Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση θα νικήσει με απεργίες και διαδηλώσεις - δεν θα δικαιωθεί στα έδρανα των δικαστηρίων

Οι εκπαιδευτικοί, παρά την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς της κυβέρνησης και τον υπονομευτικό ρόλο της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας, επιμένουν να αντιστέκονται στην αξιολόγηση. Οι αντιστάσεις τους δημιουργούν αντιθέσεις εντός του συστήματος για τον τρόπο και τους ρυθμούς που πρέπει να προχωρήσει η αξιολόγηση στην εκπαίδευση. Η απόφαση 1510/2024 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών «σχετικώς με τη διαδικασία αξιολόγησης, ως προϋπόθεσης για τη μονιμοποίηση των δόκιμων εκπαιδευτικών» που έκρινε ότι «μη νομίμως ανακλήθηκαν» οι μονιμοποιήσεις στις οποίες προχώρησαν κάποιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης για εκπαιδευτικούς που διορίστηκαν το 2020, με το σκεπτικό πως δεν ήταν δυνατό να αξιολογηθούν αφού δεν υπήρχε σε εφαρμογή πλαίσιο αξιολόγησης, αντανακλά τέτοιου τύπου αντιθέσεις. Φυσικά, το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να αξιοποιεί δικαστικές αποφάσεις που δείχνουν να ευνοούν τις διεκδικήσεις του αλλά ταυτόχρονα πρέπει να ξεκαθαρίζει στα μέλη του πως αυτή η αξιοποίηση έχει όρια, πως οι άδικοι νόμοι των κυβερνήσεων ανατρέπονται με τους δίκαιους αγώνες των εργαζόμενων. Ειδικά για την αξιολόγηση, αποτελεί κεντρική επιλογή του συστήματος εξουσίας και δεν διαπραγματεύεται την εφαρμογή της αν δεν αναγκαστεί από το κίνημα να υποχωρήσει.

Η τελευταία απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας, δεν σημαίνει ότι θα μονιμοποιηθούν οι δόκιμοι εκπαιδευτικοί του 2020 (άλλωστε δεν υπάρχει καν μια τέτοια παρότρυνση), δε μπορεί να παρουσιάζεται σαν δικαίωση των αγώνων των εκπαιδευτικών. Έχουμε μάχες μπροστά μας. Τη νέα σχολική χρονιά που ξεκινάει από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, οι εκπαιδευτικοί θα έρθουμε αντιμέτωποι με συντονισμένη επίθεση για την εφαρμογή της αξιολόγησης και αυτή δεν μπορεί να απαντηθεί χωρίς μαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων των ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ, χωρίς απεργίες και διαδηλώσεις.

Οι φωνές που πανηγυρίζουν για νίκες στο μέτωπο της αξιολόγησης δεν βοηθούν τους εκπαιδευτικούς να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους. Η επίκληση της νομιμότητας καλλιεργεί την αντίληψη πως δεν μπορούν να υπάρξουν αγώνες εκτός του αστικού νομικού πλαισίου, οδηγούν σε ατομικό δρόμο, διαλύουν τη συλλογική πάλη, αποπροσανατολίζουν και καταλήγουν στην υποταγή. Ήδη, κυκλοφορούν διάφορα πρότυπα αιτήσεων από παρατάξεις που καλούν τους νεοδιόριστους συναδέλφους να τα καταθέσουν για να μονιμοποιηθούν!

Μέχρι τώρα, ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση (όπως έχει κατευθυνθεί από της ηγεσίες της ήττας και του συμβιβασμού ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ/Δίκτυο-ΠΕΚ/ΔΗΣΥ-ΑΣΕ) έχει περιοριστεί οργανωτικά και πολιτικά. Τα εξώδικα έχουν αντικαταστήσει το μαζικό κίνημα και οι καθεστωτικές αυτές ηγεσίες δεν έχουν καλέσει ΟΥΤΕ ΜΙΑ διαδήλωση στους δρόμους ενάντια στην αξιολόγηση, δεν έχουν πραγματοποιήσει ούτε μία μέρα απεργίας. Και, όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμα χειρότερα, έχουν αρνηθεί να πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις στα σχολεία ενάντια στην εφαρμογή της αξιολόγησης. Επόμενο βήμα είναι να ομολογήσουν χυδαία ότι την διευκολύνουν, όπως απαιτεί το σύστημα.

Οι ίδιες ηγεσίες, βρίσκουν τώρα νέα μονοπάτια αναχώρησης από τον αγώνα, αποθεώνοντας την παραπάνω δικαστική απόφαση και σπέρνοντας νέα παραλυσία και νέες αυταπάτες. Διαλύουν συνειδήσεις, λέγοντας ψέματα για το πώς κερδίζουν οι εργαζόμενοι – και δεν είναι τυχαίο μιας που αυτές οι ηγεσίες μας οδηγούν εδώ και χρόνια από ήττα σε ήττα. Τέτοιου τύπου «δικαστικές» κινήσεις –αν επιλεγούν- δεν μπορούν παρά να αποτελούν ΤΡΙΤΕΥΟΥΣΑ πλευρά ΜΕΤΑ τη βασική που είναι το μαζικό κίνημα.

Καλούμε τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους να γυρίσουν την πλάτη σε όσους του τάζουν εύκολες «νόμιμες» λύσεις. Η προοπτική βρίσκεται στην αντίσταση, στη διεκδίκηση, στην αναμέτρηση με το αντίπαλο που δεν είναι άλλος από την κυβέρνηση που υπηρετεί το άδικό σύστημα που μας πνίγει.

• ·Μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων και των αναπληρωτών –Κάτω η αξιολόγηση – Αυξήσεις στους μισθούς –ανάκληση όλων των συνδικαλιστικών διώξεων
• ·Οι αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι – είναι δίκαιοι και αναγκαίοι

Γενικές συνελεύσεις το Σεπτέμβρη για να οργανωθεί κεντρικός αγώνας με διαδηλώσεις και απεργίες