Του Νίκου Γουρλά - kommon.gr

Όταν σε άρθρο του, τον Ιούλιο, στην αγγλόφωνη έκδοση της Καθημερινής, ο νυν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είχε μιλήσει με θερμά λόγια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη λέγοντας «Είχα και εξακολουθώ να έχω μεγάλο σεβασμό για εκείνον προσωπικά», κανείς τότε δεν φανταζόταν ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα αυτό του τον θαυμασμό θα τον εξειδίκευε με τέτοια ακρίβεια όπως έκανε στην ομιλία στην συνέλευση του ΣΕΒ, όταν επανέλαβε την πρόταση του Μητσοτάκη. Η πρόταση του Μητσοτάκη διατυπώθηκε στις 30/5/18, όταν ήταν στην αντιπολίτευση ακόμη, για την πληρωμή των εργαζομένων με μετοχές και «stock options».

Η ομιλία του, αν αφαιρέσει κανείς τις κοινοτοπίες για δικαιώματα, κλιματική αλλαγή, Μπέο, κάποια σχόλια για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση και την βαρετά πια επαναλαμβανομένη προσωπική του ιστορία πώς όταν ήταν παιδί 14 χρονών ξενιτεύτηκε στα μαύρα ξένα, κ.λπ., κ.λπ., ήταν πολύ ενδιαφέρουσα! Γιατί, για πρώτη φορά περιέγραψε με σαφήνεια τις σχέσεις που επιθυμεί ο ίδιος και κατά συνέπεια και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την άρχουσα τάξη και το μεγάλο κεφάλαιο. Δήλωσε δε εξ αρχής ότι «δεν δαιμονοποιεί την λέξη κεφάλαιο αλλά την βλέπει ως ένα εργαλείο για ευημερία, για μείωση των τεράστιων ανισοτήτων μέσω μια ισχυρής ανάπτυξης».

Εξειδικεύοντας παραπέρα μίλησε για «ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο όπου οι εργαζόμενοι «θα συμμετέχουν ενεργά στην ανάπτυξη της επιχείρησης» όπου όλοι μαζί, κεφάλαιο και εργαζόμενοι θα δουλεύουν για μια «ανάπτυξη για όλους». Που θα παροτρύνει τους εργαζόμενους, «έτσι ώστε να συμμετέχουν στην υπεραξία που προέρχεται από την απόδοση της επιχείρησης». Ο εργαζόμενος «θα ευθυγραμμίζεται με την επιτυχία της επιχείρησης και θα καταβάλλει το επιπλέον χιλιόμετρο που χρειάζεται για το συνολικό όφελος όλων». Έτσι, όλοι μαζί, αδερφωμένοι αφεντικά και εργαζόμενοι, όπου οι εργαζόμενοι θα συναισθάνονται και θα συμπονούν τους εργοδότες τους για τα ρίσκα που παίρνουν, θα συμβάλουν ώστε το μεγάλο κεφάλαιο να μετατραπεί σε «ένα «εργαλείο επ' ωφελεία όλων».

Για το πώς θα γίνει αυτό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει την λύση: «Υπάρχουν πολλοί τρόποι να στηρίξουμε ένα τέτοιο πλαίσιο. Φυσικά διευκολύνοντας το νομικό πλαίσιο. Αλλά και στηρίζοντας με φορολογικά κίνητρα και λογιστικές πρακτικές την καταχώρηση των stock options στα έξοδα μισθοδοσίας». Τώρα μάλιστα φτάσαμε στο …ψητό, σε αυτό ακριβώς που περίμεναν να ακούσουν οι μεγαλοβιομήχανοι: την μαγική λέξη «φοροαπαλλαγές» . Κίνητρα λοιπόν στους μεγαλοεπιχειρηματίες για να απαλλάσσονται από τη μισθοδοσία και το κόστος της.

Τι είναι τα stock options και πως φορολογούνται; Διαβάζουμε στο συγκεκριμένο άρθρο: «Σύμφωνα με το φορολογικό καθεστώς για τις μετοχές, τα κέρδη που προκύπτουν από τη χορήγηση δικαιωμάτων επιλογής αγοράς μετοχών (stock options) φορολογούνται ως κέρδη από υπεραξία με φορολογικό συντελεστή 15% (ή 5% για start-ups), αντί για εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, το οποίο φορολογείται με συντελεστή έως και 44%» Συνεπώς η πρόταση Μητσοτάκη – Κασσελάκη στο μόνο που αποβλέπει είναι επιπλέον φορολογικές απαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο αφού θα πληρώνει ένα 30% λιγότερη φορολογία.

Αυτές οι «ρηξικέλευθες» προτάσεις του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ (πέρα από το γεγονός ότι τις έχει πει πριν από αυτόν O Μητσοτάκης στη Viva Wallet: Προς έναν «συμμετοχικό καπιταλισμό») είναι αναμασήματα παλιών εποχών που ακόμα και την εποχή της κεϋνσιανικής σοσιαλδημοκρατίας δεν είχαν κανένα αντίκρισμα,πόσο μάλλον στην εποχή της νεοφιλελεύθερης επέλασης. Ακριβώς γιατί η ίδια η φύση του κεφαλαίου δεν επιτρέπει να επιστρέφεται η κλεμμένη υπεραξία στους παραγωγούς της.

Στην υπόλοιπη ομιλία του επανέλαβε τις γνώστες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ορισμένες περιπτώσεις κάπως «πειραγμένες» όπως στο θέμα του θεσμικού πλαισίου για τις εργολαβίες σε δημόσιες υπηρεσίες κλπ όπου το μόνο που έθεσε ήταν να γίνει πιο αυστηρό το θεσμικό πλαίσιο που θα στοχεύει στην κατάργηση της «εικονικής εργολαβίας». Δηλαδή, την διεκδίκηση του συνδικαλιστικού κινήματος που παλεύει για την κατάργηση των δουλεμπορικών γραφείων που είναι πίσω από τις λεγόμενες «εργολαβίες» (θέση που συμφωνούσε στο μακρινό παρελθόν και ο ΣΥΡΙΖΑ) τώρα ο Κασσελάκης την πετά στον κάλαθο των αχρήστων μιλώντας για «εξορθολογισμό» που δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης αλλά με «θεσμικό» τρόπο.

Η ψοφοδεής αναφορά του στους νόμους Χατζηδάκη – Γεωργιάδη, ήταν τελείως προσχηματική αφού πέρα από το πόσο κακό είναι το να δουλεύουν οι εργαζόμενοι δωδεκάωρα δεν ζήτησε την κατάργηση των νόμων, ενώ η αναφορά του για την κατάργηση των συμβάσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων ήταν κάτι χειρότερο από επιδερμικές. Ακόμα, δεν έκανε καμιά αναφορά σε αυξήσεις μισθών, συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα παρά μόνο σε προτάσεις και πολιτικές εξυπηρέτησης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο Στέφανος Κασσελάκης και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ μέσα από αυτές τις γενικόλογες αναφορές υποσχέθηκαν στους επιχειρηματίες ότι θα εξασφαλίσουν πολύ καλύτερα από τον Μητσοτάκη την κερδοφορία τους. Επίσης, ότι δεν θα πειράξουν το άθλιο καθεστώς των εργασιακών σχέσεων, ότι δεν θα υπάρχουν ουσιαστικές αυξήσεις των μισθών, συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ακόμη, ότι θα διατηρήσουν όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο και το μνημονιακό πλαίσιο.

Εν ολίγοις ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποκλήθηκε στον ΣΕΒ και δήλωσε ότι η ατζέντα τους είναι και δική του ατζέντα!