Όταν μπήκε στο αστικό κοινοβούλιο το κόμμα -λέμε τώρα- που πήρε το όνομά του από τους αρχαίους Σπαρτιάτες, αρκετοί ήσαν αυτοί που σιχτίρισαν το κομμάτι του λαού που τους ψήφισε. Η πλειονότητά τους σε 5-6 νομούς, όπως και το παραθρησκευτικό μόρφωμα με το όνομα Νίκη. Ήσαν όμως άλλοι -ανάμεσά τους και εμείς- που επέμεναν ότι τα παραπάνω είναι γέννημα-θρέμμα του αστικού συστήματος που άλλοτε τα χρησιμοποιεί ως ρεζέρβες και άλλοτε ως «λαγούς» για να εμπεδώνει τα θεμέλια μιας ακροδεξιάς, ξενοφοβικής, μισαλλόδοξης ρητορείας. Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να ανιχνεύουμε τις αιτίες των πραγμάτων και να βλέπουμε ποιος γονιμοποιεί τη μήτρα που γεννάει φασιστικές και μισοφασιστικές θεωρίες. Αλλιώτικα θα ξεπέφτουμε στη θεωρία των συνωμοσιών, κάτι που κάνουν εύκολα και κάποτε αποδοτικά οι οπαδοί των φυλών, του αίματος κλπ. Και οι αιτίες της γέννησης των τεράτων είναι ορατές ακόμα και δια γυμνού οφθαλμού.
Ένα από τα αγαπημένα πολιτικά αγωνίσματα της ακροδεξιάς ρητορικής είναι αυτό της καθαρότητας της φυλής μας, η οποία συνεχώς και αδιατάρακτα κινείται στο διάβα των αιώνων. Μόνη απόδειξη για το παραπάνω είναι η γλώσσα, η οποία και αυτή υπέστη αλλοιώσεις, δάνεια, προσμίξεις και αλλαγές. Είναι βεβαιότατο ότι οι οπαδοί της συνέχειας του έθνους δεν μπορούν να συλλαβίσουν και να ερμηνεύσουν δυο αράδες από τον Θουκυδίδη και αναμασούν τμήματα της εβραϊκής παράδοσης. Όμως ένα χέρι βοηθείας σε αυτό το επιχείρημα τους δίνει ο αστικός και ρεφορμιστικός επιστημονισμός που παρουσιάζει το ελληνικό έθνος σαν μία κουκίδα στο χάρτη της παγκοσμιοποίησης ή σαν να μην ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφια μας. Ο ιστορικός υλισμός στην περίπτωσή μας χρησιμοποιεί το επεξηγηματικό σχήμα ασυνέχεια και συνέχεια, άλματα στη γέννηση του νεοελληνικού έθνους/κράτους που προήλθαν από την σύμμειξη γηγενών πολιτισμών και φυλών (πχ σλάβικα) που ήρθαν στη χώρα.
Ένα άλλο εργαλείο της ακροδεξιάς είναι οι πρόσφυγες/μετανάστες που κουβαλούν, εκτός από την ανημποριά τους, τα ήθη και έθιμά τους και φυσικά το θρησκευτικό συναίσθημα, κατά βάση ισλαμικό. Η απάντηση στη βοή «να φύγουν οι ξένοι» είναι πιο εύκολη. Καταρχήν γιατί λέγοντας «ξένοι» δεν εννοούν τους Ευρωπαίους, Αμερικάνους κλπ, αλλά τους φτωχούς ξένους. Αυτούς που με αίμα και ιδρώτα δουλεύουν στα πιο σκληρά επαγγέλματα με μισθούς πείνας. Ο φασίστας λοιπόν χειροκροτάει μανιωδώς τους ξένους ποδοσφαιριστές αλλά μουντζώνει τους Αλβανούς εργάτες, αναζητώντας σ’ αυτούς την κακή του μοίρα και τη μαύρη μέρα. Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτεται πως ο Σύριος αγρότης εγκαταλείπει θαλασσοπνιγμένος τα χωράφια του, γιατί ο ιμπεριαλισμός φυτεύει βόμβες και σκοτώνει τα παιδιά του. Το μικρό το μυαλό οδηγούμενο από τη φριχτή προπαγάνδα των ΜΜΕ δεν βλέπει τους θύτες αλλά τα θύματα και, αντί να γιγαντώνει την αντιιμπεριαλιστική πάλη, φωνάζει για τους φτωχούς που αναζητούν καλύτερο ουρανό. Μεγαλώνει την εγκληματικότητα το ρεύμα της νέας προσφυγιάς; Βεβαιότατα! Οι άθλιες συνθήκες ζωής, τα γκέτο, οι μισθοί πείνας, τα παραγκόσπιτα, οι Αμυγδαλέζες θα γεννούν φτωχοδιαβόλους. Μόνο που η ακροδεξιά ρητορεία αναζητάει χωροφύλακες, ενώ η αριστερή λέει να νικήσουμε τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.
Ένα τρίτο δόγμα των παλιών και νέων φασιστών είναι η εναντίωση στην Ευρώπη με ανταπάντηση μία χαλαρή συνομοσπονδία εθνών-κρατών. Υποτίθεται ότι ακόμα και η Λεπέν, η Μελόνι, ο Ορμπάν κλπ προσχωρούν σε αυτήν τη θέση πολεμώντας τη σαθρή γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Πρόκειται για ένα ψευδοεπιχείρημα. Όπως αποδείχθηκε μέχρι σήμερα οι πάσης λογής νοσταλγοί του Άουσβιτς όχι μόνο σιτίζονται από τα κρατικά πορτοφόλια αλλά όπως έδειξαν και οι Μελόνι και Ορμπάν βρίσκονται και με τα δύο πόδια στους θεσμούς της Ευρωένωσης. Όλοι θυμόμαστε τις ορδές της Χρυσής Αυγής να βρίσκονται στο πλευρό των εφοπλιστών, ενάντια σε ξένους και ντόπιους εργάτες.
Το επόμενο σημείο είναι ο οπορτουνισμός των φασιστικών ομάδων σε ό,τι αφορά το θρησκευτικό συναίσθημα. Έτσι ο καθαρόαιμος φασισμός στηριγμένος στα ναζιστικά πρότυπα αλλά και στον Νίτσε αρνείται κάθε μορφή θρησκείας αφού πιστεύει στον υπεράνθρωπο, ενώ άλλοι -όπως οι θρυμματισμένοι Σπαρτιάτες- ψαρεύουν στα θολά νερά και στις εκκλησίες… ψήφους.
Η εύκολη απάντηση είναι να κυνηγήσουμε φασίστες σε κάθε γειτονιά όπως κηρύσσουν τροτσκιστές και διάφορες ομάδες. Αλλά το παιχνίδι «κλέφτη και αστυνόμου» δεν μειώνει τις αιτίες που γεννούν το φαινόμενο, αντίθετα σε ορισμένες περιπτώσεις το αυξάνει. Αλλά το να δώσεις διέξοδο στις κοινωνικές δραστηριότητες της νεολαίας, να χρησιμοποιηθεί το σχολείο -όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις- το σπίτι και τα ΜΜΕ ενάντια στην μισαλλοδοξία και το ρατσισμό είναι μακροπρόθεσμες προοπτικές βαθιάς πνοής. Σε κάθε περίπτωση η πάλη ενάντια στο σύστημα που γεννάει τον πόλεμο και το φασισμό, όπως λέμε εμείς, έχει την αξία της.
Θανάσης Τσιριγώτης
