήθεν μη μονιμοποίησης, δημιούργησε ένα κλίμα στα σχολεία που τα κάνει να θυμίζουν θέατρο του παραλόγου στη χειρότερη μορφή του παρά σχολεία.
Σχολικοί σύμβουλοι που μεταμφιέζονται για να μπουν στα σχολεία, που «αξιολογούν» σε εικονικές ή δανεικές τάξεις μια από τα πριν προετοιμασμένη διδακτική παράσταση, που πιέζουν τους εκπαιδευτικούς για να παρουσιάσουν έργο.
Σχολικοί σύμβουλοι που «τρέχουν» παράλληλα διάφορα προγράμματα «επιμορφώσεων» σε ώρες εκτός διδακτικού ωραρίου και τις περισσότερες φορές μακριά από τις πραγματικές συνθήκες που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία.
Διευθυντές σχολικών μονάδων που ξέχασαν πως είναι συνάδελφοι και ντύθηκαν πολύ γρήγορα το ρούχο του αξιολογητή-επιθεωρητή, δε διστάζουν να φτιάχνουν κλίκες, να χτίζουν «αυλές» και ξεδιάντροπα πλέον να απειλούν, να εκφοβίζουν και να διαχωρίζουν τους συναδέλφους σε «καλούς» και «κακούς».
Διευθυντές σχολικών μονάδων που μετατράπηκαν πολύ γρήγορα σε λαγούς των κυβερνητικών επιλογών ποντάροντας στην εύνοια της διοίκησης που θα τους εξασφαλίσει την πολυπόθητη διευθυντική εξουσία.
Ακούσαμε μέχρι και τον πρωθυπουργό να απειλεί με στέρηση μισθού ενός μήνα όποιον εκπαιδευτικό δεν συμμετέχει στην αξιολόγηση αγνοώντας επιδεικτικά ότι η συμμετοχή στην καθόλα νόμιμη και συνταγματικά κατοχυρωμένη Απεργία-Αποχή, βγαλμένη είτε από τις ομοσπονδίες είτε, κυρίως από τα πρωτοβάθμια σωματεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Αυτό το τελευταίο είναι που τους πόνεσε και ανάγκασε τον κατά τα άλλα «άνετο» πρωθυπουργό να καταφύγει στο ολίσθημα των απειλών για στερήσεις μισθών αφού γνωρίζει πως ο ίδιος, αν και πολύ θα το ήθελε, δεν δικαιούται να κάνει κάτι τέτοιο. Βέβαια παλιότερα ως υπουργός είχε εκφράσει την ειλικρινή του απορία: «Γιατί να μην απολυθούν εκπαιδευτικοί; Δεν κατάλαβα;»
Όμως είναι φανερό πως έτσι δείχνει τον δρόμο της τρομοκράτησης και στους παρακάτω από αυτόν. Στους υπουργούς, τους γενικούς γραμματείς, τους περιφερειακούς, τους προϊσταμένους διευθύνσεων και πάει λέγοντας.
Δε διστάζουν, ακόμη και μέσα στις θερινές διακοπές, να εκφοβίζουν και να τρομοκρατούν με εγκυκλίους και απειλές ακόμη και για στερήσεις μισθών.
Θα μπορούσαν να προκαλέσουν γέλια, όμως μάλλον οργή και θυμό δημιουργούν όταν φτάνουν στο σημείο να απειλούν με μειώσεις μισθών.
Ποιοι απειλούν;
Αυτοί που θέλουν να διαλύσουν το δημόσιο σχολείο και κάνουν κάθε μέρα ό,τι περνάει από το χέρι τους χρησιμοποιώντας όλα τα νομικά και πολιτικά όπλα που διαθέτουν, μαζί φυσικά με τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ.
Αυτοί που έχουν φροντίσει ώστε αν χρωστάς 1.000 ευρώ να σου παίρνουν το σπίτι, αν χρωστάς μερικά εκατομμύρια σε χρηματοδοτούν για να τα εξοφλήσεις και αν τυγχάνει να είσαι και «κόμμα εξουσίας» γίνεσαι κυβέρνηση.
Αυτοί που φορολογούν «προσωρινά» και «προαιρετικά» τους μεγαλοκαρχαρίες της ενέργειας και των καυσίμων και απολαμβάνουν το «χέσιμο» του εφοπλιστή Λαζαρίδη των παγουρίνο και των αναδυόμενων αγαλμάτων.
Ποιους απειλούν;
Αυτούς που κρατάνε χρόνια τώρα, όρθιο το δημόσιο σχολείο με φιλότιμο και αυταπάρνηση και που εξακολουθούν να φυλάνε «Θερμοπύλες» ενάντια στην επέλαση της ιδιωτικοποίησης και της κατηγοριοποίησης του σχολείου.
Αυτούς που έχουν χάσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ στα χρόνια των μνημονίων, που είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι στο δημόσιο τομέα, που στερούνται δώρων και αυξήσεων, που ζούνε μόνο το πρώτο δεκαήμερο του μήνα και τα δύο τελευταία απλά επιβιώνουν.
Αυτούς διάλεξαν να απειλήσουν με κόψιμο ενός μισθού.
Το μόνο που θα κοπεί είναι ο τσαμπουκάς και η αλαζονεία τους.
Όπως κόπηκε και των προηγούμενων, εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια, όλων όσοι είχαν τις ίδιες καταστροφικές επιδιώξεις για τα σχολεία.
Ο Σεπτέμβρης αναμένεται να είναι πιο θερμός. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό.
Τον λόγο έχουν τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Η ζωή απέδειξε πως δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν.
Απεργία-Αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης.
Πάλι εμείς θα γράψουμε τους τίτλους τέλους και θα είναι πάλι νικηφόρο, κόντρα στα ξεπουλήματα, κόντρα στις «πονηριές» και στις «προσεκτικές και υπεύθυνες διατυπώσεις».
Τα πράγματα είναι απλά: Ή ενάντια στην αξιολόγηση ή μέσα σε αυτήν.
